Het knallen is begonnen. Mensen lopen opgewonden over straat, veel toeristen met auto's op plekken waar ze niet mogen staan. Je kunt niet meer buiten lopen zonder een rotje achter je aan gegooid te krijgen.
Ik ben erg voor een groot heropvoedingsoffensief. Iedereen die voor twaalf uur vuurwerk afsteekt tot die tijd opsluiten.
En om de mensen die dan in de cel zitten de jaarwisseling te geven die ze willen, stel ik voor dat ze vanaf het moment dat ze worden binnengebracht bestookt worden met keiharde knallen.
Dan kan de rest om twaalf uur genieten van een indrukwekkend moment.
Dat het precies om twaalf uur losbarst. Alles en iedereen op elkaar afgestemd. Dan wordt het vast ook voor iedereen een gelukkig nieuw jaar.
31-12-2010
30-12-2010
Reageren
De ouders van A lezen mijn blog. Alleen wil A's heit het niet alleen bij lezen laten. Probleem was echter dat hij het niet voor elkaar kreeg een reactie te plaatsen. Hij typte herhaaldelijk opmerkingen, suggesties en commentaar in, maar het werd tot zijn verontwaardiging nooit geplaatst. Inmiddels weet hij wel dat dat geen onwil is, maar dat ik die reacties helemaal niet ontving.
Het blijkt dat je eerst abonnee moet worden voordat je iets over de stukjes mag zeggen. Hij is speciaal lid geworden. Ik vind het een eer. En nu maar snel blogs schrijven die hem tot reageren nopen.
Het blijkt dat je eerst abonnee moet worden voordat je iets over de stukjes mag zeggen. Hij is speciaal lid geworden. Ik vind het een eer. En nu maar snel blogs schrijven die hem tot reageren nopen.
27-12-2010
Niets voor haar
Ik sta bij de kassa van de boekwinkel te wachten als een vader een boek in het vizier krijgt. Maak van een mug geen olifant luidt de titel die hij keihard door de winkel laat schallen.
'Dat is iets voor mama,' zegt hij bloedserieus tegen zijn drie kinderen die om hem heen dartelen.
'Voor mama?' vraagt de oudste.
'Ja,' zegt de vader tevreden. Inmiddels heeft hij het boek van de stapel gepakt.
'O, op het werk,' leest hij teleurgesteld verder.
'Voor mama, voor mama?' vraagt de jongste, iets trager dan de rest.
'Nee, het is voor op het werk. En ze doet het thuis,' antwoordt hij grimmig.
Ik hoop dat de mama thuis van deze mug een echtscheiding maakt.
'Dat is iets voor mama,' zegt hij bloedserieus tegen zijn drie kinderen die om hem heen dartelen.
'Voor mama?' vraagt de oudste.
'Ja,' zegt de vader tevreden. Inmiddels heeft hij het boek van de stapel gepakt.
'O, op het werk,' leest hij teleurgesteld verder.
'Voor mama, voor mama?' vraagt de jongste, iets trager dan de rest.
'Nee, het is voor op het werk. En ze doet het thuis,' antwoordt hij grimmig.
Ik hoop dat de mama thuis van deze mug een echtscheiding maakt.
22-12-2010
Verkoop
Ik heb mijn eerste echte klant binnengehaald. Iemand die ik niet ken.
Misschien moet ik er nu niet bijvertellen dat het de moeder van M is.
Toch vind ik dat het hoop schept. Iemand die zo enthousiast raakt over het feit dat ik een boek heb geschreven dat ze eigenlijk niet kan wachten tot mei. Nu hoef ik me alleen nog maar druk te maken over de resterende 1999 exemplaren.
Heeft iemand anders toevallig ook zo'n vriendelijke moeder?
Misschien moet ik er nu niet bijvertellen dat het de moeder van M is.
Toch vind ik dat het hoop schept. Iemand die zo enthousiast raakt over het feit dat ik een boek heb geschreven dat ze eigenlijk niet kan wachten tot mei. Nu hoef ik me alleen nog maar druk te maken over de resterende 1999 exemplaren.
Heeft iemand anders toevallig ook zo'n vriendelijke moeder?
20-12-2010
Natuurtalent
Ik was niet helemaal handig toen ik mijn hoofdpersoon een natuurkundige interesse meegaf. Zelf snap ik er helemaal niets van en dat schrijft best lastig. Maar ik deed het natuurlijk toch en liet een professor in de natuurkunde het controleren.
De scène:
Alma nam niet vaak een bad, maar als ze ging nam ze een glas cognac mee, dat dreef. Zij dacht dat het door de vorm kwam. Ze kon maar niet onthouden dat de dichtheid van een voorwerp gelijk was aan de massa gedeeld door het volume. ‘Dus,’ spelde ik voor haar uit, ‘het glas cognac heeft in zijn totaliteit een kleinere dichtheid, voornamelijk omdat het voor een groot deel gevuld is met lucht.’
De professor:
Het is niet fout, maar roept toch vragen op. Waar stopt het glas? Hoeveel lucht zit er in een glas cognac? Speelt die lucht wel een rol? Immers, de lucht die op het glas drukt, doet dat met evenveel kracht als de lucht die ernaast op het wateroppervlak drukt. Het gaat hier om de massa van het glas + cognac en dat is te vergelijken met de massa van het water dat er niet meer is nu het glas erin drijft. Die twee zullen precies gelijk zijn. Dat heet de wet van Archimedes.
Maak daar maar eens fictie van.
Maar nu ga ik eerst proberen het antwoord te vinden op de vraag waar een glas stopt.
De scène:
Alma nam niet vaak een bad, maar als ze ging nam ze een glas cognac mee, dat dreef. Zij dacht dat het door de vorm kwam. Ze kon maar niet onthouden dat de dichtheid van een voorwerp gelijk was aan de massa gedeeld door het volume. ‘Dus,’ spelde ik voor haar uit, ‘het glas cognac heeft in zijn totaliteit een kleinere dichtheid, voornamelijk omdat het voor een groot deel gevuld is met lucht.’
De professor:
Het is niet fout, maar roept toch vragen op. Waar stopt het glas? Hoeveel lucht zit er in een glas cognac? Speelt die lucht wel een rol? Immers, de lucht die op het glas drukt, doet dat met evenveel kracht als de lucht die ernaast op het wateroppervlak drukt. Het gaat hier om de massa van het glas + cognac en dat is te vergelijken met de massa van het water dat er niet meer is nu het glas erin drijft. Die twee zullen precies gelijk zijn. Dat heet de wet van Archimedes.
Maak daar maar eens fictie van.
Maar nu ga ik eerst proberen het antwoord te vinden op de vraag waar een glas stopt.
17-12-2010
Antwoorden
Ik werd onverwachts uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek. Ter voorbereiding nam ik met A een aantal vragen door. Ik weet nooit wat ik moet antwoorden op de vraag wat mijn favoriete tv-programma. Ik kijk nauwelijks. A had wel wat suggesties.
-Q&Q, Rad van fortuin, een van de acht, Catweazel, De Plantage.
Voor wat betreft de vraag of ik contacten had in de media wist hij ook het juiste antwoord.
-De Willems Ruis en Duys, Majoor Bosshardt, Herman Brood en De Zangeres zonder naam.
Het gesprek verliep niet helemaal naar wens, maar over de voorbereiding zelf konden ze niets zeggen.
-Q&Q, Rad van fortuin, een van de acht, Catweazel, De Plantage.
Voor wat betreft de vraag of ik contacten had in de media wist hij ook het juiste antwoord.
-De Willems Ruis en Duys, Majoor Bosshardt, Herman Brood en De Zangeres zonder naam.
Het gesprek verliep niet helemaal naar wens, maar over de voorbereiding zelf konden ze niets zeggen.
16-12-2010
Verkouden
Ik bel mijn zangjuf om de les af te zeggen.
'Met wie?'
'Caroline,' herhaal ik.
Stilte.
Ik moet duidelijk iets aan mijn naamsbekendheid doen. Alleen met een voornaam kom ik er nog niet.
'Ligthart.'
Er verandert niets aan de andere kant van de lijn.
'Vanmiddag om 14.00 uur heb ik les van je.'
De verwarring gaat gewoon door.
'Sorry hoor, ik ben heel stom.'
Ik hoor dat ze nog steeds geen idee heeft met wie ze spreekt. Maar ja, wat zeg je nog als je voor- en achternaam en de reden waarvoor je komt plus tijdstip geen duidelijkheid schept.
Nu ben ik degene die zwijgt.
Dat helpt.
'O, ben jij het! Ik dacht dat ik een man aan de telefoon had!'
'Met wie?'
'Caroline,' herhaal ik.
Stilte.
Ik moet duidelijk iets aan mijn naamsbekendheid doen. Alleen met een voornaam kom ik er nog niet.
'Ligthart.'
Er verandert niets aan de andere kant van de lijn.
'Vanmiddag om 14.00 uur heb ik les van je.'
De verwarring gaat gewoon door.
'Sorry hoor, ik ben heel stom.'
Ik hoor dat ze nog steeds geen idee heeft met wie ze spreekt. Maar ja, wat zeg je nog als je voor- en achternaam en de reden waarvoor je komt plus tijdstip geen duidelijkheid schept.
Nu ben ik degene die zwijgt.
Dat helpt.
'O, ben jij het! Ik dacht dat ik een man aan de telefoon had!'
15-12-2010
Een hele fijne dag
Het is een vroege volle sneltrein van Hoorn naar Amsterdam. Iedereen zit op elkaar gepakt, nog krapper dan normaal vanwege de dikke winterjassen. Er wordt niet gepraat. Men leest de krant, staart voor zich uit, sommige mensen moeten staan.
Ik zou dit niet snel een gezellige of fijne reis noemen.
De conducteur denkt daar heel anders over. Door de intercom schalt hij zijn nieuwe levensfilosofie.
'Een hele goedemorgen. Ik hoop dat u een fijne reis had. Een hele positieve dag toegewenst.'
De verstilling in de coupé was compleet.
Zelf kreeg ik zin om dingen te gaan vernielen.
Ik zou dit niet snel een gezellige of fijne reis noemen.
De conducteur denkt daar heel anders over. Door de intercom schalt hij zijn nieuwe levensfilosofie.
'Een hele goedemorgen. Ik hoop dat u een fijne reis had. Een hele positieve dag toegewenst.'
De verstilling in de coupé was compleet.
Zelf kreeg ik zin om dingen te gaan vernielen.
14-12-2010
Vanzelfsprekend
We waren al zo'n uur thuis. De dag was doorgenomen, maar er was niets gezegd van mijn nieuwe haar. En ik wilde toch op een gegeven moment weten of A het de verknipping van het jaar vond, of het gewoon niet zag, ondanks nieuwe lengte en kleur.
Ik ga voor hem staan en zeg verwachtingsvol: 'En?'
Hij bekijkt me van top tot teen.
Achteraf verdenk ik hem ervan dat hij het spel losjes meespeelt.
'En, wat?' vraagt hij.
Daar voel ik mezelf dan toch echt te goed voor, dus weiger ik het cliché-antwoord te geven.
'Je bent naar de kapper geweest, maar dat was je toch al van plan,' zegt hij en schenkt nog een wijntje voor me in.
Samenzijn is zoveel eenvoudiger dan ik ooit dacht.
Maar dat had A waarschijnlijk gewoon gepland.
Ik ga voor hem staan en zeg verwachtingsvol: 'En?'
Hij bekijkt me van top tot teen.
Achteraf verdenk ik hem ervan dat hij het spel losjes meespeelt.
'En, wat?' vraagt hij.
Daar voel ik mezelf dan toch echt te goed voor, dus weiger ik het cliché-antwoord te geven.
'Je bent naar de kapper geweest, maar dat was je toch al van plan,' zegt hij en schenkt nog een wijntje voor me in.
Samenzijn is zoveel eenvoudiger dan ik ooit dacht.
Maar dat had A waarschijnlijk gewoon gepland.
10-12-2010
L'oreal
Reclame:
We verzorgen allemaal ons gezicht, maar niet onze hals.
Niets is erger dan het verwaarlozen van onze hals.
In mijn hoofd resoneert: niets is erger, niets is erger.
Niets. Is. Erger.
Niets.
Dat had ik echt eerder moeten weten.
We verzorgen allemaal ons gezicht, maar niet onze hals.
Niets is erger dan het verwaarlozen van onze hals.
In mijn hoofd resoneert: niets is erger, niets is erger.
Niets. Is. Erger.
Niets.
Dat had ik echt eerder moeten weten.
08-12-2010
De zenuwen
Oud-collega H. wil linken. Dat wil ik ook wel. En pats alle herinneringen aan de toenmalige werkgever G. komen weer terug.
Het sollicitatiegesprek verliep verre van soepel. G wil dat ik uitvoerig vertel over mijn werkzaamheden bij de WDR. Toen ik dat deed, onderbrak hij me met vragen die er naar mijn idee totaal niet toe deden. Toen dat een aantal keer was gebeurd, vroeg ik hem óf hij het wel uitgebreid wilde horen. Wilde hij wel, maar hij had erg weinig tijd.
En zo ging dat maar door. Als ik iets vertelde was het niet goed of hij wilde liever iets anders horen. Ik werd bloednerveus. En als ik nerveus ben, functioneer ik niet optimaal.
G. vertelde hij dat hij zijn bedrijf bewust klein wilde houden want hij hield niet van leidinggeven, al dat gedoe met personeel. Ik flapte eruit dat ik dacht dat hij dat ook helemaal niet kon. Met personeel omgaan.
Doodse stilte.
Ik stotterde dat ik het eigenlijk een heel vervelend gesprek vond. Hij bond wat in, maar het gesprek was daarna best snel afgelopen.
Een maand later werd ik toch nog enthousiast binnengehaald.
Zenuwen werken.
Het sollicitatiegesprek verliep verre van soepel. G wil dat ik uitvoerig vertel over mijn werkzaamheden bij de WDR. Toen ik dat deed, onderbrak hij me met vragen die er naar mijn idee totaal niet toe deden. Toen dat een aantal keer was gebeurd, vroeg ik hem óf hij het wel uitgebreid wilde horen. Wilde hij wel, maar hij had erg weinig tijd.
En zo ging dat maar door. Als ik iets vertelde was het niet goed of hij wilde liever iets anders horen. Ik werd bloednerveus. En als ik nerveus ben, functioneer ik niet optimaal.
G. vertelde hij dat hij zijn bedrijf bewust klein wilde houden want hij hield niet van leidinggeven, al dat gedoe met personeel. Ik flapte eruit dat ik dacht dat hij dat ook helemaal niet kon. Met personeel omgaan.
Doodse stilte.
Ik stotterde dat ik het eigenlijk een heel vervelend gesprek vond. Hij bond wat in, maar het gesprek was daarna best snel afgelopen.
Een maand later werd ik toch nog enthousiast binnengehaald.
Zenuwen werken.
03-12-2010
Inzicht
Tijdens de Sinterklaas- en Kerstdrukte mag ik een paar dagen meehelpen bij boekhandel Schimmelpennink. Dat is historisch zo gegroeid en vervult meer mijn gevoel van zinnig bezig zijn dat dat het echt noodzakelijk is.
Mijn taak was dit jaar eenduidig. Ik moest uitvinden hoe de boekhandelaar de nieuwe plakbandmachine anders kon afstellen. Het was een handig apparaat, dat zeker en het gaf de boekhandel een air van professionaliteit: één druk op de hendel en er kwam een stukje plakband naar voren, maar het formaat van dat stukje beviel niet.
Na een grondige inspectie kwam ik tot de conclusie dat er geen knop of schuif was waarmee je de lengte kon regelen. Twee keer op de hendel drukken was de oplossing.
Daar was de boekhandelaar de afgelopen vier dagen niet op gekomen. We stelden vast dat ik mijn taak op onnavolgbare wijze had ingevuld.
Ik kan weer rustig ademhalen. Mijn positie is weer voor minimaal een jaar veilig gesteld.
Mijn taak was dit jaar eenduidig. Ik moest uitvinden hoe de boekhandelaar de nieuwe plakbandmachine anders kon afstellen. Het was een handig apparaat, dat zeker en het gaf de boekhandel een air van professionaliteit: één druk op de hendel en er kwam een stukje plakband naar voren, maar het formaat van dat stukje beviel niet.
Na een grondige inspectie kwam ik tot de conclusie dat er geen knop of schuif was waarmee je de lengte kon regelen. Twee keer op de hendel drukken was de oplossing.
Daar was de boekhandelaar de afgelopen vier dagen niet op gekomen. We stelden vast dat ik mijn taak op onnavolgbare wijze had ingevuld.
Ik kan weer rustig ademhalen. Mijn positie is weer voor minimaal een jaar veilig gesteld.
02-12-2010
Bingo
Tot inkeer gekomen door het stuk in hetParool begreep ik dat het nodig was mijn bakens te verzetten dus solliciteerde ik bij Omroep MAX.
Dat is niet erg.
Ik ben tenslotte maar 5 jaar verwijderd van de doelgroep, dus waarom niet nu al gezellig meedoen. Het is waarschijnlijk makkelijker om te proberen 'De Stem' van de 50 plusser te worden dan die van de 30 minner.
Laten we het er in ieder geval maar op houden dat ik een laatbloeier ben.
Dat is niet erg.
Ik ben tenslotte maar 5 jaar verwijderd van de doelgroep, dus waarom niet nu al gezellig meedoen. Het is waarschijnlijk makkelijker om te proberen 'De Stem' van de 50 plusser te worden dan die van de 30 minner.
Laten we het er in ieder geval maar op houden dat ik een laatbloeier ben.
01-12-2010
Vibes
Ik was er helemaal van overtuigd dat ik de afgelopen maand goed bezig was geweest totdat ik in hetParool las dat als ik geen looker ben ik van alles moet laten hippen of op zijn minst laten happenen, anders kan ik het wel vergeten. Alleen maar een goed boek schrijven is echt niet genoeg. Weg zijn mijn kansen.
In Spanje werkte ik me een slag in de rondte en dacht vast na over de te ontvangen prijzen. Had ik niet moeten doen. Ik ben niet De Stem van mijn generatie, generaties ouder dan 30 doet niet mee.
Komt volgens Mei Li Vos nog bij dat je: Met niets, niets behalve de juiste vibe iets kunt bereiken.
Iets in mij zegt dat ik daar evenmin over beschik.
Het wordt een hele sombere lancering.
In Spanje werkte ik me een slag in de rondte en dacht vast na over de te ontvangen prijzen. Had ik niet moeten doen. Ik ben niet De Stem van mijn generatie, generaties ouder dan 30 doet niet mee.
Komt volgens Mei Li Vos nog bij dat je: Met niets, niets behalve de juiste vibe iets kunt bereiken.
Iets in mij zegt dat ik daar evenmin over beschik.
Het wordt een hele sombere lancering.
25-11-2010
Solliciteren
Ik ben nog niet terug. Nog twee dagen. Toch is het echte leven al weer begonnen. Met een sollicitatie vanuit een gammel Internetcafé, waar de verbinding steeds uitvalt, natuurlijk op cruciale momenten.
Ik had net een gedegen mail gemaakt. Weg tekst. Misschien maar goed ook. Het is een saai mailtje. Niet een waarbij je denkt: die ga ik snel uitnodigen voordat ze iets anders aangeboden krijgt.
Ik moet nog werken aan het verkopen van mezelf.
'Jij bent schrijfster, als iemand het moet kunnen ben jij het.'
Nee dus. Ik ben geen personage.
Als ik dat zou zijn, zou ik schrijven: in het echt ben ik echt veel leuker.
Of: als ik jullie was, had ik mij allang gebeld.
Nu is het: ik hoor het graag.
Saai!!
En naar ik vrees dodelijk.
Ik had net een gedegen mail gemaakt. Weg tekst. Misschien maar goed ook. Het is een saai mailtje. Niet een waarbij je denkt: die ga ik snel uitnodigen voordat ze iets anders aangeboden krijgt.
Ik moet nog werken aan het verkopen van mezelf.
'Jij bent schrijfster, als iemand het moet kunnen ben jij het.'
Nee dus. Ik ben geen personage.
Als ik dat zou zijn, zou ik schrijven: in het echt ben ik echt veel leuker.
Of: als ik jullie was, had ik mij allang gebeld.
Nu is het: ik hoor het graag.
Saai!!
En naar ik vrees dodelijk.
19-11-2010
07-11-2010
01-11-2010
Blogvrije periode
De maand november zit ik hier te schrijven.
Geen internet, geen blogs, geen A.
Als ik dat allemaal overleef, dan tot december!
http://www.resartis.org/en/residencies/?id_content=4956
Geen internet, geen blogs, geen A.
Als ik dat allemaal overleef, dan tot december!
http://www.resartis.org/en/residencies/?id_content=4956
31-10-2010
Er voor over
Het grote aftellen is begonnen. Nog twee dagen. Dan laat ik mij vrijwillig opsluiten in een artists in residence in het zuiden van Spanje. Dat klinkt heel luxe, maar dat is het natuurlijk he-le-maal niet.
Het betekent vastgeklemd zitten tussen computer en muur, twijfels over kwaliteiten, weggooien, drama, gemis. Geen internet, geen blogs, geen contact met A via skype. Het betekent ook de verplichting perfect werk af te leveren, minimaal een top tien-boek. A vindt Libris. Doe dat maar es in de deprimerende maand november.
Maar goed, ik ga op karakter. En gelukkig komt A, die ook wel voelt dat dit een groot drama is, na negen dagen kwelling naar mij toe. Hij moet mij dan wel na een aantal dagen weer achterlaten.
Alles voor de kunst.
Het betekent vastgeklemd zitten tussen computer en muur, twijfels over kwaliteiten, weggooien, drama, gemis. Geen internet, geen blogs, geen contact met A via skype. Het betekent ook de verplichting perfect werk af te leveren, minimaal een top tien-boek. A vindt Libris. Doe dat maar es in de deprimerende maand november.
Maar goed, ik ga op karakter. En gelukkig komt A, die ook wel voelt dat dit een groot drama is, na negen dagen kwelling naar mij toe. Hij moet mij dan wel na een aantal dagen weer achterlaten.
Alles voor de kunst.
29-10-2010
Lievelingsschrijver
Er moest een ode gegeven worden aan Gerbrand Bakker. Daar was ik het heel erg mee eens. Dus gingen E, A en ik naar de OBA. We belandden, eigenlijk totaal per ongeluk, op de tweede rij, tussen allerlei prominenten.
Op de voorste rij zat ook schrijver A.S. Met hem hadden we het over Sybren Polet.
'Polet, zegt E, 'dat is mijn lievelingsschrijver!'
Meteen daarna krijgt zij onverwacht contact met haar linker buurman Dolf Verroen.
'U bent mijn lievelingsschrijver!' horen wij haar roepen.
'Ach', zegt A.S somber vanaf rij 1, 'het is een goede openingszin. Ik hoor hem ook graag.'
Maar E zei helemaal niets meer.
Op de voorste rij zat ook schrijver A.S. Met hem hadden we het over Sybren Polet.
'Polet, zegt E, 'dat is mijn lievelingsschrijver!'
Meteen daarna krijgt zij onverwacht contact met haar linker buurman Dolf Verroen.
'U bent mijn lievelingsschrijver!' horen wij haar roepen.
'Ach', zegt A.S somber vanaf rij 1, 'het is een goede openingszin. Ik hoor hem ook graag.'
Maar E zei helemaal niets meer.
28-10-2010
Lauwwarm
Wij gingen vol goede moed Thais eten in Hoorn. Na verloop van tijd komt de kokkin - witte doktersjas aan, doorzichtige badmuts op haar hoofd - aan onze tafel staan.
'Jullie hebben beefsalade besteld?'
Inderdaad.
'Er zit koriander in.'
Wij knikken instemmend. Hoe meer hoe beter.
'En citroengras.'
'Heerlijk,' bevestigen wij.
'En het is lauw. Niet warm,' klinkt het dringend.
'Dat weten we, ja.'
'Jullie hebben het wel eens eerder gegeten?'
Dat hebben wij.
Aarzelend loopt ze terug naar haar keuken.
Hoe vaak zou ze de salade terugkrijgen omdat er !!! koriander inzit en citroengras en 't dan ook nog es niet warm is %^!@&!*^?
Al met al vrezen wij dat Hoorn nog niet helemaal klaar is voor de lauwwarme beefsalade.
'Jullie hebben beefsalade besteld?'
Inderdaad.
'Er zit koriander in.'
Wij knikken instemmend. Hoe meer hoe beter.
'En citroengras.'
'Heerlijk,' bevestigen wij.
'En het is lauw. Niet warm,' klinkt het dringend.
'Dat weten we, ja.'
'Jullie hebben het wel eens eerder gegeten?'
Dat hebben wij.
Aarzelend loopt ze terug naar haar keuken.
Hoe vaak zou ze de salade terugkrijgen omdat er !!! koriander inzit en citroengras en 't dan ook nog es niet warm is %^!@&!*^?
Al met al vrezen wij dat Hoorn nog niet helemaal klaar is voor de lauwwarme beefsalade.
27-10-2010
26-10-2010
Hoogte
Mijn oom van 90 staat op mijn voicemail n.a.v. van mijn klacht over de hoogte van de stuurhut omdat ik er niet rechtop kan staan.
'Zeg, heb jij er niet aan gedacht dat je onder alle bruggen kunt dank zij die lage stuurhut van je?'
Veelzeggende stilte.
'Mooie schipper ben je.' En hangt op.
Vandaag sprak ik hem live.
'Hoorde je mijn bericht over die hoogte?'
'Ja, dat hadden wij ook al bedacht.'
De informatie wordt aan de andere kant verwerkt. Dan:
'Dat is nou precies de definitie van een geniale gedachte. Dat iedereen er op had kunnen komen.'
'Zeg, heb jij er niet aan gedacht dat je onder alle bruggen kunt dank zij die lage stuurhut van je?'
Veelzeggende stilte.
'Mooie schipper ben je.' En hangt op.
Vandaag sprak ik hem live.
'Hoorde je mijn bericht over die hoogte?'
'Ja, dat hadden wij ook al bedacht.'
De informatie wordt aan de andere kant verwerkt. Dan:
'Dat is nou precies de definitie van een geniale gedachte. Dat iedereen er op had kunnen komen.'
25-10-2010
Boekdelen
We liepen vrolijk hand in hand naar de ingang van het Boymans. Een groepje vrouwen kwam ons tegemoet, ook op weg naar de veel te drukke expositie van Kees van Dongen.
Een van die vrouwen keek zo venijnig naar onze handen dat het was alsof we in het openbaar de meest onbetamelijke overtreding maakten die je maar kunt bedenken.
Maar die vrouw houdt vast ook graag een hand vast en het treurige is dat die hand in de verste verte niet in de buurt is. En daar wordt ze heel pissig van.
Een van die vrouwen keek zo venijnig naar onze handen dat het was alsof we in het openbaar de meest onbetamelijke overtreding maakten die je maar kunt bedenken.
Maar die vrouw houdt vast ook graag een hand vast en het treurige is dat die hand in de verste verte niet in de buurt is. En daar wordt ze heel pissig van.
22-10-2010
21-10-2010
Boeven vangen
Bij het kruispunt zeker acht agenten op mountainbikes. Ze staan op de hoek met elkaar te keuvelen. Het ziet er gezellig uit. Als een bedrijfsuitje.
Ik fiets door langs het pad achter het Okurahotel. Net te laat besef ik wat er gebeurt. Twee agenten, mountainbikes tegen de boom, pakken een grote man die op een bankje zit. De ene draait zijn arm om en de ander legt zijn hand, hij heeft leren handschoenen aan, op de mond van de verdachte die heftig tegenstribbelt.
'Meewerken!' schreeuwt de agent terwijl hij de arm net iets verder uit de kom draait.
Ik zie in een flits van alles gebeuren. Handlangers die vanachter een boom het vuur op me openen, een misdadiger die mij handmatig van mijn fiets sleurt en met mij de wisseltruc wil uithalen. Explosieven die vlak voor mijn band ontspringen, een geblindeerd busje dat langsrijdt de schuifdeur opent en mij naar binnen trekt.
Is allemaal niet gebeurd.
Maar die man, die man werd wel meegenomen.
Ik fiets door langs het pad achter het Okurahotel. Net te laat besef ik wat er gebeurt. Twee agenten, mountainbikes tegen de boom, pakken een grote man die op een bankje zit. De ene draait zijn arm om en de ander legt zijn hand, hij heeft leren handschoenen aan, op de mond van de verdachte die heftig tegenstribbelt.
'Meewerken!' schreeuwt de agent terwijl hij de arm net iets verder uit de kom draait.
Ik zie in een flits van alles gebeuren. Handlangers die vanachter een boom het vuur op me openen, een misdadiger die mij handmatig van mijn fiets sleurt en met mij de wisseltruc wil uithalen. Explosieven die vlak voor mijn band ontspringen, een geblindeerd busje dat langsrijdt de schuifdeur opent en mij naar binnen trekt.
Is allemaal niet gebeurd.
Maar die man, die man werd wel meegenomen.
20-10-2010
Het gaat echt niet goed
Een kennis van mij is bezig met een opleiding tot therapeut. Zij zocht proefpersonen. Ik wist nog wel een vriendin. Gegevens waren uitgewisseld, nog geen afspraak gemaakt. Maar er werd gebeld. Door de therapeut in opleiding.
'Ja, ik dacht ik bel jou maar eens, want misschien kun jij met mij een sessie doen.'
'O?'
'Het gaat echt niet goed met mij.'
'O, wat vervelend.'
'De sessies gaan wel goed met de cliënten, maar ik zit zelf gewoon helemaal vast.'
'Nou, eh, ik kan je wel een aantal vragen stellen..'
'Ja, dat zou echt fijn zijn.'
'...maar ik weet er natuurlijk niets van af.'
'Hoezo weet jij er niets van af?'
'Ik ben er niet ervaren in.'
'Gewoon de standaard vragen stellen zoals we dat deden.'
'Ik geloof dat er toch iets niet goed gaat. Je spreekt met J. Ik heb je naam van C en zou een van je proefpersonen worden.'
Stilte.
'Het spijt me ontzettend, echt sorry, ik dacht dat je J was. Jezus, nou ja. Sorry. Nou, dan bellen we later nog wel voor een afspraak voor jouw sessie. Daag!
'Ja, ik dacht ik bel jou maar eens, want misschien kun jij met mij een sessie doen.'
'O?'
'Het gaat echt niet goed met mij.'
'O, wat vervelend.'
'De sessies gaan wel goed met de cliënten, maar ik zit zelf gewoon helemaal vast.'
'Nou, eh, ik kan je wel een aantal vragen stellen..'
'Ja, dat zou echt fijn zijn.'
'...maar ik weet er natuurlijk niets van af.'
'Hoezo weet jij er niets van af?'
'Ik ben er niet ervaren in.'
'Gewoon de standaard vragen stellen zoals we dat deden.'
'Ik geloof dat er toch iets niet goed gaat. Je spreekt met J. Ik heb je naam van C en zou een van je proefpersonen worden.'
Stilte.
'Het spijt me ontzettend, echt sorry, ik dacht dat je J was. Jezus, nou ja. Sorry. Nou, dan bellen we later nog wel voor een afspraak voor jouw sessie. Daag!
18-10-2010
Fijn kind
Schuin tegenover een verongelijkte twintiger kan ik niet anders dan meeluisteren met het gesprek dat zij onderuitgezakt voert.
'Hi mam, kan het eten zo klaar zijn als ik thuis kom (pruilend) 'anders ga ik chippies eten.'
...
'Goulash.'
...
'Dat had je twee uur geleden moeten bedenken.'
...
'Nee, dat ga ik echt niet doen, dan moet ik helemaal teruglopen.'
...
'NEE! Dan pak ik zo de auto wel.'
...
'Okey, dag.'
Tegen een vriendin die gespiegeld tegenover haar zit:
'Dan kom ik zo thuis en dan zit ze nog in pyjama. Heeft ze geen zin om zich aan te kleden. En maar de hele dag op de bank hangen. Sommigen hebben dat, zitten de hele dag op de bank op hun reet en krijgen daar geld voor. Wil ik ook wel.'
En ik wil wel dat de tijd van het Spaanse rietje weer wordt ingevoerd. Handje uitstrekken en zwiepen maar.
'Hi mam, kan het eten zo klaar zijn als ik thuis kom (pruilend) 'anders ga ik chippies eten.'
...
'Goulash.'
...
'Dat had je twee uur geleden moeten bedenken.'
...
'Nee, dat ga ik echt niet doen, dan moet ik helemaal teruglopen.'
...
'NEE! Dan pak ik zo de auto wel.'
...
'Okey, dag.'
Tegen een vriendin die gespiegeld tegenover haar zit:
'Dan kom ik zo thuis en dan zit ze nog in pyjama. Heeft ze geen zin om zich aan te kleden. En maar de hele dag op de bank hangen. Sommigen hebben dat, zitten de hele dag op de bank op hun reet en krijgen daar geld voor. Wil ik ook wel.'
En ik wil wel dat de tijd van het Spaanse rietje weer wordt ingevoerd. Handje uitstrekken en zwiepen maar.
15-10-2010
Kunst
We maken een schilderij. Mijn nichtje van zeven vindt dat het in het museum moet hangen, zo mooi is het geworden.
We komen op de onvermijdelijke discussie wanneer iets kunst is. Zij is daar heel duidelijk over. 'Als niemand het mooi vindt, maar jij zelf wel.'
14-10-2010
In het wild
W en ik lopen terug naar mijn boot. Op de kade heb ik een tuintje gemaakt. Heel duidelijk afgerasterd met een hekje. Daar staat een man, met zijn gezicht naar de straat, rustig in te plassen.
'Goedenavond,' zegt hij op zalvende toon alsof het zijn eigen tuin is waarin hij staat te zeiken.
Wij groeten verbouwereerd terug en kijken nog eens goed. Hij is het type wiskundestudent.
W: 'Staat een man met zijn lul in zijn hand in jouw tuintje te plassen en die zegt dan heel vriendelijk goedenavond.'
We kijken hem na. Het corpus delicti is inmiddels goed weggestopt.
W: 'Ik voel een blog opkomen. Heb je toch nog profijt van zo'n man.'
'Goedenavond,' zegt hij op zalvende toon alsof het zijn eigen tuin is waarin hij staat te zeiken.
Wij groeten verbouwereerd terug en kijken nog eens goed. Hij is het type wiskundestudent.
W: 'Staat een man met zijn lul in zijn hand in jouw tuintje te plassen en die zegt dan heel vriendelijk goedenavond.'
We kijken hem na. Het corpus delicti is inmiddels goed weggestopt.
W: 'Ik voel een blog opkomen. Heb je toch nog profijt van zo'n man.'
13-10-2010
De dood en zijn mogelijkheden
A wordt enthousiast van dode dieren. We reden op de snelweg en zagen een dode valk langs de kant liggen. Hij leek goed in tact. Probleem was alleen dat we op weg naar Friesland waren en dat het beest dan achterin zou liggen stinken. Dus liet hij hem met spijt in zijn hart liggen.
Inmiddels ben ik meer gewend aan zijn verzamelwoede, ik heb tenslotte ervaring opgedaan met een muis en de manen van een paard in de vriezer, diverse schedels in de kast, om nog maar te zwijgen over de verzameling skeletten in de wc.
Mijn gewenning gaat zelfs zo ver dat als we nu door landelijk gebied rijden ik in elk paard de mogelijkheid tot het maken van een trommel zie.
Ergens heb ik toch het gevoel dat ik net iets te ver ben meegegaan.
Inmiddels ben ik meer gewend aan zijn verzamelwoede, ik heb tenslotte ervaring opgedaan met een muis en de manen van een paard in de vriezer, diverse schedels in de kast, om nog maar te zwijgen over de verzameling skeletten in de wc.
Mijn gewenning gaat zelfs zo ver dat als we nu door landelijk gebied rijden ik in elk paard de mogelijkheid tot het maken van een trommel zie.
Ergens heb ik toch het gevoel dat ik net iets te ver ben meegegaan.
12-10-2010
Gewoon beginnen
Het nieuwe bootje ligt rustig langszij te dobberen, de woonboot is schoongemaakt, de deuren naar het terras staan open, er is gesport, diverse nieuwsbrieven zijn afgemeld, de linkedin-verzoeken geaccepteerd, mails beantwoord, het contract is binnen.
Niets, maar dan ook niets staat mij nu nog in de weg om een bestseller te schrijven.
Niets, maar dan ook niets staat mij nu nog in de weg om een bestseller te schrijven.
11-10-2010
Gelukt!
En liepen we maar 1x vast door onze flierefluit-instelling waarbij we verzaakten verder na te denken over een afzetting van rode boeien, kwam er maar 1x rook uit het dashboard en kregen we slechts van vier mensen aanwijzingen hoe te handelen, wat er ontlucht moest worden, aan spring gezet en aan lijntje te gooien.
Kortom: geboren schippers. En dat zijn we.
08-10-2010
Lang weekend weg
Wij gaan de oversteek wagen. Joure-Amsterdam. Als er maandag geen blog verschijnt, weet u dat het geen ideale tocht was. Ahoy.
