Vol goede moed meldde ik mij voor een les, en vertelde dat ik twee jaar geleden een keer een proefles deed.
'Waarom heb je geen tweede les gedaan die je gratis mocht nemen in dezelfde week, en niet twee jaar later?'
'Ik vond het niet echt een leuke ervaring.'
'Leuk bestaat niet,' zegt de man.
Ik moest duidelijk met andere argumenten komen.
'Ik vond anderhalf uur ook te lang.'
'Als je er anderhalf uur over zou doen om naar L.A. te vliegen, zou je helemaal niet lang vinden! Alles is relatief.'
Dat kon ik alleen maar stom beamen.
'Neem je meteen een 10-ritten kaart?'
'Nee. Eerst kijken of ik het nu wel wat vind.'
'Jij moet niet kijken, jij moet niet nadenken, jij moet gewoon doen!'
De les ging precies 1 uur goed. Maar ik droog nogal snel uit en als dat gebeurt moet ik overgeven en lig ik tweeënhalf uur knock-out in bed met giga hoofdpijn. Om dit te voorkomen had ik water bij me. Elke keer als ik een slok nam zei de docent: 'Wij adviseren niet te drinken. Gewoon rustig ademhalen, dat is veel beter. Het zit allemaal tussen de oren.'
Omdat hij niet wist hoe dat wat er tussen mijn oren zit op een gegeven moment via mijn mond naar buiten komt, bleef ik drinken. Maar na een tijdje kon ik helemaal niet meer meedoen en lag ik stil op mijn handdoek te wachten tot ik op kon staan om weg te gaan.
Uiteindelijk pakte ik mijn mat op, maar de docent verhinderde mijn vertrek. Of ik me wel goed voelde. Ik zei nee, maar daar reageerde hij niet op. Hoewel, ja, bij de cooling down. Toen oreerde hij dat je lichaam dit wilde ervaren, en je dacht wel dat je het niets vond, maar dat waren maar gedachten. Lichaam en geest op een lijn brengen, was de boodschap.
Mijn lichaam wilde kotsen. En mijn gedachten lagen wonderwel op een lijn met mijn lichaam.
Mijn lichaam vond het niets en mijn geest was het daar roerend mee eens.
31-10-2011
30-10-2011
29-10-2011
Meneer Dracula
Ik zit me in mijn nieuwe rode heksenrokje af te vragen waarom ik meteen 'Ja!; zei toen ik werd meegevraagd naar een Halloweenfeest. Ik hou ontzettend van verkleden, dus dat verklaart wel iets, en het gezelschap natuurlijk ook.
Maar ik bedacht me opeens dat ik ooit een hele avond in de wc heb doorgebracht omdat ik achterna gezeten werd door een gorilla en ik het maar niet voor elkaar kreeg om die te trotseren. Elke keer als ik uit de toiletten kwam, had hij me in no time weer gevonden.
Dit feest is in een fort en ook nog eens op een eiland waar je niet meer af kunt. En ik begreep dat er enge, donkere gangen zijn, en natuurlijk heel veel Dracula's en Vampiers waarvan rood de lievelingskleur is.
Ik denk dat ik onmiddellijk de allerengste Dracula voor mijn heksenkarretje ga spannen.
Maar ik bedacht me opeens dat ik ooit een hele avond in de wc heb doorgebracht omdat ik achterna gezeten werd door een gorilla en ik het maar niet voor elkaar kreeg om die te trotseren. Elke keer als ik uit de toiletten kwam, had hij me in no time weer gevonden.
Dit feest is in een fort en ook nog eens op een eiland waar je niet meer af kunt. En ik begreep dat er enge, donkere gangen zijn, en natuurlijk heel veel Dracula's en Vampiers waarvan rood de lievelingskleur is.
Ik denk dat ik onmiddellijk de allerengste Dracula voor mijn heksenkarretje ga spannen.
27-10-2011
Voor het leven
En als ik dan iets meemaak dat ik op kan schrijven, had ik liever dat het erg leuk was geweest.
