Na het oplopen met Kees Prins kwam ik in een kleine herberg terecht, gerund door een Fransman die Spaans en Frans en Duits en Engels door elkaar sprak. Ik werd uitgenodigd door een Amerikaan, D, om aan te schuiven. Een onvoorstelbare luxe na al die kilometers.
De Italiaan was er ook. De Tjech en zijn dochter zaten in een andere herberg. Er was een Amerikaanse met onvoorstelbaar paarse blaren, die hinkelde en het leven op dat moment niet heel bijzonder prettig vond. Daar was geen wijn tegen opgewassen.
Voordat we gingen eten moesten we van de herbergier zingen, een speciaal Caminolied. Hij ging aan het hoofd van de tafel staan en zong. Wij vonden dat hij dat uitstekend deed, en lieten hem. Dat was niet de bedoeling. Dus deden we mee. Uitbundig.
Vandaag: 21 km. Santa Domingo de la Calzada (parador)
Nog 560,9 te gaan.
1 opmerking:
Ha Caroline,
Ik vind het zo leuk om te lezen wat je doet.
Ik heb je doorgelinkt naar mijn blog, zodat ik geen afleveringen mis.
Goede reis en liefs!
Mariska (je weet wel, die van Jan)
Een reactie posten