30-07-2016

Luxe

De korf is ingewijd met S&H. Die vonden hem niet te groot. Toen hij zo in de fik stond vond ik hem ook niet te groot. Alleen het vuur te klein.
Nee hoor. Geintje.
De korf is onwaarschijnlijk goed. En verplaatsbaar. Dus staat hij nu in mijn buitenhuiskamer onder de blauwe regen. Daar staat hij gezellig en goed. Net een echte huiskamer. Met authentieke details. Zoals de scheuren in de schermlamp zonder peer.
Wat geniet ik toch van mijn buitenplaats. 

29-07-2016

Kortom

Ik kocht een vuurkorf. Zo'n beetje alle mogelijke korven gezien die er bestaan. Maar vergat dat ik ooit van degene die ik uiteindelijk kocht gedacht heb: 'Die is te groot. Moet ik onthouden.'


28-07-2016

Alles behalve

Ik ging eten bij P&M in Loosdrecht. Het was fenomenaal. Ze hebben een boerderij, een boomgaard, gasthuis, kippen, slootjes, zithoekjes, smaak.
Terwijl we met een glas onder een afdakje - het regende - over de boomgaard staarden, mijmerde ik: 'Het enige wat ik mis is water. Een meertje.'
'Dat ligt daarachter, achter die wilgen...'

27-07-2016

En toen

En toen kwam de vormgever met de omslag van Waantje krijgt de knarser.
En toen vond ik dat wonderbaarlijk mooi.
En toen werd het allemaal opeens heel tastbaar.
En toen kwam ik weer een stapje dichterbij mijn droom, die in oktober uitkomt. 

26-07-2016

Vastleggen

Het was kolkend heet in de berging op de zolder van de schilder. Ik hoopte dat hij mijn hoofd niet glimmend zou vastleggen. Ik zat braaf met mijn lippen iets gekruld anderhalf uur naar hem te staren. De vraag wie kijkt naar wie drong zich op.
Het raam stond open en vanaf een balkon verderop werd geschreeuwd. 'Hé, schildertje!'
De schilder constateerde droog: 'Jaloers.' En:'We moeten dat naaktschilderen voorlopig maar achterwege laten.'
Ik bleef keurig in dezelfde positie zitten en had natuurlijk geen zicht op het doek en al die tijd kon ik me een beeld vormen van mijn hoofd op het canvas. Dat dat een ander beeld was dan de werkelijkheid verbaasde niemand. 

• Ongeschikt

Ik moest de ring in met de loense trainer. Sexy, maar afleidend als je iemand in de ogen moet kijken. Ondanks herhaaldelijke vermaningen, lukte het me niet hem echt met volle kracht te raken.
Hij is een kop groter dan ik. Haalt de meest heftige mannen in de ring. Ik ben een luciferstokje voor hem.
Het lukte me niet.
Emoties. Bij mij. Omdat ik hem niet kon slaan. En hij dat wel wilde.
Ik verliet de ring. Trillende lip.  

25-07-2016

De goede slag

Zondagavond toen de wind was gaan liggen en het water spiegelglad was, stapte ik in mijn kajak. Inmiddels heb ik een favoriete route, die heel rustig is. Hij loopt onder meer achter Artis langs. Daar hangen de treurwilgen zwaar over het water. Ik ging er doorheen en toen de punt uit de takken kwam, klonk er een hoog: 'Hé!'
Een groep studenten zat op het gras met een ghetto blaster zacht aan. Ze deden mij na, begonnen met z'n allen vloeiende bewegingen met hun armen te maken, op de maat van de muziek. Het was ballet. Ik deed mee met mijn peddel. Maakte mijn bewegingen nog vloeiender en hield het ritme van de muziek aan.
De studenten juichten. 

22-07-2016

Avondje uit

We gingen eten in Vondel CS. Bestelden water. J benadrukte nog: gewoon kraanwater. Het meisje knikte serieus. J hield een betoog over betalen voor water. Het was een 'dingetje' om niet te zeggen, zijn dingetje.
Aan het einde van de avond vroeg J de rekening. Het meisje haalde alleen het bedrag uit haar handcomputer. 170 euro. J pinde. Het meisje verdween. J bedacht toch dat hij de rekening wilde. Zeker nadat I had verteld dat een vriend van haar altijd de rekening checkt en het nooit klopt.
Het meisje kwam met de rekening. J checkte. Hij had 50 euro te veel betaald.
Het meisje reageerde erg goed. Ik vond dat J de manager aan moest spreken ipv het meisje dat alleen maar de routing volgde die ze opgelegd kreeg. De manager was binnen en J liet het zitten.
Wij liepen weg. Tot ik vroeg: 'Staat het water er eigenlijk op?'
Het stond er op.
J stormde naar binnen. Wij achter hem aan. De manager, een studente, die in vergadering zat met haar onderstudenten, kwam naar ons toe. Het was zo perfect dat J het zei. Daar was ze echt blij om. Maar wie het dan was. Dat wilde ze per se weten. Gelukkig zei J dat niet. De manager kwam met - kort samengevat - een bullshit verhaal, waarbij ze de schuld op haar personeel schoof.
J kreeg een tegoedbon van 25 euro en de fles wijn van 35 terug.
Wij liepen weg.
I: 'Heb je nou dat geld van die wijn gekregen?'
J stormde weer naar binnen. 

19-07-2016

Voortschrijdend inzicht en drukte

Dat er ook een wereld rechts van de ring bestaat, begin ik de laatste jaren steeds meer te beseffen. Komt door de drukte hier in het centrum. Het is dat ik de datsja heb, dat maakt echt veel, zo niet alles goed. Maar desondanks ben ik toch aan het nadenken over later.
Jawel.
Het later dat zich vroeger absoluut in Amsterdam zou afspelen. Nu denk ik dat dat niet het geval gaat zijn. Hop het platteland op. Ergens een hut aan een meertje, zodat het opheffen van de datsja niet al te veel pijn doet.
Onvoorstelbaar voorstelbaar. 

18-07-2016

Op de markt

Zaterdag zat ik enige tijd achter de kraam van de kunstenaar. Hij voerde me hasjkoekjes en melk, alhoewel hij nog nog nooit had meegemaakt dat een vrouw melk dronk. En waarschijnlijk ook niet dat iemand die al dertig jaar in Amsterdam woont, niet van het bestaan van hasjkoekjes op de hoogte is.

In de kraam: veel vage gezonde dingen, zijn tekeningen en olijfhout.
De kunstenaar moest naar de wc en ik moest op die kraam letten. En ja hoor, meteen een klant. Een nette man die wilde weten wat het allemaal kostte.
Geen idee.
In de verte stak de kunstenaar, die alweer in de weer was met iemand die hij kende, ver boven de massa uit. Ik wenkte.
Hij slenterde op zijn gemakje terug, terwijl ik verkoopachtige dingen tegen de nette meneer zei zodat hij werd klaargestoomd voor een grote aankoop.
'Ik kan je ook geen seconde alleen laten,' zei de kunstenaar vrolijk.
Weg was de zorgvuldig opgebouwde verkoopsfeer.

16-07-2016

Perfecte timing

De ochtend na de man op mijn terras kwam H. Ik zou een door hem gemaakte documentaire kijken om hier en daar wat aanpassingen door te voeren.
H hoorde van de terrasman en dacht dat de documentaire dan op een zeer geschikt moment kwam. Hij lachte.
Anderhalf uur lang hoorde ik de meest afschuwelijke details over de Utrechtse serieverkrachter.
Ik overweeg een woongroep. 

15-07-2016

Welterusten maar weer

Ik kon niet goed in slaap komen en tegen drieën, toen ik eindelijk half weg was, hoorde ik gerommel. De kajaks die tegen de boot aankwamen. Dacht ik. Maar ook: zal je zien, heb ik al die engemannenmaatregelen in mijn huisje, gebeurt er hier iets op de boot.

Ik was zo moe dat het een hele tijd duurde voor ik opstond om te checken. Gordijnen met een ruk lopen. Niemand. De kajaks lagen er nog. Meer voor het afmaken van de ronde trok ik het gordijn naar het terras open en stond oog in oog met een man. Een hele grote.

Ik schreeuwde en krijste.
De man was niet onder de indruk. Ik schreeuwde door, maar zijn laconieke houding stelde me enigszins gerust. Hij sprak geen Nederlands. Gebaarde op mijn 'WTF are you doing there?' naar de kade. Ik dacht oprecht nog: ik kan die man toch niet door mijn boot naar buiten laten gaan. Ik droeg een zeg maar frêle nachtdingetje, waarvan zijn ogen overigens niet knipperde.
Ik schreeuwde Swim! en dacht dat dat wel de allerlaatste aanwijzing was die hij zou opvolgen. Na een tijdje beleefd mijn geschreeuw aangehoord te hebben, liep hij naar de hoek van het terras. Ik rende naar mijn telefoon. Er klonk een donderend geraas. De plantenpotten, een plank en wat tegelscherven kletterden het terras op. Hij was gevallen. De onwaarschijnlijk scherpe pinnen stonden nog overeind. Daar moest hij nog omheen.
Intussen had ik 112 aan de lijn.

Tot mijn eigen geruststelling was ik op de hoogte van het feit dat ze je aan de lijn houden om een signalement door te geven en dat er dan al een auto - met collega's - onderweg is. Maar dat zeggen ze niet. Gekmakend als je zo in paniek bent.
De man was inmiddels al weer aan de voorkant, en balanceerde over de afhouder en bereikte zowaar de kade zonder het water te raken.

De collega's kwamen. De man was al lang en breed verdwenen. Ze kwamen even binnen. Er werd nog wat met een lamp op mijn terras geschenen, en ik woonde mooi.
Dat vond ik nou ook. 

11-07-2016

Girl bonding

Tijdens de tweede boksles, ging ik zelf bij mijn eigen stoot bijna out. Een stekende pijn in mij zij. Blijkbaar had ik de eerste les iets verdraaid, zonder dat ik het door had gehad. Ik moest nog anderhalf uur. Tijdens die slepende minuten lag ik eigenlijk voornamelijk op de grond te lijden, wat door de anderen vriendelijk werd genegeerd.

Voorafgaand aan deze les, ging het precies zoals de eerste twee. Grote twijfel of ik wel zal gaan. De tweede keer had ik de deur al op slot en ging ik naar buiten om weer naar binnen te gaan om niet te gaan en weer naar buiten om wel te gaan.

Ik kwam aan vandaag. Meer vrouwen in de zaal. Toch leuk. Toen we met z'n allen op onze buik lagen, kregen we te horen dat we ons incasseringsvermogen moesten trainen. De trainer deed het voor, iets met bonken van je voorhoofd op de vloer. Terwijl ik nog aan het mijmeren was over de zin van deze oefening, ving ik de blik van een vrouw die schuin voor mij lag en achterom keek. 'Niet doen, deze,' ontcijferde ik.
De trainer vond het erg leuk dat een manlijke nieuwe er wel in trapte. 

08-07-2016

Dubble wordt triple

Een kunstenaarshuis. Geen bel. Een tuin. Bloemen. Een bankje tegen de achtergevel. Een dood vogeltje in een regenton.
De dubbel date die op de voordeur bonkten en leuke mensen bleken. De Noordermarkt met appeltaart in de zon.

Zwervend door de buurt, her en der bankjes proberend, kijkend naar kinderen spelend in de fontein. Mijn afspraak 's avonds, die het niet erg vond voor vijf te koken in plaats van twee. De aanloopgast die ook nog door de kunstenaar werd meegenomen. De tuin. De dode begroeide appelboom. Het wandelen over het tuincomplex.
En de afwas. 

07-07-2016

Weer een ervaring rijker

W en ik moesten wachten omdat het pad geblokkeerd was. Tussen de twee hekken zat een dikke man op een scootmobiel. Het oponthoud duurde zo lang, dat hoe langer hoe meer mensen stonden te wachten tot ze er door konden.
De man werd zenuwachtig. Dat maakte zijn rijkunsten er niet beter op. Hij bleef maar voor- en achteruit rijden. De ene keer het ene hek rammend, de andere keer het andere.
Het schoot niet op.

W begon te adviseren. Doorrijden en dan achteruit door het andere gat weer naar buiten.
Een goed advies.
Er werd geknikt. De man drukte het gas in en knalde tegen de paal.
'Wel het goede gat nemen,' adviseerde de adviseur.
De dikke man deed een nieuwe poging en reed met een noodgang het verkeerde gat uit, achteruit.
De vrouw die hem begeleidde krijste: 'Los! Los! LAAT LOS! LOS-LA-TEN!'
De man reed nog steeds achteruit - paniek in zijn ogen - en begreep blijkbaar niet hoe hij het moest aanpakken. Omstanders pakten de scootmobiel en hielden hem tegen. Toen pas liet hij het gas los. Hij stond met zijn scootmobiel en al, in de struiken.

De adviseur zag dat dit een heilloze weg was. Hij zou dat karretje wel even aan de goede kant van het obstakel terecht laten komen.
De dikke man kon staan. Met veel moeite hees hij zichzelf van de stoel. Hij was niet alleen dik, ook incontinent.
W ging zitten. Ook hij had moeite met doseren en kantelde bijna - vooruit - het dijkje af. Maar na enig manoeuvreren, lukte het de adviseur. Niet zo vloeiend als gewenst, maar de omstanders knikten tevreden. Zo deed je dat.


05-07-2016

Allemaal op een rij

Enige tijd geleden raakte ik in een winkel in gesprek met een man. Hij ging eerder naar buiten, talmde, ik haalde hem in en vroeg welke kant hij op moest.
De tegenovergestelde.
Ik had een afspraak waar ik al bijna te laat voor was.
Hij: 'Jammer, anders hadden we wat kunnen gaan drinken voor mijn verjaardag.'
Ik: 'Ja, maar jij gaat mijn nummer vragen, toch?'
Hij: 'Wat is je nummer?'

Twee weken later had ik nog steeds niets gehoord. Dan kan een vrouw legio dingen doen, en vooral niet doen. Ik was vastbesloten om niets te doen, totdat M zei dat het typisch iets voor een kunstenaar was. Gewoon vergeten. Druk. Het hoefde in ieder geval niet te bekekenen dat hij al drie vrouwen had.
Ik stuurde een sms: Als ik jou was, had ik mij allang gebeld.

De telefoon ging onmiddellijk. H. Rijdend op een fiets in de bossen van Hilversum. Na een geanimeerd begin, bleek dat hij dacht dat hij een Katrien aan de telefoon had.
Blijkbaar moet die ook nog gebeld worden.
Het eindigde ermee dat ik morgen een afspraak heb. Niet alleen met hem, maar ook met een bevriend stel van hem. Omdat dat zo gezellig leek. Double daten. En dat de leeftijden dan precies klopten. Met mooie sprongetjes ertussen. 

04-07-2016

In de ochtend

Zoals iedere zomer verblijf ik en op de boot en in de boshut. Vanmorgen vroeg zat ik in een hoekje van het waterterras verborgen tussen de bloemen koffie te drinken. Een rondvaartboot vaart geruisloos langs. De schipper steekt zijn arm hoog en enthousiast op. Ik zwaai terug, ontroerd door de eenvoud die zoveel plezier op een dag betekent.