Met M (nr 11 van de 38) was ik op een boekpresentatie. Allemaal bekende gezichten. Maar toch, voor mij blijkbaar net niet bekend genoeg.
M (die staat nog niet in mijn telefoon) gaf me een hand. Bleek de man te zijn waar M11 en ik het nog geen vijf minuten daarvoor over hadden gehad. Hij zat in de redactie van een mooi literair tijdschrift. Dat was dan wel leuk, want hij leek me prettig gezelschap.
Minder leuk werd het toen bleek dat deze M en ik facebookvrienden zijn en ik daar totaal geen idee van had. En wat doe ik dan, in plaats van er overheen praten, negeren dan wel bagatelliseren? Er niet over ophouden. Elke keer weer zeggen hoe erg het is.
M11 zei naderhand dat ik ook behoorlijk rood werd, wat ik dan wel weer een adequate reactie van mezelf vond. Zij was van mening dat ik er niets aan kon doen, want hoeveel facebookvrienden had ik nou helemaal, dat kon ik toch onmogelijk bijhouden. En daar ging M11 wel even de mist in. Vrienden zijn vrienden.
Nou ja. Hopelijk nu dan toch nog.
Met M (nr 11 van de 38) was ik op een boekpresentatie. Allemaal bekende gezichten. Maar toch, voor mij blijkbaar net niet bekend genoeg.
M (die staat nog niet in mijn telefoon) gaf me een hand. Bleek de man te zijn waar M11 en ik het nog geen vijf minuten daarvoor over hadden gehad. Hij zat in de redactie van een mooi literair tijdschrift. Dat was dan wel leuk, want hij leek me prettig gezelschap.
Minder leuk werd het toen bleek dat deze M en ik facebookvrienden zijn en ik daar totaal geen idee van had. En wat doe ik dan, in plaats van er overheen praten, negeren dan wel bagatelliseren? Er niet over ophouden. Elke keer weer zeggen hoe erg het is.
M11 zei naderhand dat ik ook behoorlijk rood werd, wat ik dan wel weer een adequate reactie van mezelf vond. Zij was van mening dat ik er niets aan kon doen, want hoeveel facebookvrienden had ik nou helemaal, dat kon ik toch onmogelijk bijhouden. En daar ging M11 wel even de mist in. Vrienden zijn vrienden.
Nou ja. Hopelijk nu dan toch nog.
26-10-2011
25-10-2011
Hij houdt van je!
Ik maak niets mee. Dat is natuurlijk onzin. Het tegendeel is het geval. Alleen maak ik nu even niets mee wat ik op kan schrijven.
Wel fietste ik net langs het pand waarop levensgroot staat:
God roept u
En daarnaast:
Jezus loves you
Daar zou ik wat over kunnen schrijven. Over hoe taal uitnodigt of afstoot. Over hoe hard of hoe zacht je iets kunt maken. Over calvinisme. De aard van een volk die in de taal tot uitdrukking komt.
Ware het niet dat ik door de regen fietste en geen zin had om te stoppen om een foto te maken. En zonder foto of film is niets echt. Tegenwoordig.
Wel fietste ik net langs het pand waarop levensgroot staat:
God roept u
En daarnaast:
Jezus loves you
Daar zou ik wat over kunnen schrijven. Over hoe taal uitnodigt of afstoot. Over hoe hard of hoe zacht je iets kunt maken. Over calvinisme. De aard van een volk die in de taal tot uitdrukking komt.
Ware het niet dat ik door de regen fietste en geen zin had om te stoppen om een foto te maken. En zonder foto of film is niets echt. Tegenwoordig.
23-10-2011
22-10-2011
Smaak
Kort na elkaar kreeg ik van twee mannen te horen dat het niet gekker moet worden met mij en mijn lichaam.
Vorige week zat T aan mijn keukentafel en zijn boodschap was duidelijk. Met het verliezen van de kilo's verlies je ook een deel van jezelf. Daar dacht ik nog wel een tijdje over na. Of ik nu anders ben dan voorheen.
Dit weekend is het P. We hebben enorm doorgezakt en drinken nog wat na op de boot. Het gesprek gaat over het lijf. En het lijf dat is afgevallen in het bijzonder.
P gaat even naar de wc, die hangt vol met foto's. Als hij terugkomt zegt hij dat ik inderdaad wel erg ben afgevallen (we kennen elkaar nog niet zo lang).
Hij drinkt lekker door en vraagt dan:
'En wat ga jij nou doen om die acht kilo er weer aan te eten?'
Van dit soort vragen word ik uitermate vrolijk.
Vandaag heb ik een adequaat antwoord.
Ik ga koffie drinken in de Bakkerswinkel met eerst een stuk worteltaart en bij de tweede kop een stuk cheesecake. Dan ga ik, na een kort ommetje, door om een lekker vet broodje Parma bij 't Loosje te eten. Misschien dat ik dan nog even door loop naar het kruitvat om een grote zak drop te scheppen, en reserveer ik vast een tafel bij Bern waar ik vanavond van de kaasfondue ga genieten. Om het geheel wat makkelijker te laten verteren stoom ik daarna door voor minstens vier cognac bij 't Aepjen.
Ik kan niet wachten.
Heerlijk, dit soort mannen!
Vorige week zat T aan mijn keukentafel en zijn boodschap was duidelijk. Met het verliezen van de kilo's verlies je ook een deel van jezelf. Daar dacht ik nog wel een tijdje over na. Of ik nu anders ben dan voorheen.
Dit weekend is het P. We hebben enorm doorgezakt en drinken nog wat na op de boot. Het gesprek gaat over het lijf. En het lijf dat is afgevallen in het bijzonder.
P gaat even naar de wc, die hangt vol met foto's. Als hij terugkomt zegt hij dat ik inderdaad wel erg ben afgevallen (we kennen elkaar nog niet zo lang).
Hij drinkt lekker door en vraagt dan:
'En wat ga jij nou doen om die acht kilo er weer aan te eten?'
Van dit soort vragen word ik uitermate vrolijk.
Vandaag heb ik een adequaat antwoord.
Ik ga koffie drinken in de Bakkerswinkel met eerst een stuk worteltaart en bij de tweede kop een stuk cheesecake. Dan ga ik, na een kort ommetje, door om een lekker vet broodje Parma bij 't Loosje te eten. Misschien dat ik dan nog even door loop naar het kruitvat om een grote zak drop te scheppen, en reserveer ik vast een tafel bij Bern waar ik vanavond van de kaasfondue ga genieten. Om het geheel wat makkelijker te laten verteren stoom ik daarna door voor minstens vier cognac bij 't Aepjen.
Ik kan niet wachten.
Heerlijk, dit soort mannen!
19-10-2011
18-10-2011
Autarkie!
Opeens heb ik aandacht nodig, maar ik heb geen zin om daar een derde voor in te schakelen. Dus sms ik naar mezelf: Ik wil aandacht!
Ongegeneerd dwingend want ik hoef geen rekening te houden met eventuele, vermeende, voor-ingeschatte gevoelens.
Ik word op mijn wenken bediend. De reactie volgt binnen een halve minuut. En die reactie is precies goed geformuleerd. Net wat ik nodig heb.
De geluiden die mijn telefoon maakt tijdens het verzenden en ontvangen maken het helemaal af.
Een zoevende pijl - die de ontvanger recht in het hart raakt - bij het versturen van het bericht, en een geruststellend suizen waarmee onmiddellijk de verlangde reactie binnenkomt.
De topping.
Ongegeneerd dwingend want ik hoef geen rekening te houden met eventuele, vermeende, voor-ingeschatte gevoelens.
Ik word op mijn wenken bediend. De reactie volgt binnen een halve minuut. En die reactie is precies goed geformuleerd. Net wat ik nodig heb.
De geluiden die mijn telefoon maakt tijdens het verzenden en ontvangen maken het helemaal af.
Een zoevende pijl - die de ontvanger recht in het hart raakt - bij het versturen van het bericht, en een geruststellend suizen waarmee onmiddellijk de verlangde reactie binnenkomt.
De topping.
16-10-2011
M
Wat is er toch met jullie ouders. Waarom geven jullie je kinderen met zijn allen bij voorkeur een naam die begint met een M?
Ik word er gek van. In mijn telefoon heb ik 38 mensen onder de M staan. Ik scroll me rot.
In het vervolg graag iets langer nadenken bij het geven van een naam. Alvast bedankt.
Ik word er gek van. In mijn telefoon heb ik 38 mensen onder de M staan. Ik scroll me rot.
In het vervolg graag iets langer nadenken bij het geven van een naam. Alvast bedankt.
15-10-2011
Verandering
Mijn boot lijkt groter en ik dunner. Dat is de conclusie van diverse mensen de laatste tijd. Ik heb daar niets op tegen. Al is een van de twee een kwestie van optisch bedrog door geraffineerd kleurgebruik.
14-10-2011
Attentie
Tijdens een etentje bij M hoorde ik wat de bedoeling van mij was. Eigenlijk was het een heel simpel gegeven. Ik moest gewoon Carolinerig doen. Niets anders.
Het Carolinerige van die avond had ik al achter de rug. Thuis had ik snel een fles wijn uit de kast gepakt om aan M te geven. Maar die bleek al geopend. En half leeg.
Het Carolinerige van die avond had ik al achter de rug. Thuis had ik snel een fles wijn uit de kast gepakt om aan M te geven. Maar die bleek al geopend. En half leeg.
13-10-2011
12-10-2011
Bekentenis
Er zijn van die dingen waar je je voor moet schamen. Die kan je gewoon niet leuk vinden. Je weet precies waarom, dus mag niemand weten wat het je doet. Voor mij is dat Ann Murray.
Ik vind het helemaal schitterend. Ze staat zo stil te zingen. Zo blij en ingetogen. Zo heerlijk ouderwets. Ik zing het nummer keihard mee en voel me gelukkig.
(Er is een verschil tussen zijn en voelen, maar nu even niet).
Maar dan op het eind, die arme zangeres vaag in de achtergrond, die het hele nummer al zo haar best blijkt te doen. Die zie ik voor het gemak maar even over het hoofd.
Ik vind het helemaal schitterend. Ze staat zo stil te zingen. Zo blij en ingetogen. Zo heerlijk ouderwets. Ik zing het nummer keihard mee en voel me gelukkig.
(Er is een verschil tussen zijn en voelen, maar nu even niet).
Maar dan op het eind, die arme zangeres vaag in de achtergrond, die het hele nummer al zo haar best blijkt te doen. Die zie ik voor het gemak maar even over het hoofd.
11-10-2011
Borrel
Een knappe, snelle zakenman zegt met dubbele tong tegen een twintiger met haar in zijn ogen:
'Jij gaat hele mooie dingen maken en daar ga ik je voor betalen!'
Zo op het eerste gezicht had ik ze niet als de perfecte partners in crime bedacht, maar de jongen ziet het wel zitten. Tijdens het gesprek houdt hij zijn handpalm open. Er ligt een veertje op. Daar plukt hij continu met twee vingers aan.
Iemand anders wendt zich tot de jongen.
'Jij doet iets met internet?'
'Ik ben het internet,' antwoordt de jongen.
Ik vond het opeens een goede match, die twee.
'Jij gaat hele mooie dingen maken en daar ga ik je voor betalen!'
Zo op het eerste gezicht had ik ze niet als de perfecte partners in crime bedacht, maar de jongen ziet het wel zitten. Tijdens het gesprek houdt hij zijn handpalm open. Er ligt een veertje op. Daar plukt hij continu met twee vingers aan.
Iemand anders wendt zich tot de jongen.
'Jij doet iets met internet?'
'Ik ben het internet,' antwoordt de jongen.
Ik vond het opeens een goede match, die twee.
10-10-2011
روسی پانی
In het kaartenrek van het Stedelijk Museum zag ik opeens Russisch water staan. Het verbaasde mij enigszins, moet ik zeggen. Aan de andere kant vond ik het wel een goede zaak.
Met Ivo N in het achterhoofd kun je tegenwoordig ook gewoon zeggen dat het een gotspe is dat niet toute Hollande Russisch water, Россия воды, 俄羅斯水, روسی پانی al gelezen heeft.
In feite is het heel logisch dat RW zich tussen de hogere kunst begeeft.
09-10-2011
Feest
Ik ben op weg naar een feest en loop onder de weg door naar het station. In de tochtige passage zit een man net verscholen achter een muurtje op de grond, hij kijkt even om om te zien wie eraan komt. Het is niet het type dat je maandagochtend om acht uur in de spits tegenkomt.
'Jij bent een mooie vrouw' zegt hij stellig, voor zover dat mogelijk is. Hij heeft amper tanden in zijn mond.
'Mooie laarzen,' roept hij me achterna als ik de trap op ga.
'Ja, die laarzen vind ik ook geil,' hoor ik iemand anders zeggen.
Ze zitten daar blijkbaar met z'n tweeën op de koude vloer te genieten van het weekend.
Ik kijk niet om.
'Met jou wil ik wel trouwen, en voor altijd bij je blijven. En dat meen ik echt!'
Deze man heeft alleen mijn achterkant gezien. Ik steek zonder om te kijken mijn hand op.
Gejoel.
Ik denk dat het een leuk feest wordt...
'Jij bent een mooie vrouw' zegt hij stellig, voor zover dat mogelijk is. Hij heeft amper tanden in zijn mond.
'Mooie laarzen,' roept hij me achterna als ik de trap op ga.
'Ja, die laarzen vind ik ook geil,' hoor ik iemand anders zeggen.
Ze zitten daar blijkbaar met z'n tweeën op de koude vloer te genieten van het weekend.
Ik kijk niet om.
'Met jou wil ik wel trouwen, en voor altijd bij je blijven. En dat meen ik echt!'
Deze man heeft alleen mijn achterkant gezien. Ik steek zonder om te kijken mijn hand op.
Gejoel.
Ik denk dat het een leuk feest wordt...
08-10-2011
Wei wei
Hij staat er al een tijd. En de eerste weken schrok ik me helemaal wild als ik 's nachts door de steeg fietste en hem vanuit een ooghoek zag. Levensgroot en heel donker. Iedere keer benam hij me de adem. Ik vond het geen prettige man.
Ik had ook geen idee wie het was, tot ik een tijdje terug in de NRC de column van Frits Abrahams las. Toen werd het anders. Plotseling stond daar een heel andere man in de steeg. Een kunstenaar in plaats van een potentiële verkrachter.
Inmiddels ben ik aan hem gewend en schrik ik ook niet meer als ik in het donker langs hem scheur. Wat een beetje achtergrondinformatie kan doen in beeldvorming. Dat is dan wel weer schrikbarend.
Ik had ook geen idee wie het was, tot ik een tijdje terug in de NRC de column van Frits Abrahams las. Toen werd het anders. Plotseling stond daar een heel andere man in de steeg. Een kunstenaar in plaats van een potentiële verkrachter.
Inmiddels ben ik aan hem gewend en schrik ik ook niet meer als ik in het donker langs hem scheur. Wat een beetje achtergrondinformatie kan doen in beeldvorming. Dat is dan wel weer schrikbarend.
07-10-2011
Nog niet
Ik ga niet dood. Dat is een hele opluchting. Ik fiets heel anders door de stad dan op de heenweg naar het ziekenhuis.
Voor de uitslag had ik hier en daar nooit-meergedachten, tot B tegen me zei dat 'nooit meer' zo terminaal klonk en of ik daar geen 'het wordt anders' van kon maken.
Dat kon natuurlijk niet.
Nu wel.
Verder fietste ik al drie keer precies tussen hoosbuien door, was koriander het allerlekkerste wat ik vandaag (tot nu toe) heb gegeten, heb ik fluitend opgeruimd, bloemen gekocht, getelefoneerd, afspraken gemaakten, ga ik koken en verheug ik me op de kroeg.
Ik blijf nog even.
Voor de uitslag had ik hier en daar nooit-meergedachten, tot B tegen me zei dat 'nooit meer' zo terminaal klonk en of ik daar geen 'het wordt anders' van kon maken.
Dat kon natuurlijk niet.
Nu wel.
Verder fietste ik al drie keer precies tussen hoosbuien door, was koriander het allerlekkerste wat ik vandaag (tot nu toe) heb gegeten, heb ik fluitend opgeruimd, bloemen gekocht, getelefoneerd, afspraken gemaakten, ga ik koken en verheug ik me op de kroeg.
Ik blijf nog even.
06-10-2011
05-10-2011
Oude foto's
Mijn hele tafel ligt vol met oude familiefoto's. We zitten er met z'n allen om heen om ze te bekijken.
Mijn vader (79) pakt een foto waarop hij zelf als veertiger op staat. Hij staat op een been. Waarschijnlijk deed hij iets van een vogel na.
'Wie is deze idioot?' Hij meent het.
Wij brullen in koor: 'Jij!'
Hilariteit.
Mijn broer en ik bekijken foto's van onze ouders, die toen jonger waren dan wij nu. De clichés vliegen de tafel over. Toch is het leuk. De meeste foto's worden als flatterend ervaren. 'Moet je kijken hoe jong...'
Mijn vader moet er echt een beetje inkomen. Hij ziet een portretfoto van zichzelf op zijn kop liggen.
'En wie is die Berlusconi?'
Toen zijn we voor zijn gemoedsrust maar gestopt.
Mijn vader (79) pakt een foto waarop hij zelf als veertiger op staat. Hij staat op een been. Waarschijnlijk deed hij iets van een vogel na.
'Wie is deze idioot?' Hij meent het.
Wij brullen in koor: 'Jij!'
Hilariteit.
Mijn broer en ik bekijken foto's van onze ouders, die toen jonger waren dan wij nu. De clichés vliegen de tafel over. Toch is het leuk. De meeste foto's worden als flatterend ervaren. 'Moet je kijken hoe jong...'
Mijn vader moet er echt een beetje inkomen. Hij ziet een portretfoto van zichzelf op zijn kop liggen.
'En wie is die Berlusconi?'
Toen zijn we voor zijn gemoedsrust maar gestopt.
04-10-2011
Creatief misbruik
Op de derde dag kom ik lekker in het werken. We zitten buiten in de zon en opeens wil W dat ik iets ga halen wat ik vriendelijk weiger. Hij kijkt me aan en zegt:
'Weet je wat het is? Jij dient niet. Jij denkt alleen maar aan de kunst. Je bent net een vent.'
Bij het avondeten hebben we een goed gesprek. Ik denk dat ik doodga, en dat ik dat volgende week te horen krijg. W reageert niet echt heel empatisch.
'Dat flik je me niet hoor. Jarenlang geïinvesteerd in een goede vriendschap, en dan knijp je er niet tussenuit zonder dat ik daar dan een beetje plezier aan heb beleefd.'
Op de vierde dag zit ik aan de keukentafel te werken terwijl W staat te koken. Dat vindt hij leuk, dus dat is niet zielig. Ook niet dat hij dat vier dagen achter elkaar moet doen.
Hij is in zijn nopjes met wat hij allemaal aan het creëren is. Hij zingt. Maar plotseling hoor ik hem voor zich uit fluisteren. Hij staat even voor zichzelf een act van Creatief met kurk te doen. Compleet met zijig stemgeluid.
Als het afgelopen is zegt hij hardop: 'O, ik ben gelukkig,' terwijl ik doorga met hem te misbruiken.
Op bijna elk vlak.
'Weet je wat het is? Jij dient niet. Jij denkt alleen maar aan de kunst. Je bent net een vent.'
