24-02-2015

Tip

G bekijkt de jonge snelle skileraren es en zegt dan tegen mij:
'Als je na je zoveelste val geïrriteerd raakt van die jongens, zeg je gewoon: "Jij kan heel goed skiën. En ik kan heel goed denken."'

23-02-2015

Selectie

Het was voor het eerst sinds 25 jaar dat ik op de ski's stond.
We moesten voorskiën en onderaan de heuvel werden we verdeeld. Er werd even kort met een skistok naar links of naar rechts gewezen. We zitten in Oostenrijk. Er is niet veel veranderd.
M wilde niet van mij gescheiden worden - aan de kant van degene die de bevelen moeten opvolgen verandert ook niets.
Ze hielden hun poot stijf omdat ik te goed was. Ik wilde toch, want ik ben goed totdat de hellingsgraad de verkeerde richting op gaat. Dan schiet ik in een kramp. Na een zware onderhandeling werd ik in het zwakkere groepje toegelaten. 

Tot het middenstation ging alles goed. Maar halverwege de zwarte deel van een rode piste, dacht ik zak er maar in. Trok mijn ski's uit en roetsjte op mijn kont onwaarschijnlijk hard de berg af. Maar de selectiecommissie was inmiddels verdwenen.

21-02-2015

Met z'n allen

Onderweg gooide G vanuit zijn veel te lage auto, dropjes bij ons naar binnen. Een aantal vloog inderdaad door ons open raam. De lekkerste eindigden op de snelweg. Waarna ze jammerlijk langzaam werden platgereden door de honderden Nederlanders, Duitsers en Polen die klaarblijkelijk precies dezelfde wintersportbestemming hadden uitgekozen als wij. 

20-02-2015

Goede kitsch

We maakten een tussenstop in Rotenburg. 's Avonds liepen we door het stadje en het werd me wel duidelijk dat ik hier eindeloos goed zou kunnen slagen voor de kitsch die in mijn huisje toegestaan, zelfs zeer gewenst is.
De winkels waren dicht. Anders waren er zeker engelen meegekomen. En een paddenstoellamp. En misschien nog een fijne onmisbare felgekleurde blikken kandelaar met papegaaien en bloemen. 

18-02-2015

Werkdag

Er zijn dagen waarop de dingen die geregeld moeten worden leuker zijn dan andere. 
Vandaag was ik bezig met:
*Hondensleeën
*Een Ice challenge
*Een ijsbeerspecialist
*Wie er allemaal net gedaan heeft alsof hij de Noordpool heeft bereikt
*Sneeuwscooters
*Campingmateriaal inclusief alarmdraad tegen de ijsberen
*Een verlaten Russisch dorp, de perfecte spooklocatie
*Beelden van Top Gear
*Shotlists inclusief presentator met een drankje in zijn hand
*Presentatieteksten
*Kompassen, winterkleding en huisjes zonder stromend water, maar wel met een aangrenzend ijskoud meertje waar je zo in kan duiken. In een oranje zwembroek met leeuwen erop.
*De mensen van Spitsbergen zo ver te krijgen dat ze ons met open armen ontvangen.
Dat is toch net wat leuker dan ijsberen door de boot. 

17-02-2015

Ik ook

Y stuurt een fijne app:
Ik krijg altijd zo'n zin in jouw leven als ik je blog lees!

16-02-2015

Timing

Vandaag had ik weer eens een echte drukke werkdag die werd ingevuld vanaf de boot, zodat ik om een uur of vijf (ik weet het, het is niet de dag die een werkverslaafde maakt) behoefte had aan mensen.

Dus ging ik met mezelf een borrel drinken. Ik doe dat eigenlijk nooit. Uit beschetenheid. Het staat al heel lang op mijn bucket-list: alleen de kroeg in zonder verkrampte kaken of Calimero-gevoel.
Het in staat zijn alleen de wereld rond te reizen stond er ook heel lang op en dat is inmiddels ruimschoots geschrapt. Stuur mij ergens in mijn eentje heen en ik heb het leuk. Vandaar dat ik het vermoeden had dat alleen de kroeg in nu wel haalbaar zou zijn. En dat was het.

In de kroeg -aan de bar gaan zitten, natuurlijk, anders word je Calimero in optima forma - voerde ik gesprekken over IJburg en oliepijpleidingen die onder heel Europa schijnen te liggen.
Ik ging weg op het moment dat ik dat wilde. Dat klinkt misschien gek, maar dat is het allerlastigste om te doen. Wanneer grijp je je jas en acht je jezelf in staat om op een normale - niet schichtige - manier de mannen die zich om je heen hebben verzameld te bedanken en een fijne avond te wensen en dan relaxed naar de deur te lopen.
Het lukte.

Op de Zeedijk stond een barvrouw te roken en zij vond het heel leuk mij te zien. Dat was wederzijds. Ze vroeg me binnen. Ik deed het. En verkneukelde me om mijn onverwachtse kroegentocht.
Ik ken M alleen van achter de bar. We hadden een leuk gesprek dat eindigde in allerlei Antwerpse balletjes die opgegooid gaan worden ter meerdere glorie van Russisch water.

Op de terugweg kreeg ik de grijns niet van mijn gezicht. 

14-02-2015

Verkeerd getoetst

Ik kreeg het volgende bericht.

-Shami. Salam alaykoem. Broeder. Anash hiero. Wil je met ons mee voetballen. Toernooi. Zondag. I know het is kort dag. Met Rolangelo, Gino, Badr, mij, Wouter. Misschien je broer.

-Ik wil best mee voetballen. Maar ik vrees dat 1 vrouw tussen 10 mannen misschien toch niet de bedoeling is. Kortom: je hebt een verkeerd nummer.

-Ow. Oke. Genant. Kreeg je nummer van Badr. Scheld hem uit voor mij.

-Geen probleem. Alleen gaat het schelden niet lukken, want ik ken hem niet.

Ik dacht toen wel even: in wat voor circuit ben ik nu geraakt. Badr...
De man bood zijn excuses aan.

-Geeft helemaal niets. Alleen moet je nu wel winnen zondag. Dat is het enige.

-Hahaha. Kans is niet al te groot, maar zal mn best doen.

-Heel goed. Veel plezier.

-Dank je wel. En nog een prettige avond.

13-02-2015

Check

Vandaag moest ik voor controle naar het ziekenhuis. 'Withuis' in mijn kinderboek-termen. De Beterschappen liepen af en aan en dokter Stethos was zoals altijd 45 minuten te laat. 

Tegenover me zat een vrouw met zo'n afschuwelijk slechte pruik, waarvan er veel te veel bestaan. Een ander had pruik en muts weggelaten; er was met enige fantasie wel een rattenkop te constateren.
Het is nu 15 maanden geleden dat ik mijn laatste chemo kreeg en nog even omver werd geblazen door een longontsteking. Ik zat daar en keek naar die vrouwen en het leek zo ver weg.
Maar ik moest nog naar binnen.

Op de terugweg scheen de zon veel harder, mooier, feller en vrolijker dan op de heenweg.

12-02-2015

Het werkt

Ik ben me aan het aanleren om met twee handen te appen. Niet alleen omdat dat sneller gaat. Voornamelijk om minder oud te lijken. 

11-02-2015

Actie!

Omdat er binnenkort een nieuwe druk van Russich water verschijnt, houd ik de volgende actie.

Ik geef vijf boeken weg aan jongeren die Russisch water op hun leeslijst willen zetten.
Er zitten voordelen aan. Behalve het krijgen van een gratis boek, kan er altijd overlegd worden met de auteur hoe een en ander is bedoeld, het is een dun boek en er komt seks in voor.

Ik zou zeggen: grijp je kans. En mail me.
caroline.ligthart@online.nl

09-02-2015

Keuzes

Elke keer als ik een euro aan een dakloze geef, vraag ik me af of hij er wel wat aan heeft. Of het niet veel beter is om te vragen of hij iets nodig heeft. 
Ik heb het eindelijk gedaan. Vroeg of hij honger had en misschien zin in een broodje. Dat had hij. Toen kwam de ingewikkelde taak om in te schatten waar een dakloze behoefte aan heeft.

Het werden broodjes (bruin, omdat ik dacht dat 't gezonder was dan wit, terwijl ik me afvroeg of ik juist moest geven wat hij zou willen of alleen maar gezond), oude kaas, en rol koekjes met chocola en vers fruitsap. Ik was erg aan het twijfelen over de koekjes. Al die suiker. Maar misschien had hij het juist nodig om het vol te houden daar voor de deur. En ik vond het ook iets gezelligs hebben. Niet alleen maar functioneel voedsel.
Ik deed ook eindeloos over die vruchtensap. Had eerst Cola gepakt (ik vind Cola onwaarschijnlijk smerig, maar ik dacht dat een dakloze dat misschien juist oneindig lekker vindt). Maar toen ik me bedacht hoe slecht Cola  is, kwam ik op de verse sap. Veel beter.
Toen dacht ik nog even om ook een magnetron maaltijd te kopen, maar waar moet hij zoiets opwarmen. Dus liet ik het bij de lunch.
De dakloze was erg blij met de zak die ik hem overhandigde, al heeft hij zich waarschijnlijk wel  afgevraagd waarom het zo ontzettend lang geduurd had...

07-02-2015

Ontwerp

Met A ben ik in de weer voor een nieuwe omslag voor Russisch water. Ik ga zelf een goedkope editie uitgeven. En naast de droogzakelijkheid van dingen die geregeld en uitgezocht moeten worden, is het creatieve aspect een fijne.
A is zo goed, zij ontwerpt zo even zonder moeite een voorkant en een logo. Terwijl ze nog op de opleiding zit.

Een voorproefje. Nog niet helemaal af. De lovende recensies moeten er nog op en er komt een nieuwe foto. Het is totaal anders dan het Fabergé-ei. Maar ik vind deze ook weer geweldig.
Het is zo'n heerlijk gevoel om helemaal niets, maar dan ook niets met een uitgever te maken te hebben. Ja, ik ben het zelf, dus heb ik de hele dag met mezelf te maken.
En dat is net te doen.

06-02-2015

The way

Vandaag was ik even in een outdoor winkel. Ik vond mezelf opeens terug bij de slaapzakken, die ik aan het aaien was, mijmerend over mijn volgende camino. Het duurt nog even, toch was ik al weer aardig op weg.

05-02-2015

Uitgever

Plotseling heb ik weer een nieuw vak. Uitgever dit keer. Klinkt wel goed, alleen moet ik nog wel de ins en outs leren. Ik weet nu bijna alles van prefixen, ISBN-nummers en barcodes. Ook hoe een ex-uitgever je dwars kan zitten. Maar daar probeer ik dan maar mijn collegaschouders over op te halen en mezelf voor te nemen nooit op zo'n manier zaken te gaan doen.

04-02-2015

Voorbij

Vriendschappen lopen soms anders dan je hoopt. Dat kan, natuurlijk. Maar het is toch wel een vervreemende ervaring als je zelf denkt nog vrienden te zijn, terwijl die ander allang is afgehaakt.
Een vriendin van mij die in het buitenland woont, kwam naar Nederland, maar stelde mij hier niet meer van op de hoogte. Contacten werden anders omdat ze zo ver weg woont. Dat is natuurlijk heel begrijpelijk. Dus moet ik de conclusie trekken dat ik niet zoveel voor haar beteken als zij voor mij. Maar ik blijf maar denken: waar heb ik steken laten vallen? Wat zag ik over het hoofd? Al doet dit er waarschijnlijk helemaal niet meer toe. Voorbij is voorbij. Ook al vind die ene helft van die vriendschap dat heel erg.

03-02-2015

Beter

Daar ben ik dan eindelijk weer. Ik was meer dan een week geveld door de griep. Het bracht mooie taferelen met zich mee. Met als hoogtepunt het flauwvallen op de overloop, waarbij ik E insloot die niet wist wat er aan de hand was. Gelukkig viel ik net naast het trapgat.
Er moest en zou een dokter komen, die de mijne niet was, maar wel aardig, zodat hij kon constateren wat ik al wist: lage bloeddruk. Verder gewoon uitzieken.
Ik ben nu zo'n 70 kopjes thee verder en zo langzamerhand gaat het weer goed. Hopelijk ga ik vanaf vandaag weer van alles meemaken. Wel zo leuk.