Het oude bed moest weg. Marktplaats. Een arrogante student belde op. Hij vond 30 te veel. Hij was een arm studentje (echt, hij verkleinde het woord). Ik maakte er 25 van. Toen bleek dat hij op de fiets wilde komen.
Ik heb veel vervoerd op de fiets, hele tafels en stoelen, geen probleem, maar een hoofdeinde van 1.78 bij 2.00, massief hout, zou zelfs mij niet lukken.
Hij was ervan overtuigd dat het geen probleem was. Een paar keer op en neer rijden.
Ik stemde uiteindelijk met tegenzin toe.
Meteen daarop belde een hele prettige man, met auto, die gewoon normaal deed. Dus zei ik de student binnen vijf minuten weer af. Sms'te hem dat het niks werd met dat bed op de fiets, dat het niet realistisch was, enz.
Hij razend. Hij had al maatjes (jawel) geregeld, dat we een afspraak hadden en: 'zo werkt dat natuurlijk niet.'
Waarop ik vrolijk smste dat zijn toon voor mij niet goed werkt.
Maar hij was nog niet klaar met me. Het enige volwassene aan mij was mijn leeftijd. Hij probeerde een normale volwassen deal te sluiten.
Ik begon er lol in te krijgen.
'Inhoudelijk heb je helemaal gelijk. Maar de manier waarop is toch echt doorslaggevend.'
Toen bleef het stil.
Tot 23.00 uur. Toen kreeg ik een filmpje van de fietsende student. Latten voorop zijn fiets. Hij salueerde op commando van een van zijn maatjes. 'Nu, nu, nu, nu.'
Ik smste hem maar niet dat de aardige man met auto weer had afgezegd.