31-12-2010

In een keer

Het knallen is begonnen. Mensen lopen opgewonden over straat, veel toeristen met auto's op plekken waar ze niet mogen staan. Je kunt niet meer buiten lopen zonder een rotje achter je aan gegooid te krijgen. 

Ik ben erg voor een groot heropvoedingsoffensief. Iedereen die voor twaalf uur vuurwerk afsteekt tot die tijd opsluiten.
En om de mensen die dan in de cel zitten de jaarwisseling te geven die ze willen, stel ik voor dat ze vanaf het moment dat ze worden binnengebracht bestookt worden met keiharde knallen.
 
Dan kan de rest om twaalf uur genieten van een indrukwekkend moment.
Dat het precies om twaalf uur losbarst. Alles en iedereen op elkaar afgestemd. Dan wordt het vast ook voor iedereen een gelukkig nieuw jaar.

30-12-2010

Reageren

De ouders van A lezen mijn blog. Alleen wil A's heit het niet alleen bij lezen laten. Probleem was echter dat hij het niet voor elkaar kreeg een reactie te plaatsen. Hij typte herhaaldelijk opmerkingen, suggesties en commentaar in, maar het werd tot zijn verontwaardiging nooit geplaatst. Inmiddels weet hij wel dat dat geen onwil is, maar dat ik die reacties helemaal niet ontving.

Het blijkt dat je eerst abonnee moet worden voordat je iets over de stukjes mag zeggen. Hij is speciaal lid geworden. Ik vind het een eer. En nu maar snel blogs schrijven die hem tot reageren nopen.

27-12-2010

Niets voor haar

Ik sta bij de kassa van de boekwinkel te wachten als een vader een boek in het vizier krijgt. Maak van een mug geen olifant luidt de titel die hij keihard door de winkel laat schallen.
'Dat is iets voor mama,' zegt hij bloedserieus tegen zijn drie kinderen die om hem heen dartelen.
'Voor mama?' vraagt de oudste.
'Ja,' zegt de vader tevreden. Inmiddels heeft hij het boek van de stapel gepakt.
'O, op het werk,' leest hij teleurgesteld verder.
'Voor mama, voor mama?' vraagt de jongste, iets trager dan de rest.
'Nee, het is voor op het werk. En ze doet het thuis,' antwoordt hij grimmig.

Ik hoop dat de mama thuis van deze mug een echtscheiding maakt.

22-12-2010

Verkoop

Ik heb mijn eerste echte klant binnengehaald. Iemand die ik niet ken.
Misschien moet ik er nu niet bijvertellen dat het de moeder van M is.

Toch vind ik dat het hoop schept. Iemand die zo enthousiast raakt over het feit dat ik een boek heb geschreven dat ze eigenlijk niet kan wachten tot mei. Nu hoef ik me alleen nog maar druk te maken over de resterende 1999 exemplaren.
Heeft iemand anders toevallig ook zo'n vriendelijke moeder?

20-12-2010

Natuurtalent

Ik was niet helemaal handig toen ik mijn hoofdpersoon een natuurkundige interesse meegaf. Zelf snap ik er helemaal niets van en dat schrijft best lastig. Maar ik deed het natuurlijk toch en liet een professor in de natuurkunde het controleren. 

De scène:
Alma nam niet vaak een bad, maar als ze ging nam ze een glas cognac mee, dat dreef. Zij dacht dat het door de vorm kwam. Ze kon maar niet onthouden dat de dichtheid van een voorwerp gelijk was aan de massa gedeeld door het volume. ‘Dus,’ spelde ik voor haar uit, ‘het glas cognac heeft in zijn totaliteit een kleinere dichtheid, voornamelijk omdat het voor een groot deel gevuld is met lucht.’

De professor:
Het is niet fout, maar roept toch vragen op. Waar stopt het glas? Hoeveel lucht zit er in een glas cognac? Speelt die lucht wel een rol? Immers, de lucht die op het glas drukt, doet dat met evenveel kracht als de lucht die ernaast op het wateroppervlak drukt. Het gaat hier om de massa van het glas + cognac en dat is te vergelijken met de massa van het water dat er niet meer is nu het glas erin drijft. Die twee zullen precies gelijk zijn. Dat heet de wet van Archimedes.

Maak daar maar eens fictie van.
Maar nu ga ik eerst proberen het antwoord te vinden op de vraag waar een glas stopt.

17-12-2010

Antwoorden

Ik werd onverwachts uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek. Ter voorbereiding nam ik met A een aantal vragen door. Ik weet nooit wat ik moet antwoorden op de vraag wat mijn favoriete tv-programma. Ik kijk nauwelijks. A had wel wat suggesties.
-Q&Q, Rad van fortuin, een van de acht, Catweazel, De Plantage.
Voor wat betreft de vraag of ik contacten had in de media wist hij ook het juiste antwoord.
-De Willems Ruis en Duys, Majoor Bosshardt, Herman Brood en De Zangeres zonder naam.

Het gesprek verliep niet helemaal naar wens, maar over de voorbereiding zelf konden ze niets zeggen.

16-12-2010

Verkouden

Ik bel mijn zangjuf om de les af te zeggen.
'Met wie?'
'Caroline,' herhaal ik.
Stilte.
Ik moet duidelijk iets aan mijn naamsbekendheid doen. Alleen met een voornaam kom ik er nog niet.
'Ligthart.'
Er verandert niets aan de andere kant van de lijn.
'Vanmiddag om 14.00 uur heb ik les van je.'
De verwarring gaat gewoon door.
'Sorry hoor, ik ben heel stom.'
Ik hoor dat ze nog steeds geen idee heeft met wie ze spreekt. Maar ja, wat zeg je nog als je voor- en achternaam en de reden waarvoor je komt plus tijdstip geen duidelijkheid schept.
Nu ben ik degene die zwijgt.
Dat helpt.
'O, ben jij het! Ik dacht dat ik een man aan de telefoon had!'

15-12-2010

Een hele fijne dag

Het is een vroege volle sneltrein van Hoorn naar Amsterdam. Iedereen zit op elkaar gepakt, nog krapper dan normaal vanwege de dikke winterjassen. Er wordt niet gepraat. Men leest de krant, staart voor zich uit, sommige mensen moeten staan.
Ik zou dit niet snel een gezellige of fijne reis noemen.

De conducteur denkt daar heel anders over. Door de intercom schalt hij zijn nieuwe levensfilosofie.
'Een hele goedemorgen. Ik hoop dat u een fijne reis had. Een hele positieve dag toegewenst.'

De verstilling in de coupé was compleet.
Zelf kreeg ik zin om dingen te gaan vernielen.

14-12-2010

Vanzelfsprekend

We waren al zo'n uur thuis. De dag was doorgenomen, maar er was niets gezegd van mijn nieuwe haar. En ik wilde toch op een gegeven moment weten of A het de verknipping van het jaar vond, of het gewoon niet zag, ondanks nieuwe lengte en kleur.

Ik ga voor hem staan en zeg verwachtingsvol: 'En?'
Hij bekijkt me van top tot teen.
Achteraf verdenk ik hem ervan dat hij het spel losjes meespeelt.
'En, wat?' vraagt hij.
Daar voel ik mezelf dan toch echt te goed voor, dus weiger ik het cliché-antwoord te geven.
'Je bent naar de kapper geweest, maar dat was je toch al van plan,' zegt hij en schenkt nog een wijntje voor me in.

Samenzijn is zoveel eenvoudiger dan ik ooit dacht.
Maar dat had A waarschijnlijk gewoon gepland.

10-12-2010

L'oreal

Reclame:
We verzorgen allemaal ons gezicht, maar niet onze hals.
Niets is erger dan het verwaarlozen van onze hals.

In mijn hoofd resoneert: niets is erger, niets is erger.
Niets. Is. Erger.
Niets.

Dat had ik echt eerder moeten weten.

08-12-2010

De zenuwen

Oud-collega H. wil linken. Dat wil ik ook wel. En pats alle herinneringen aan de toenmalige werkgever G. komen weer terug.

Het sollicitatiegesprek verliep verre van soepel. G wil dat ik uitvoerig vertel over mijn werkzaamheden bij de WDR. Toen ik dat deed, onderbrak hij me met vragen die er naar mijn idee totaal niet toe deden. Toen dat een aantal keer was gebeurd, vroeg ik hem óf hij het wel uitgebreid wilde horen. Wilde hij wel, maar hij had erg weinig tijd.
En zo ging dat maar door. Als ik iets vertelde was het niet goed of hij wilde liever iets anders horen. Ik werd bloednerveus. En als ik nerveus ben, functioneer ik niet optimaal.

G. vertelde hij dat hij zijn bedrijf bewust klein wilde houden want hij hield niet van leidinggeven, al dat gedoe met personeel. Ik flapte eruit dat ik dacht dat hij dat ook helemaal niet kon. Met personeel omgaan.
Doodse stilte.
Ik stotterde dat ik het eigenlijk een heel vervelend gesprek vond. Hij bond wat in, maar het gesprek was daarna best snel afgelopen.

Een maand later werd ik toch nog enthousiast binnengehaald.
Zenuwen werken.

03-12-2010

Inzicht

Tijdens de Sinterklaas- en Kerstdrukte mag ik een paar dagen meehelpen bij boekhandel Schimmelpennink. Dat is historisch zo gegroeid en vervult meer mijn gevoel van zinnig bezig zijn dat dat het echt noodzakelijk is.

Mijn taak was dit jaar eenduidig. Ik moest uitvinden hoe de boekhandelaar de nieuwe plakbandmachine anders kon afstellen. Het was een handig apparaat, dat zeker en het gaf de boekhandel een air van professionaliteit: één druk op de hendel en er kwam een stukje plakband naar voren, maar het formaat van dat stukje beviel niet.

Na een grondige inspectie kwam ik tot de conclusie dat er geen knop of schuif was waarmee je de lengte kon regelen. Twee keer op de hendel drukken was de oplossing.
Daar was de boekhandelaar de afgelopen vier dagen niet op gekomen. We stelden vast dat ik mijn taak op onnavolgbare wijze had ingevuld.

Ik kan weer rustig ademhalen. Mijn positie is weer voor minimaal een jaar veilig gesteld.

02-12-2010

Bingo

Tot inkeer gekomen door het stuk in hetParool begreep ik dat het nodig was mijn bakens te verzetten dus solliciteerde ik bij Omroep MAX.
Dat is niet erg.
Ik ben tenslotte maar 5 jaar verwijderd van de doelgroep, dus waarom niet nu al gezellig meedoen. Het is waarschijnlijk makkelijker om te proberen 'De Stem' van de 50 plusser te worden dan die van de 30 minner.

Laten we het er in ieder geval maar op houden dat ik een laatbloeier ben.

01-12-2010

Vibes

Ik was er helemaal van overtuigd dat ik de afgelopen maand goed bezig was geweest totdat ik in hetParool las dat als ik geen looker ben ik van alles moet laten hippen of op zijn minst laten happenen, anders kan ik het wel vergeten. Alleen maar een goed boek schrijven is echt niet genoeg. Weg zijn mijn kansen.

In Spanje werkte ik me een slag in de rondte en dacht vast na over de te ontvangen prijzen. Had ik niet moeten doen. Ik ben niet De Stem van mijn generatie, generaties ouder dan 30 doet niet mee. 
Komt volgens Mei Li Vos nog bij dat je: Met niets, niets behalve de juiste vibe iets kunt bereiken.
Iets in mij zegt dat ik daar evenmin over beschik.

Het wordt een hele sombere lancering.