31-08-2015

Not-Tropisch

Mijn roots zijn Indisch, al is het maar 1/8. Misschien daarom dat ik de regenbui van vandaag opvatte als een goede aanleiding mijn kleren uit te trekken en in de tuin te gaan staan. Mijn gezelschap werd aangestoken en daar stonden we dan. Te wachten op de extremiteiten die niet kwamen.
Maar de lek in de dakgoot maakte dat goed. Het water kletterde zo hard dat ik daar dan maar een douche van maakte. Ik voelde me niet tropisch, maar wel schoon. 

28-08-2015

Totem

Op mijn verlanglijstje - voor de hippen onder ons: bucket list - staat al heel lang het maken van een totempaal. Bij Crea hadden ze dat honderd jaar op het programma en toen ik er eindelijk aan toe was om het uit te voeren, bleek het geschrapt.

Het verdween niet van mijn lijstje, maar wel wat naar de achtergrond. In de datsja kwam het weer tot volle bloei. Vorige week bereikte het zijn piek. En wat gebeurt er nog geen dag later. Er ligt een fantastische stronk bij de ingang van het tuinpark. Zo voor het oprapen. Maar niet te tillen.
Dus schakelde ik I in die niet alleen de gigantische, maar ook een kleinere stronk meesleepte omdat ik die opeens herkende als de perfecte bijzettafel.

Beitels en gutsen moet ik nog kopen. Tot die tijd is mijn totempaal to be een lichtgevende cactus.
De misantroop kwam mijn tuin op en keek naar het gebeuren. In zichzelf mommelend zei ze: 'Anderen doen dat weg, en jij sleept het allemaal naar je tuin.'

27-08-2015

Dat is nog best vaak

In de boekwinkel wordt een boekpresentatie gehouden. De presentaties zijn beroemd om de leverworst met augurk die de boekhandelaar serveert.
Of ik even wil helpen.
In de keuken bekijk ik de door de boekhandelaarsvrouw gecreëerde schalen. Leverworst en olijf aan een prikker. De andere helft leverworst met radijs.
We proberen het heel voorzichtig uit.
De boekhandelaar stormt naar voren.
'Leverworst en olijf is van een gruwelijkheid....!'
'O, haha, ik vond het zo leuk staan,' antwoordt zijn vrouw.
'Dat doen we nooit meer!
Hij is even stil van zijn eigen vastberadenheid.
Dan: 'Leverworst met radijs is ook heel interessant.'
Zij: 'Radijs is heel gezond.
Hij tegen mij: 'Vind je het lekker?'
Ik: 'Nee.'
Hij: 'Nou, dat doen we dus ook niet meer.'

Gerustgesteld ga ik met de bladen rond. En af en toe fluister ik dat laatste in iemands oor. Maar alleen als de blik daar aanleiding toe geeft. 

26-08-2015

Verpakkingsproblematiek

Tussen de schappen kreeg ik opeens onbedaarlijke zin in winterwortel. Op zich kan dat. Maar sinds ze die dingen per stuk in plastic verpakken is het voor een vrouw niet zo makkelijk om er een uit het schap te pakken, laat staan hem met een onverschillig gebaar op de band te leggen, intussen een schietgebedje prevelend dat er geen groepje opgeschoten jongens achter aansluit.
Lacht meneer AH zich intussen gek?


De foto er toch even bij als geruststelling.  

25-08-2015

Na dato

In de Bijenkorf stond ik in een pashokje van de lingerie-afdeling. Twee oudere vrouwen zaten samen in het grootste pashok.

'Dit is heel bijzonder hoor, dat ik jou hierbij laat zijn.'
'Ja?'
'Ik voel me nog steeds ongemakkelijk.'
'Dat kan ik me voorstellen.'
'Niemand mag het zien.'
'En Theo dan?'
'Ja, die natuurlijk wel, maar ik schaam me.'
'Dat komt natuurlijk omdat je zo'n mooi lijf had.'
Stilte.
De verkoopster kwam erbij. Verrichtte enkele handelingen.
'Ik vind dat u dit heel liefdevol en zorgvuldig doet.'

De verkoopster kwam ook bij mij.
Ik zei niets. Omdat ik niets te zeggen had. 

24-08-2015

Toch niet

Ik had me erg verheugd op de gratis workshop lassen die op de Urban Campsite werd gegeven. Zo erg, dat ik het boottochtje tussen de tall ships van Sail vroegtijdig verliet.
Ik had gedacht dat het me drie kwartier zou kosten, maar door de drukte en afzettingen deed ik er bijna twee uur over.
Ik ben niet goed in te laat komen. Gedurende de hele weg maakte ik me druk.

Toen ik daar dan eindelijk in het groepje lassers in spe stond en de man een uitleg gaf over hoe je het beste kan slijpen en lassen, had ik opeens geen zin meer.
En ging. 

21-08-2015

Concluderend

M komt naar de boshut om te horen hoe het met me gaat. Ik vertel het een en ander.
'Je hebt te weinig te doen. Het is geneuzel,' zegt hij met een biertje in zijn hand. 
'Nee,' vult hij aan, 'Eigenlijk is dit de vergrotende trap van neuzelen.' 

20-08-2015

Lange Leitung

Opeens kom ik erachter dat ik word gebruikt door W.
Na 20 jaar.
Dit inzicht verkreeg ik door de foto's. Het lijkt zo onschuldig, maar kijk even mee.

W maakt een  – O, zo gezellige – foto van mij.
Ik heb daar twee gekoelde glazen witte wijn in mijn hand.
Dat betekent:
Vooruit plannen, boodschappen doen (weer/geen weer), keuzeprobleem, wijn – toch maar deze –kopen, koelen, koelen gaat middels een koelkast op gas, waarover later meer, afwassen om te zorgen dat de glazen schoon zijn, betekent gasverbruik, hier op de tuin is gas een schaars iets (dit is dus later), want indien op moet ik met die f***ing zware flessen naar de ingang om ze te verwisselen. Geld, zweet en moeite. En tijd.

Je krijgt er wel leuke foto's van.
Maar denk eens even aan het feit dat zo'n prettige doorkijk niet vanzelf ontstaat....


Bewijsstuk twee:


W ligt heerlijk in mijn tuin te slapen. Aangekocht, pacht betalen, tuinontwerp, planten kopen, planten (hels karwei), tuingereedschap, water geven, toespreken, gras maaien, ga zo maar door).
En daar ben ik om de man te wekken met een uitzonderlijk liefdevol gezette bak (koffie, filters, warm water, gas, afwas). En dan laat ik het feit dat ik eerder opsta dan hij (wekker, niet willen, toch doen) achterwege.

Daar zou je tegenin kunnen brengen dat hij uitzonderlijk prettig gezelschap is.
Ja.
Maar toch.

19-08-2015

Plop

De gekregen tuinkabouter hangt tussen ons in te schommelen. Ik vertel W dat ik hem waarschijnlijk weg ga doen. Te lelijk. Maar hij krijgt een kans van mij. Als hij niet danig opleukt van lichtgevende verf, zodat ik in het donker wat aan hem heb, dan gaat hij eruit. Rücksichtslos.
Ik hou niet van tuinkabouters. Ze hebben geen humor. 
W: 'En bij deze zouden mensen wel eens bedenkingen kunnen krijgen.' 
Begin ik toch te twijfelen.  
Een tuinkabouter die bedenkingen oproept, vind ik juist erg mooi.

18-08-2015

Aanpassen

Ik vraag me toch af waarom in Nederland de rugzakjes niet waterproof gemaakt worden. 

17-08-2015

Agendapunt

Vandaag fietste ik 45 minuten van de datsja naar - ik wil nu schrijven de Wolga, maar het was het AVL. Totaal verzopen kwam ik aan.
In 45 minuten kan er best veel bedacht en overdacht worden. Dat werd aangevuld toen ik aan de balie stond en de onvriendelijke vrouw - zo'n kreng dat haar best doet het te verbergen - mij de schuld gaf van het niet in haar systeem voorkomen van mijn naam.
Ik droop af.
Over twee weken mag ik nog een keer proberen.

In de hal bekeek ik voor de zoveelste keer het plafond. Toch denk ik dat er daar iets verkeerd is gegaan. Ik heb altijd de associatie met rondzwevende kankercellen. Even niet opletten en je bent erbij.
Maar ook dat zal ik wel verkeerd hebben.


15-08-2015

Het mag geen naam hebben

Het was me niet gelukt iemand te verleiden mee te gaan naar The Brave, dus ging ik opgewekt in mijn eentje. Ik zag een bordje met knuffelbar. Daar ging ik natuurlijk mijn drankje halen. Ik hoorde de studenten achter de bar vragen: 'Kan ik daar een knuffel bij aanbieden?' Ik werd toevallig door een prettige student geholpen en verheugde me op het 'graag' zeggen. 
Hij gaf me mijn glas wijn.  

Daar gaat een mens van nadenken. 

Deze bar hoefde ik duidelijk niet trouw te zijn, dus haalde ik het volgende glas ergens anders. Het meisje zei: 'Prachtige krullen.'
Toen ik wegliep hoorde ik haar tegen haar collega zeggen: 'We kunnen hier ook een complimentenbar van maken.'

Heft het een toch maar mooi het ander op. 

14-08-2015

Dreigend

Ik ging voor het eerst sinds twee jaar weer naar de kapper. Wat een luxe. Dezelfde als twee jaar geleden. Ik vertelde hem dat ik kaal was geweest en zette toen zo ongeveer het mes op zijn keel met de mededeling dat hij het niet moest wagen om er te veel af te halen.
Hij ging heel stilletjes aan het werk. En dat is niets voor hem.

13-08-2015

Overtocht

We gingen de kajaks naar mijn boot varen. Ze lagen nog aan de overkant van het IJ. Het was al even geleden dat ik zonder enig probleem tussen de vrachtschepen en de pont door manoeuvreerde, maar die stoerheid was een beetje verdwenen. Er stond een harde wind en het was druk. Drukker dan in de winter.

Tegen I zei ik dat het weliswaar a-typisch voor hem was, dus wat ingewikkeld, maar of hij naast mij wilde blijven peddelen, zodat hij het in ieder geval zou merken als ik om zou slaan, daar midden op het IJ, waar het eigenlijk verboden is om met kajaks te komen. 
I knikte braaf. En deed het ook nog. 
Ik haalde zonder probleem de overkant en voelde me een heldin. En toen ik met mijn neus op mijn knieën onder de extreem lage brug doorvoer - hoge waterstand - was de heldentocht compleet.

12-08-2015

Offer

T en S hebben een appartement gekocht, dat moet natuurlijk overggedragen, opgeknapt en betrokken worden. Op zich zo gebeurd. Behalve als de moeder van je vriendin Chinees is. Dan heb je te maken met andere krachten.

Zo kon de overdracht absoluut niet op de 17e plaats vinden. Dat zou zo veel ongeluk betekenen dat je in feite het huis voor niks had gekocht. De overdracht werd vervroegd.

Toen was er de kwestie van het gunstig stemmen van de huisgeesten. Dat moet volgens strikte rituelen gebeurden. In de verste hoek vanaf de deur van de zitkamer moet een offerhoekje worden ingericht. Met:
5 sinaasappels
5 appels
spekjes en een kopje thee.

T en S hebben in plaats van spekjes muffins neergelegd. Dat mocht ook. Ze stuurden een foto naar de moeder van S. Het was allemaal goed. Behalve dat zakje van de muffins. Dat moest wel opengemaakt worden. 

11-08-2015

Open

Mijn dagen bestaan nu uit redigeren van Tweedehands bloemen en werken in mijn tuin. Toen ik gisteravond bezig was met onkruid uittrekken, drong het tot me door. Dat alles een kwestie van vormgeven is. Mijn leven, de tuin, mijn boek. Alles.
Het zal wel een open deur zijn, maar ik ben een laatbloeier. 

10-08-2015

Onderbewuste

Ik schilderde over een oud doek heen om de kleuren die wat verbleekt waren wat prominenter te maken. Van M weet ik dat als je met je rug naar rechts zit, je naar het verleden kijkt.
Dus zie ik het zo.

Vrouw kijkt terug. Zieke vrouw komt eruit en kroont de gezonde vrouw.
Dat hele kleine witte streepje deed ik niet bewust. De zwarte borst ook niet. Ik dacht juist dat ik die weer moest veranderen omdat ik het zo dreigend vond, maar deed het niet.
Pas later zag ik hoe het zat.


Deze is nog veel eenvoudiger. Dit betekent dat ik heel snel moet afreizen naar Zuid Frankrijk, naar F&H. Met zicht op de Pyreneeën.

07-08-2015

Niet weggooien

Omdat ik blauwe bloempotten, een niet functionerend lichtsnoer met gevlochten ballen, een niet-werkend lampje op zonne-energie en een hart bewaarde, en een gesnoeide wilgentak beschilderde met wat verf die over was heb ik nu 'Een Iets' in de tuin.

Nee. Eigenlijk begon het allemaal met een aardappelbewaarbak met supersonische gaten die ik nooit heb gebruikt en weg wilde doen maar dat toch zonde vond (de gaten maken de bak) en hem toen op zijn kop op de hangmatpaal zette die geen dienst meer deed. Maar met de tak ernaast leek het op een man die op Venus vrouwen ging veroveren. Toen heb ik er voor de zekerheid een verlicht mannetje van gemaakt.