Bij het avondeten hebben we een goed gesprek. Ik denk dat ik doodga, en dat ik dat volgende week te horen krijg. W reageert niet echt heel empatisch.
'Dat flik je me niet hoor. Jarenlang geïinvesteerd in een goede vriendschap, en dan knijp je er niet tussenuit zonder dat ik daar dan een beetje plezier aan heb beleefd.'
Op de vierde dag zit ik aan de keukentafel te werken terwijl W staat te koken. Dat vindt hij leuk, dus dat is niet zielig. Ook niet dat hij dat vier dagen achter elkaar moet doen.
Hij is in zijn nopjes met wat hij allemaal aan het creëren is. Hij zingt. Maar plotseling hoor ik hem voor zich uit fluisteren. Hij staat even voor zichzelf een act van Creatief met kurk te doen. Compleet met zijig stemgeluid.
Als het afgelopen is zegt hij hardop: 'O, ik ben gelukkig,' terwijl ik doorga met hem te misbruiken.
Op bijna elk vlak.
03-10-2011
Zaterdagavond soap
We zitten diep in Gelderland verborgen in een huisje. Tegen de tijd dat ik naar bed wil, verkondigt W opeens dat we naar het café moeten omdat dat hier in de provincie altijd leuk is. Als ik niet meteen sta te springen, voegt hij er aan toe dat ik er zeker een blog aan overhoud.
Alles voor het werk.
W komt uit het oosten, dus die weet exact wat hij moet doen. Recht op de bar aflopen, bier bestellen en wachten tot degene naast hem het woord tot hem richt. Ik sta er een beetje bescheten achter, maar een vastberaden oosterling ontfermt zich ruimhartig over mij.
W wordt herkend. Of hij niet in een soap heeft gespeeld. Dat heeft hij. Er zitten twee jonge vrouwen aan de bar die dat prachtig vinden. De telefoons worden uit de tas gepakt en binnen vijf minuten wordt W omringd door vijf pronte blonde en donkere stoten die kirrend van alles over hem en de soap willen weten. Intussen zit ik met een gesprek over hoe erg het wel niet gesteld is met die Polen.
W valt tegen. De opgetrommelde meisjes kijken hem al heel snel aan met een blik van: 'Ben ik hiervoor nou helemaal vanachter de buis gerukt?' Maar dat verandert als W refereert aan het feit dat hij acteur is. Grote consternatie aan de bar, dat hadden ze nou echt nooit verwacht: 'Ben jij ACTEUR????'
Ze vinden het zo prachtig, dat ze daar onmiddellijk van willen profiteren. Een uitgelezen kans: met een echte acteur op de foto!
Alles voor het werk.
W komt uit het oosten, dus die weet exact wat hij moet doen. Recht op de bar aflopen, bier bestellen en wachten tot degene naast hem het woord tot hem richt. Ik sta er een beetje bescheten achter, maar een vastberaden oosterling ontfermt zich ruimhartig over mij.
W wordt herkend. Of hij niet in een soap heeft gespeeld. Dat heeft hij. Er zitten twee jonge vrouwen aan de bar die dat prachtig vinden. De telefoons worden uit de tas gepakt en binnen vijf minuten wordt W omringd door vijf pronte blonde en donkere stoten die kirrend van alles over hem en de soap willen weten. Intussen zit ik met een gesprek over hoe erg het wel niet gesteld is met die Polen.
W valt tegen. De opgetrommelde meisjes kijken hem al heel snel aan met een blik van: 'Ben ik hiervoor nou helemaal vanachter de buis gerukt?' Maar dat verandert als W refereert aan het feit dat hij acteur is. Grote consternatie aan de bar, dat hadden ze nou echt nooit verwacht: 'Ben jij ACTEUR????'
Ze vinden het zo prachtig, dat ze daar onmiddellijk van willen profiteren. Een uitgelezen kans: met een echte acteur op de foto!
02-10-2011
Abonneren op:
Posts (Atom)