L blijkt een grote, joviale grote kerel die schreeuwt in plaats van praat.
Ik had hem al een paar keer gevraagd of hij drie van die lelijke bomen wilde toppen, dat wilde hij best al wist hij niet wanneer. Dat schoot niet op. Ik veranderde van tactiek. Of ik hem misschien kon helpen. Hij zei dat ik alles mocht doen met zijn tuin wat ik wilde.
Gisteren heb ik gedaan wat ik wilde. Het enige wat ik nu hoop is dat hij niet toch die moordenaar met een kort lontje en geheugenverlies blijkt te zijn.