W en ik moesten wachten omdat het pad geblokkeerd was. Tussen de twee hekken zat een dikke man op een scootmobiel. Het oponthoud duurde zo lang, dat hoe langer hoe meer mensen stonden te wachten tot ze er door konden.
De man werd zenuwachtig. Dat maakte zijn rijkunsten er niet beter op. Hij bleef maar voor- en achteruit rijden. De ene keer het ene hek rammend, de andere keer het andere.
Het schoot niet op.
W begon te adviseren. Doorrijden en dan achteruit door het andere gat weer naar buiten.
Een goed advies.
Er werd geknikt. De man drukte het gas in en knalde tegen de paal.
'Wel het goede gat nemen,' adviseerde de adviseur.
De dikke man deed een nieuwe poging en reed met een noodgang het verkeerde gat uit, achteruit.
De vrouw die hem begeleidde krijste: 'Los! Los! LAAT LOS! LOS-LA-TEN!'
De man reed nog steeds achteruit - paniek in zijn ogen - en begreep blijkbaar niet hoe hij het moest aanpakken. Omstanders pakten de scootmobiel en hielden hem tegen. Toen pas liet hij het gas los. Hij stond met zijn scootmobiel en al, in de struiken.
De adviseur zag dat dit een heilloze weg was. Hij zou dat karretje wel even aan de goede kant van het obstakel terecht laten komen.
De dikke man kon staan. Met veel moeite hees hij zichzelf van de stoel. Hij was niet alleen dik, ook incontinent.
W ging zitten. Ook hij had moeite met doseren en kantelde bijna - vooruit - het dijkje af. Maar na enig manoeuvreren, lukte het de adviseur. Niet zo vloeiend als gewenst, maar de omstanders knikten tevreden. Zo deed je dat.
De man werd zenuwachtig. Dat maakte zijn rijkunsten er niet beter op. Hij bleef maar voor- en achteruit rijden. De ene keer het ene hek rammend, de andere keer het andere.
Het schoot niet op.
W begon te adviseren. Doorrijden en dan achteruit door het andere gat weer naar buiten.
Een goed advies.
Er werd geknikt. De man drukte het gas in en knalde tegen de paal.
'Wel het goede gat nemen,' adviseerde de adviseur.
De dikke man deed een nieuwe poging en reed met een noodgang het verkeerde gat uit, achteruit.
De vrouw die hem begeleidde krijste: 'Los! Los! LAAT LOS! LOS-LA-TEN!'
De man reed nog steeds achteruit - paniek in zijn ogen - en begreep blijkbaar niet hoe hij het moest aanpakken. Omstanders pakten de scootmobiel en hielden hem tegen. Toen pas liet hij het gas los. Hij stond met zijn scootmobiel en al, in de struiken.
De adviseur zag dat dit een heilloze weg was. Hij zou dat karretje wel even aan de goede kant van het obstakel terecht laten komen.
De dikke man kon staan. Met veel moeite hees hij zichzelf van de stoel. Hij was niet alleen dik, ook incontinent.
W ging zitten. Ook hij had moeite met doseren en kantelde bijna - vooruit - het dijkje af. Maar na enig manoeuvreren, lukte het de adviseur. Niet zo vloeiend als gewenst, maar de omstanders knikten tevreden. Zo deed je dat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten