30-03-2012

Vrijdagmiddagborrel

Met Jezus heb ik het over het verschil tussen mannen en vrouwen. Ik vind het wel prettig als een man dezelfde interesses heeft en beweer dat wandelen dan moeilijker wordt.
Jezus is het er niet mee eens.
'Zodra ze een HBO-opleiding hebben gedaan gaan ze wandelen.'

Hij weet precies hoe het zit met vrouwen. 
'Vrouwen met een IQ boven de 110 lopen niet op Ugs.'
Ik ken niemand met Ugs, dus het zou heel goed kunnen.

Dan volgt een lesje praktische mannenleer.  
'Nooit zeggen dat je hebt onthouden dat ze witbier lekker vinden. Daar hebben ze niets aan.'
Ik wacht.
'Het moet praktisch zijn. Geen diepgang. Witbier in huis hebben. Dat snappen ze.'

Internetveiling

Ik weet dat ik hopeloos achterloop, maar opeens doe ik ook mee.
Het is een verschrikking. Zo verslavend.
Je ziet een klok tikken, dus moet je alert blijven en dat haalt de gokker in mij naar boven. Op het allerlaatst toch nog meebieden.

Ik moest even inkomen, want het plaatsen van een bod kost geen drie maar zeven seconden, dus gingen er twee mooie aanbiedingen aan mij voorbij.

Toen ik het welness/hotel-arrangement voor twee had binnen gehengeld - geen geld -, besloot ik het daarbij te laten. Maar ik zag per ongeluk een aanbieding wimperextensions voorbij komen.
Ik wist niet eens dat het bestond.
Ik moest wel.

29-03-2012

Reden te meer

Het mooie is dat ik de weddenschap zelf helemaal vergeten was, maar dat de verliezer mij eraan herinnerde omdat ze er onderuit wilde komen. Had ze niet moeten doen.

Binnenkort een etentje in De Hoefslag.

26-03-2012

Schuldbeloning

Vanaf mijn 14e kijkt J in mijn ogen. Dat is al best lang. Hij doet dat één keer per jaar ter controle van mijn lenzen.

J heeft mijn boek gelezen en ik had via via al begrepen dat hij er niet weg van was, maar mij niet durfde te bellen om dit te vertellen. Ik vind het vervelend, vooral omdat ik er niet zoveel moeite mee heb. En nou voel ik me op een merkwaardige manier schuldig omdat hij niet durft.

Als ik weer in zijn stoel zit, vertelt hij dat hij mijn boek nog een keer heeft gelezen. Zo kwam hij er achter dat hij de eerste keer veel had gemist. Hij zag opeens de diepgang. 

Hij geeft me een fles Russisch water. Ik wil weten waarom.
'Uit schuldgevoel.'

Opeens vind ik dat een hele adequate emotie.

24-03-2012

De sectie rood

Ik ben met B op stap. Zij wordt gebeld door haar zoon en wil dan van mij weten wat voor kleur kaft De Eetclub heeft.
Ik heb echt totaal geen idee.
Maar het is urgent. Hij moet het boek lezen voor zijn lijst en wil 'nu' beginnen. B heeft veel boeken. En die boeken staan niet op alfabet, maar op kleur.

Alleen daarom al wil ik vriendinnen met haar zijn.

Komt bij dat:
-ze bevriend is met iemand die boomhutten bouwt en zo'n ding al jaren op mijn verlanglijstje staat
-haar lievelingsbloem ook de klaproos is
-ze mij een magisch zakje gaf omdat die dingen bij mij al jaren weigeren omhoog te komen
-ik dit jaar dus voor het eerst klaprozen op mijn terras zal hebben.
Rood. Is die cirkel ook weer rond.

23-03-2012

Eenduidig zijn

Q wil weten hoeveel parfums ik heb. Stuk of acht. Dat vindt ze niet goed. Ik heb tenslotte ook altijd hetzelfde aan. Ik reageer gepikeerd. Ik draag een gloednieuw jurkje. Ze nuanceert. Het is dezelfde stijl. En die stijl, daar gaat het om. Die stijl moet ik zien door te voeren in mijn lucht.

Ik sputter nog wat tegen. Ik heb veel verschillende stemmingen (ik zeg expres niet persoonlijkheden, want dan raakt ze in de war) en in die stemmingen passen de acht verschillende geuren naadloos. Trouwens, ik zou niet weten welke geur het beste bij mij past.

Q kent iemand met een neus. Die neus weet feilloos een geur aan een vrouw te koppelen. Het enige spijtige is dat hij mij niet kent dus niets voor mij kan betekenen.

Aan mezelf overgeleverd.
Eén nieuwe. Of één van de acht...
Of gewoon mijn kleding aanpassen.

22-03-2012

Blind call

Met internet daten was ik bijna meteen na aanvang al weer gestopt, een advies dat ik iedereen zou willen meegeven, maar gisteravond kreeg ik nog even last van de nasleep.

De telefoon gaat. Het blijft stil, dus hang ik op. De telefoon gaat weer.
Een man beweert dat hij mij moest bellen.
Ik wil weten wie hij is.
Hij vraagt of ik timide ben.
Ik vraag met wie ik spreek.
Hij zegt: 'Jij komt toch uit de regio Amsterdam?'
Ik vraag nog een keer met wie ik spreek.
Hij vindt dat er plotseling een raar toontje in mijn stem zit. Iets arrogants.
Ik vertel hem dat hij dronken is - weet hij zelf natuurlijk ook wel - en dat ik hier geen zin in heb en hang op.

Dan krijg ik een sms.
Dit 5f
Het is niet een code die ik onder de knie heb. Er volgt nog een sms.
Kappen hoor je kwieke.

Ik vind het heel interessant klinken, maar moet helaas mededelen dat ik er niet op in zal gaan.

19-03-2012

Alles sal

Ik vraag F wat hij van mijn boekvoorstel vindt. Het blijft dodelijk stil. Dan zegt hij: 'Vreselijk!'
Ik moet ontzettend lachen, maar wil wel weten waarom precies.
'Die man vind ik zo afschuwelijk, zo'n mannen-man. En ik ben niet zo benieuwd naar mannen.'
'Maar mijn vorige boek ging ook over een man.'
'Ja, dus het zal wel goed komen...'
Het is weer een tijd stil.
'Uiteindelijk.'

17-03-2012

Waarheen

W heeft last van een stemming. Die stemming blijft wat hangen. Hij doet wel dingen, tv-series schrijven, Spaanse les, Bikram yoga. Genoeg zou je zeggen om een zinvol gevoel te genereren. Dat schat ik verkeerd in.

W, verontwaardigd: 'Dat is alleen maar activiteitenbegeleiding van mijn eigen leven.'

16-03-2012

Retourtje hiernamaals

De gele MRI-tunnel straalde me al tegemoet. De twee verpleegkundigen waren ongelofelijk lief omdat ik op de vraag: bent u claustrofobisch, heel groot JA! had ingevuld.
We overlegden de te voeren strategie.
Of ik muziek op de koptelefoon wilde.
Klassiek graag.
De tweede verpleegkundige was het er niet mee eens. Ik moest opdrachten uitvoeren en met muziek was te onrustig.
Goed, zou ik het zonder doen.
De tweede keus was wel of geen oogmasker op. Ik twijfelde. Ze zei: 'Ik doe hem gewoon half over je ogen, zie je ook nog wat licht en kun je niet recht naar boven kijken.'
Leek me een prima middenweg.

Langzaam rolde de brancard de tunnel in.
Ik zag per ongeluk hoe dicht de bovenkant op mij af kwam en wilde nog snel de lap helemaal over mijn ogen schuiven, maar de tunnel was zo nauw, dat ik mijn arm niet meer kon tillen. 
Mind over matter, hield ik mezelf voor en kneep mijn ogen dicht. Ik probeerde niet te denken aan hoe dicht de bovenkant bij de onderkant lag. Ook niet dat dit een perfect martelwerktuig zou zijn. Heel langzaam die wanden naar elkaar toe laten schuiven...

Het ging. Er brak een lawaai los van galopperende paarden. Dus voegde ik daar maar wat mooie prairiebeelden bij.

Plotseling schalde er knalharde klassieke muziek door de koptelefoon. Ik schrok me helemaal kapot. En riep dat ik dat niet wilde.
Ze hoorden me niet.
Ik riep harder. Geen reactie.
Ik riep nog harder. Niets. En in de alarmbal wilde ik niet knijpen, want ik dacht dat ze me er dan onmiddellijk uit zouden halen, en ik wist dat ik dan never nooit meer terug die buis in zou gaan.

Het ging maar door. Ik lag in mijn eigen doodskist naar lucht te happen.
Het onderzoek zou drie kwartier duren.

En met de muziekkeuze was ik het ook al niet eens.

15-03-2012

Detail

Ik ben in mijn nopjes. Alleen die uitdrukking al. Komt van gekleed zijn in kleding met nopjes. Feestelijke kleding.

Afgezien van het feit dat ik leef, zijn er genoeg redenen om feest te vieren. De nieuwe tv hangt (dit was de 3e poging, maar deze is dan ook helemaal perfect), er is interesse voor een toneelstuk van mij voor een lunchvoorstelling, de envelop met de aanvraag voor de stimuleringsbeurs voor het tweede boek (ja, ik weet waarover het moet gaan!) ligt klaar en de zon schijnt.

De lijst is aanzienlijk geslonken. Rest alleen nog een nieuwe opdracht vinden en het overdadig vullen van de bloempotten op mijn terras.

O, ja, en het schrijven van dat tweede boek...

14-03-2012

Boekenbal

W gooide er gisteren al even een mening over het bal tegenaan:

'Dan mogen al die pennenlikkers es naar een feestje en gaan helemaal los. Mogen zij ook ein-de-lijk eens een avondje over de rode loper...
En terecht, hoor...'

Ik liep over de rode loper.
Ik had een feestje.
En ging helemaal los.
 
Eindelijk.

13-03-2012

Bal

Nu is het alleen nog zaak iets vriendschappelijks aan te trekken.

12-03-2012

Aantrekkingskracht

S en ik doen een hartvergelijkend onderzoek. Hij heeft twee jaar geleden eenzelfde operatie ondergaan. Hij heeft stalen knoopjes. Ik niet. Maar ik werd dan weer op Schiphol apart genomen voor een grondig onderzoek door het gepiep van de scanner. Hij mag altijd door een bodyscan. Scheelt veel tijd. 

Deze week moet ik een MRI om te zien of alles water- en luchtdicht is afgekit. De instructies luiden heel duidelijk: alles van metaal moet vermeden worden, anders wordt de patiënt met enorme kracht tegen het apparaat aan getrokken. Er mag zelfs geen make-up gebruikt worden. Ik maak me zorgen over het staaldraad waarmee mijn borstbeen is omwikkeld.

S krijgt er beelden bij. Dat wij met z'n tweeën binnenkort op Schiphol lopen en plotseling met onze benen spartelend in de lucht tegen een apparaat geplakt hangen.

'Daar heb je er weer twee,' zal dan het commentaar zijn, terwijl ze eerst eens uitgebreid gaan lunchen.

10-03-2012

Zelf doen

Op de radio vertelde een expert hoe je de marketing van je boek moet aanpakken. Precies op het moment dat de man toe is zijn geheimen te onthullen, gaat de telefoon. Ik aarzel, maar neem toch op.
Ik mis alle tips over hoe ik van mijn boek een bestseller kan maken. 

Vandaag is Tom Lanoye op de radio. Op het moment dat het interessant wordt omdat hij het over grote thema's heeft en ik bezig ben het het voorstel van mijn nieuwe boek en nog wat zoekende ben, houdt de radio er mee op. Uit het niets. Geen reden, hup, weg stemmen.

De boodschap begint langzaam door te dringen. 
Te vergelijken met de beschrijving van Lanoye over de novelle: met honger van tafel komen.

09-03-2012

Zijn

Op straat kom ik J tegen.
'Je leeft nog,' zegt hij.

Ik vind dat zo'n goede constatering.

08-03-2012

Uit zichzelf

Vanmorgen was ik in een actieve bui. Bezig met allerlei achterstallige intenties die ik opeens uitvoerde. Ik heb hele lijsten.

Zo belde ik de gemeente om te vragen of de bomen op de kade, die al bijna een jaar geleden zijn omgekapt, ooit nog vervangen worden. Nog geen drie uur na het telefoongesprek hoor ik een vrachtwagen en werkende mannen. De bomen worden geplant.

Actie is totaal overbodig.
Morgen is alles opgelost.

07-03-2012

Op de schaal

In het ziekenhuis vul ik een vragenlijst in. Of ik het bestaan nog zinvol vind, of ik anderen niet te veel tot last ben, of ik gevoelens van machteloosheid, drift of ergernis ervaar, of ik mezelf nog wel de moeite waard vind of dat ik misschien totaal verlamd van angst door het leven ga.
Eigenlijk komt het erop neer dat ik op een schaal van 1 tot 10 moet aangeven hoeveel behoefte ik aan zelfmoord heb.

Ik vind het een mooie vragenlijst. Sowieso dat ik nu op een rijtje heb waar een mens allemaal last van kan hebben en ik voor de verandering eens niet, maar in het bijzonder dat ik op een schaal van 1 tot 10 de afgelopen weken nul keer meer gehuild heb dan de weken daarvoor.

Dit feit vertel ik vol trots aan A. Haar reactie:
'Komt wel weer.'

Daar zit je dan met je goede score.
En indrukwekkende litteken.

06-03-2012

En de troost

Natuurkundige Leon Lederman werpt een heel ander licht op de zaak: wachten tot je leven begint, en het daaruit voortvloeiende gevoel lui te zijn.

'Je kunt meer uit het leven halen. Er is altijd een verlangen het beter te doen. Iemand die hard werkt aan iets wat nooit is gedaan zal nooit tevreden zijn. Hij zal zichzelf hoogstens toestaan om af en toe tevreden te zijn. Maar meestal niet.'

Hij won de Nobelprijs. Hij kan het weten.

Meteen K even bellen.
Hopelijk negeert hij net als ik de woorden: 'iemand die hard werkt...'

05-03-2012

M22 - M24

Ondanks mijn uitdrukkelijk verzoek voornamen niet meer te laten beginnen met een M, is het dweilen met de kraan open. Had ik vorig jaar nog 38 namen beginnend met een M in mijn telefoon, nu zijn dat er al weer 43.

Dat levert problemen op. Want M22 is M24 geworden, maar hij sluit zijn mailtjes nog consequent af met M22, ondanks het feit dat ik hem herhaaldelijk wees op zijn verschuiving naar een lagere plaats.
Hij accepteert het niet.
Hij is te gehecht aan 22.

Altijd wat met die M'en.

03-03-2012

Van een schoonheid

K en ik hebben het over synchroniteit. Verder bespreken we het gevoel dat we eigenlijk nog zitten te wachten op ons leven. Het moet allemaal nog beginnen. Op deze zaterdag beseffen wij ook wel dat we daar niet meer mee weg komen.

Ik wil schrijven, maar de ideeën blijven hangen. K heeft een goede suggestie. Van de schoonheid en de troost kijken voor inspiratie. Ik heb die reeks al jaren in huis. Voor inspiratie. 

Tatjana Tolstaja is de eerste die ik random uit de box pak. Een strenge vrouw. Het gaat even goed, dan zegt ze:

'Je moet het nu doen, niet wachten tot de verlosser komt. Je krijgt maar 1 moment. Er is niets anders.'

02-03-2012

Kiezen

Mijn Twiggy laat me voor een derde keer jammerlijk zitten, dus belt de thuiszorg of ik bezwaar heb tegen een man van 25.
Ik kan op geen enkel bezwaar komen.
Na afloop mag ik kiezen of ik met Twiggy of met hem verder ga. Het klik-verhaal is weer van kracht.

D staat precies op tijd voor de deur. Hij heeft woeste rode krullen. In India dachten ze dat hij Jezus was.

We drinken koffie en hebben het over autisme. Dat alleen al vind ik erg grappig. Zijn conclusie is: 'Het is niet de vraag óf je autisme hebt, maar in welke mate.' 
Ik denk even aan Twiggy, die het niet zo'n bezwaar vond om mensen dood te schieten, want ze moest toch nog eerst 16 maanden opgeleid worden.

Ongehoord dom of slim. Ik denk dat Jezus Roodbaard het gaat winnen, hoewel ik het ongekende onbenul ook zeer vermakelijk vind.

01-03-2012

Nieuw licht

Ik zit met een waarheen-waarvoorgevoel, maar M13 weet precies de juiste oplossing. 
'Schrijf nog maar een vies blogje over het vieze leven.'

Nu hoor ik net op de radio: 'Er zijn geen oplossingen zonder pijn.'
En daar hoorde ik haar dan helemaal niet over.