06-08-2015

Opgelost

En wat nou het mooie van het hele gebeuren is, is dat het kronkelwilgprobleem in minder dan 1 uur onverwacht werd opgelost. I hoorde het verhaal en klom toen, zonder tuigje, met zaag omhoog en had in no time de takken eruit. Hij vond het leuk. Kan er natuurlijk zijn beroep van maken, maar doet dat niet en doet ook niet ingewikkeld.

05-08-2015

Schrijfster (gniffel, gniffel)

Ik wandelde over het aangrenzende tuincomplex en stuitte op een man in een tuigje. Naast hem stonden wat oude tuinders. Ik vroeg aan de betuigde of hij vaker bomen topte. De reactie was afhoudend. Vooral de oude vrouw ging voor hem antwoorden.
Hij kon er wel zijn baan van maken. En dat op een toon alsof dat mijn schuld was.
Ik, nog vrolijk, 'en, wil je dat?' Er werd niet gereageerd. Ik vertelde dat er bij mij een gigantische kronkelwilg aangepakt moest worden.
'Waar zit je?' vroeg de vrouw.
'Pioenenlaan.'
'Je zit op NUT?!' ze spuugde het woord in mijn gezicht.
'Geen wij-zij-denken, hè?' zei ik.
Maar het had geen zin. Ik was van het foute kamp en daar zouden zij geen takje voor snoeien. Wie dacht ik wel dat ik was...

04-08-2015

E

E is er en doet zijn beklag. Ik blog nooit over hem. Hij kijkt nadat we elkaar hebben gezien of er iets staat, en nee hoor, ik zou het wel weer niet belangrijk of grappig genoeg hebben gevonden.

E struint kringloopwinkels voor me af, zaagt bomen om, repareert alles wat gerepareerd moet worden, doet boodschappen, geeft raad, maakt mijn douchemuur, vult mijn gasfles, rijd me op en neer naar de Gamma, haalt stellingkasten, dood een halfdode vogel omdat ik dat niet durf, kookt voor me, luistert naar me, is lief voor me. 
Maar dat geluk saaie blogs oplevert moet nog even tot hem doordringen. 

03-08-2015

Kaatje

K is de vrouwelijke variant van Malle Pietje, al moppert ze zelf over die bijnaam die ik haar gaf. 'Malle Pietje, Malle Pietje, zeg dan Malle Kaatje...'
Ze heeft een gigantische tuin aan het einde van een doodlopende laan van het tuincomplex. Daar staat alleen een schuurtje op, maar er ligt wel een groot stuk worteldoek met hier en daar een hoop zand. Dat moet haar atelier worden 'In de winter kom je gewoon bij mij, dan kan je maken wat je wilt.'
Ergens achterin - naast de kachel 'Die gaan we hoog opstoken' - staat een manlijke etalagepop, met overhemd en joggingbroek die op zijn enkels hangt 'Zakt telkens af, ik weet ook niet waarom'.
En als trofee een gigantische tuinkabouter van de vorige eigenaar, maar goed dat de kabouterjatster dat niet weet. Hij is zeker 80 cm hoog, en waarvan ik dacht dat zijn ballen waren 'Nee, joh, kabouters zijn onzijdig... toch?' is volgens K zijn buik'je'.

'Wat zie jij er feeëriek uit!' roept ze als ik langs de kabouterreus over het hek stap. Ze scharrelt in haar schuurtje om een injectiespuit te zoeken die ik kan gebruiken om een boom te redden. 'Het zou toch echt leuk zijn als ik een keer zou opruimen.' Vanaf een tuinbank kijk ik toe en verbaas me over de relatieve overzichtelijkheid. 'Er zit wel lijn in mijn madness.'

Omdat ze hem niet vindt, moet ik eerst met haar mee op avontuur. Dat betekent dat ik gebukt onder struiken en bomen doorkruip en daarna nog een ingenieus hekkensysteem - misschien niet helemaal waterdicht - trotseer om bij de vruchtbomen uit te komen. Pas daar kan ik weer rechtop staan, maar sta dan wel klem tussen het fruit.
Ze wil me alleen even laten zien dat ze een goedje op de boom heeft gesmeerd waar hij beter van is geworden. Ik ben onder de indruk. De boom doet het perfect. Maar dan moet ik nog terug.   

01-08-2015

Relativiteitstheorie

De definitie van kunst volgens mijn nichtje:
Als niemand het mooi vindt, maar jij zelf wel.