K is de vrouwelijke variant van Malle Pietje, al moppert ze zelf over die bijnaam die ik haar gaf. 'Malle Pietje, Malle Pietje, zeg dan Malle Kaatje...'
Ze heeft een gigantische tuin aan het einde van een doodlopende laan van het tuincomplex. Daar staat alleen een schuurtje op, maar er ligt wel een groot stuk worteldoek met hier en daar een hoop zand. Dat moet haar atelier worden 'In de winter kom je gewoon bij mij, dan kan je maken wat je wilt.'
Ergens achterin - naast de kachel 'Die gaan we hoog opstoken' - staat een manlijke etalagepop, met overhemd en joggingbroek die op zijn enkels hangt 'Zakt telkens af, ik weet ook niet waarom'.
En als trofee een gigantische tuinkabouter van de vorige eigenaar, maar goed dat de kabouterjatster dat niet weet. Hij is zeker 80 cm hoog, en waarvan ik dacht dat zijn ballen waren 'Nee, joh, kabouters zijn onzijdig... toch?' is volgens K zijn buik'je'.
'Wat zie jij er feeëriek uit!' roept ze als ik langs de kabouterreus over het hek stap. Ze scharrelt in haar schuurtje om een injectiespuit te zoeken die ik kan gebruiken om een boom te redden. 'Het zou toch echt leuk zijn als ik een keer zou opruimen.' Vanaf een tuinbank kijk ik toe en verbaas me over de relatieve overzichtelijkheid. 'Er zit wel lijn in mijn madness.'
Omdat ze hem niet vindt, moet ik eerst met haar mee op avontuur. Dat betekent dat ik gebukt onder struiken en bomen doorkruip en daarna nog een ingenieus hekkensysteem - misschien niet helemaal waterdicht - trotseer om bij de vruchtbomen uit te komen. Pas daar kan ik weer rechtop staan, maar sta dan wel klem tussen het fruit.
Ze wil me alleen even laten zien dat ze een goedje op de boom heeft gesmeerd waar hij beter van is geworden. Ik ben onder de indruk. De boom doet het perfect. Maar dan moet ik nog terug.
Ze heeft een gigantische tuin aan het einde van een doodlopende laan van het tuincomplex. Daar staat alleen een schuurtje op, maar er ligt wel een groot stuk worteldoek met hier en daar een hoop zand. Dat moet haar atelier worden 'In de winter kom je gewoon bij mij, dan kan je maken wat je wilt.'
Ergens achterin - naast de kachel 'Die gaan we hoog opstoken' - staat een manlijke etalagepop, met overhemd en joggingbroek die op zijn enkels hangt 'Zakt telkens af, ik weet ook niet waarom'.
En als trofee een gigantische tuinkabouter van de vorige eigenaar, maar goed dat de kabouterjatster dat niet weet. Hij is zeker 80 cm hoog, en waarvan ik dacht dat zijn ballen waren 'Nee, joh, kabouters zijn onzijdig... toch?' is volgens K zijn buik'je'.
'Wat zie jij er feeëriek uit!' roept ze als ik langs de kabouterreus over het hek stap. Ze scharrelt in haar schuurtje om een injectiespuit te zoeken die ik kan gebruiken om een boom te redden. 'Het zou toch echt leuk zijn als ik een keer zou opruimen.' Vanaf een tuinbank kijk ik toe en verbaas me over de relatieve overzichtelijkheid. 'Er zit wel lijn in mijn madness.'
Omdat ze hem niet vindt, moet ik eerst met haar mee op avontuur. Dat betekent dat ik gebukt onder struiken en bomen doorkruip en daarna nog een ingenieus hekkensysteem - misschien niet helemaal waterdicht - trotseer om bij de vruchtbomen uit te komen. Pas daar kan ik weer rechtop staan, maar sta dan wel klem tussen het fruit.
Ze wil me alleen even laten zien dat ze een goedje op de boom heeft gesmeerd waar hij beter van is geworden. Ik ben onder de indruk. De boom doet het perfect. Maar dan moet ik nog terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten