Zondagavond toen de wind was gaan liggen en het water spiegelglad was, stapte ik in mijn kajak. Inmiddels heb ik een favoriete route, die heel rustig is. Hij loopt onder meer achter Artis langs. Daar hangen de treurwilgen zwaar over het water. Ik ging er doorheen en toen de punt uit de takken kwam, klonk er een hoog: 'Hé!'
Een groep studenten zat op het gras met een ghetto blaster zacht aan. Ze deden mij na, begonnen met z'n allen vloeiende bewegingen met hun armen te maken, op de maat van de muziek. Het was ballet. Ik deed mee met mijn peddel. Maakte mijn bewegingen nog vloeiender en hield het ritme van de muziek aan.
De studenten juichten.
Een groep studenten zat op het gras met een ghetto blaster zacht aan. Ze deden mij na, begonnen met z'n allen vloeiende bewegingen met hun armen te maken, op de maat van de muziek. Het was ballet. Ik deed mee met mijn peddel. Maakte mijn bewegingen nog vloeiender en hield het ritme van de muziek aan.
De studenten juichten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten