26-09-2012

Handelingen

Ik bereidde me uitermate zorgvuldig voor. T zou dat vanwege mijn karakterstructuur niet kloppend vinden. Maar het was toch het geval.
Ik smeerde de afbeelding in met doorzichtige lak. Had het geduld 1 nacht te wachten om te zien of het krom trok, wat niet het geval was, en smeerde toen met heel veel plezier de hele tafel, die ik volgeplakt had met afbeeldingen, in met hoogglans.

Het bubbelde als een gek. Ik was er een hele middag chagrijnig van. Als ik me niet zo zorgvuldig had voorbereid was dat chagrijn er echt niet geweest. Dan had ik het kunnen verwachten. Ander verhaal.

Toen moest plakplastic de oplossing bieden. De verkoopster adviseerde zo breed mogelijk, terwijl ik neigde naar smal, want hanteerbaarder. Nee. Zo min mogelijk handelingen uitvoeren. Ze keek nog eens goed naar me.
'Mag ik je nog wat advies geven?'
Ik knikte timide.
'Het niet doen als je haast hebt. Als je 's avonds van die tafel wilt eten.'

Ik heb haar niet gevraagd hoe het kwam dat ze mij zo kristalhelder doorzag.

25-09-2012

FB

Nu ik weet hoe ik antieke berichten naar boven moet toveren, en er ook daadwerkelijk aandacht aan besteed, zie ik de volgende vraag:

21 januari 2010.
'Heb je niet nog een mooi verhaal voor me liggen?'
Dat heb ik wel, maar hij/zij is anoniem.

Verder schrijft D op 13 juni 2011:
Hi,
Instead of just starring at your profile picture, I rather go straight to the point.
First you have the most animated smile, secondly, I was having a bad night but your smile changed everything.

Ik denk dat hij nu wel zo'n beetje uitgerukt is en dat ik hem met een gerust hart terug kan schrijven.

Een man weet wel dat een vrouw hard to get speelt. Maar ik vraag me wel af of 15 maanden niet een beetje te hard is...

24-09-2012

Dromen

Ik herinner mijn dromen eigenlijk maar heel af en toe, maar vannacht zag ik heel helder en duidelijk de titel van mijn nieuwe boek.

Ik had een sterk verlangen bij een soort hippieachtige groep te horen, wat niet het geval was. Dat geeft goede emoties. Althans, voor het schrijven.
Zij lieten mij een foto zien waarop ze allemaal fantastisch gekleed, blij, gelukkig en overdadig opstonden. Boven de foto had iemand geschreven:

Er is altijd weer een ander soms

Ik keek naar de hippies, maar vooral naar de tekst. Die wilde ik gebruiken. En toen worstelde ik kort met het dilemma of ik zou vragen of dat mocht, met de kans op 'nee', of dat ik het gewoon zou doen.
Maar ik ken mezelf - zelfs in mijn dromen - en realiseerde me dat zodra een toekomstige interviewer mij zou vragen hoe ik aan de titel kwam, ik onmiddellijk zou zeggen dat het van de hippiegroep kwam (Ik werk nog aan mysterieuzer worden). Dus beter maar gewoon toestemming krijgen.

Het melancholische ervan spreekt me aan. Maar verder is hij te lang. En ik hoor mijn redacteur al zeggen: 'En te vaag... Er moeten lagen in, de lezer moet meteen weten waar het over gaat, liefst één zin die voor een dubbele uitleg vatbaar is.'

Ja, kijk. Zo kan ik natuurlijk dromen wat ik wil...

22-09-2012

Familie

We zijn met de hele familie plus aanhang naar Duitsland afgereisd om in een kasteeltje te vieren dat mijn vader de 80 heeft gehaald.
Dat is dus niet waar. Het is het excuus ervoor.

Twee jaar geleden deden we hetzelfde vanwege mijn ouders' 50-jarig huwelijk. Ze vonden dat zo fijn dat ze na afloop onmiddellijk bedachten dat er zo snel mogelijk weer zo'n feest gehouden moest worden. Mijn zus woont in Amerika dus de reden moet wel min of meer gedegen zijn wil zij met haar vriend en drie kinderen overkomen.

Vroeger had ik hier helemaal niet op zitten wachten, maar ik ben inmiddels zo ver dat ik geen last meer heb van familiaire haperingen. Daar heb ik hard voor gewerkt. Het ironische is dat die haperingen nu niet meer zo voorkomen (lees: ik registreer anders).
Missie geslaagd. 

21-09-2012

Bericht

Ik had de post nog niet opengemaakt. Soms is dat beter. Maar nu zo vroeg in de ochtend zag ik pas dat er een envelop van het Nederlands Letterenfonds bij zat en ... JA! Ik heb een werkbeurs ontvangen voor het schrijven van mijn tweede boek.
En dat is bijzonder.
Dat jullie het even weten.

20-09-2012

Into the wild

De mensen hebben hun spullen ingepakt en wonen weer drie- en vierhoog achter. Ik overnacht nog in het kabouterhuis, zoals M het noemt. Vanmorgen werd ik wakker met de dauw op mijn dekbed. Maar het douchen met de open deur, omdat de vorige bewoonster de douchebak achter de voordeur heeft gemaakt, is nog erg prettig. Voor de frisse lucht gecombineerd met het warme water zouden ze reclame moeten maken. Terwijl de dampen van mjjn lichaam slaan, kijk ik naar de gigantische blauwe regen die over de schutting kronkelt.


's Avonds ontsteek ik alle kaarsen die ik heb, want zonnepanelen komen pas volgend jaar. En dan zit ik in de stilte en denk aan die film. Daar slopen de wilde beesten rond zijn bus, hier zijn het de vlaamse gaaien, parkieten en kraaien die van zich laten horen. Maar het voelt wel als het einde van de wereld. En dan ook nog eens de beste kant ervan.

13-09-2012

Veiling

En daar gingen we weer. Ditmaal had ik mijn linkerhand op mijn rechter onderarm gelegd zodat ik geen onverwachtse bewegingen kon maken.

Dat klinkt goed, maar dat was het niet.

Ik zat stijf van de zenuwen door de angst met een vleugel thuis te komen of iets anders groots wat niet in de auto zou passen.
Hierdoor miste ik een Perzisch tapijt van 20, een oranje stoeltje van 50, en een kist voor 30 euro.
En dat was nou ook weer niet de bedoeling.

12-09-2012

Weeshuisje

Ik ging echt serieus alleen voor een klein tafeltje voor in mijn datsja (met in mijn achterhoofd de riksja en de engel). Van te voren had ik prijzen met mezelf afgesproken. En ook dat ik dingen min of meer nodig moest hebben...

De veiling duurde best lang en het ging heel goed. Ik bood niet op de antieke dekenkist, op geen een van de chaises longues (lagen niet lekker, maar zagen er prachtig uit...) zelfs de riksja liet ik aan mij voorbij gaan.

Maar toen kwam er een piano die niemand wilde hebben. En de prijs zakte en zakte maar. En opeens was daar mijn hand hoog in de lucht.

'Verkocht! Voor 10 euro!'

Donderdag ga ik weer.

11-09-2012

Zoetgevooisd

We spraken een commercial in. Ik had de rol van sconesliefhebster, alhoewel de technicus vaker refereerde aan sconeshoer dan iets met liefhebben.
Die rol ging mij goed af.
Mond dicht bij de microfoon en zwoel over taarten, scones en high tea praten, en af en toe naar rechts kijken naar de man die wist waar die scones te halen waren.

Hartig en zoet? 
Ja. Lekker en goed!

De opdrachtgever, een ambachtelijke dikkerd, nam ons daarna mee naar de room alwaar wij in een gesloten, donkere zaak worteltaart aten en konden vaststellen dat niets van wat wij hadden ingesproken overdreven of gelogen was.
Zelfs de koffie was goed.

10-09-2012

Hebberig

We gingen met z'n allen naar de kijkdag van de veiling. Het blijkt de beste manier om spullen te willen aanschaffen die je helemaal niet nodig hebt. 
Ik ga onder andere voor de engel en de riksja.



Het excuus dat ik aanvoer is dat ik op festivals bezoekers in de riksja zet om voor te lezen uit mijn nieuwe boek. Voor de engel heb ik nog niets bedacht.
Als leeslampje in de riksja komt zelfs mijzelf niet heel geloofwaardig over.

05-09-2012

Stemmingmaker

Als er nou net wat meer mensen inspreken zoals W dat doet, dan ziet de dag er meteen een stuk prettiger uit.

'Dag vrouwmens van het fijne soort...'

03-09-2012

Benoemen

Bijzonder hoe een boom, als je ineens weet wat zijn naam is, er nog mooier op wordt.