07-10-2010
Richtingaanwijzer
Ik ben niet in een opperbeste stemming, maar ik weet me god niet waarom. Dat is niet prettig. Een mens moet op zijn minst weten waarom ze zo zit te somberen en sippen.
Bij deze bui hoort dan wel lekkere dramatische muziek. Het requiem van Mozart komt in de buurt. En plotseling hoor ik het. Op 3 minuut 55 om precies te zijn. http://www.youtube.com/watch?v=jqkMbk8eX6Y
'Rechtsaf. Linksaf.''
De mannen willen rechtsaf en de vrouwen hoe dan ook naar links. Die tweestemmigheid in mij is bekend. Mozart spelt het nog even voor mij uit. Dat is heel prettig. Maar ja. Wat nu?
Bij deze bui hoort dan wel lekkere dramatische muziek. Het requiem van Mozart komt in de buurt. En plotseling hoor ik het. Op 3 minuut 55 om precies te zijn. http://www.youtube.com/watch?v=jqkMbk8eX6Y
'Rechtsaf. Linksaf.''
De mannen willen rechtsaf en de vrouwen hoe dan ook naar links. Die tweestemmigheid in mij is bekend. Mozart spelt het nog even voor mij uit. Dat is heel prettig. Maar ja. Wat nu?
06-10-2010
Wakker worden en blijven
Ik weet heel goed dat in de diepvries van A een bevroren muis in een plastic zakje ligt te wachten op nadere instructies. Maar vanochtend vergat ik even mijn eigen diepvries. Toen ik brood wilde ontdooien en de la opentrok en de manen van een paard tegenkwam, wist ik het weer. Altijd alert blijven. Ook als het je eigen diepvries betreft.
05-10-2010
Bootje
A belt me op.
'We hebben een boot.'
'Wat?'
'Ik moest toch een bootje kopen? Nou, dat heb ik gedaan.'
Ik vind dat indrukwekkend manlijke taal. Nou weet ik toevallig wel over welke boot hij het heeft. We hebben er zondag in gevaren. A heeft als een professional onderhandeld, nu is het de koop van ons leven. Het is ook onze eerste aankoop samen.
Ik bel mijn oom van 90 die al jaren meeleeft met mijn wel en wee.
'Een boot, dat past zo bij je.'
'Ja, en het is zo fijn dat A dat ook zo geweldig vindt.'
'Kan mij wat schelen, mannen zijn er genoeg, maar het past zo bij jou!'
Ik krijg de slappe lach. Ik heb in het verleden nooit gemerkt dat er mannen in overvloed zijn. En al helemaal niet van A's kaliber.
'Luistert hij mee?
'Nee.'
'O, dan moet ik je gelijk geven. Het is een hele bijzondere man. Maar als hij bij je zou zijn zeg ik: mannen genoeg!'
'We hebben een boot.'
'Wat?'
'Ik moest toch een bootje kopen? Nou, dat heb ik gedaan.'
Ik vind dat indrukwekkend manlijke taal. Nou weet ik toevallig wel over welke boot hij het heeft. We hebben er zondag in gevaren. A heeft als een professional onderhandeld, nu is het de koop van ons leven. Het is ook onze eerste aankoop samen.
Ik bel mijn oom van 90 die al jaren meeleeft met mijn wel en wee.
'Een boot, dat past zo bij je.'
'Ja, en het is zo fijn dat A dat ook zo geweldig vindt.'
'Kan mij wat schelen, mannen zijn er genoeg, maar het past zo bij jou!'
Ik krijg de slappe lach. Ik heb in het verleden nooit gemerkt dat er mannen in overvloed zijn. En al helemaal niet van A's kaliber.
'Luistert hij mee?
'Nee.'
'O, dan moet ik je gelijk geven. Het is een hele bijzondere man. Maar als hij bij je zou zijn zeg ik: mannen genoeg!'
04-10-2010
De ideale houding
We verplaatsen skeletten. Dat doen we om de beurt en in de wc. Daar staat een model dat ik per ongeluk liet vallen. Sindsdien is het zijn standaard kwijt, maar dat opende nieuwe mogelijkheden. Iedere wc-gang gaat gepaard met het anders neerzetten, hangen of wegmof- felen van het skelet.
We hebben het er niet over. Toch is het topsport geworden.
Ieder voor zich vindt zijn eigen gevormde positie van de beenderen het beste, de nieuwe plek geniaal bedacht en wil eigenlijk dat het ding zich een tijdje in die houding ophoudt. Dat wordt genadeloos genegeerd door de ander. Je kunt de zucht horen als een van ons naar de wc moet. Daar gaat de creatieve houding waar we zo op hebben gezwoegd en die we voor altijd wilden koesteren. Het is keihard en onverbiddelijk wat zich op onze wc voltrekt.
We hebben het er niet over. Toch is het topsport geworden.
Ieder voor zich vindt zijn eigen gevormde positie van de beenderen het beste, de nieuwe plek geniaal bedacht en wil eigenlijk dat het ding zich een tijdje in die houding ophoudt. Dat wordt genadeloos genegeerd door de ander. Je kunt de zucht horen als een van ons naar de wc moet. Daar gaat de creatieve houding waar we zo op hebben gezwoegd en die we voor altijd wilden koesteren. Het is keihard en onverbiddelijk wat zich op onze wc voltrekt.
02-10-2010
En de grrr van griep
A ligt zwetend onder een deken op de bank. Heel zielig voor hem. En voor mij. Ik doe zijn huishouden. Dat doe ik braaf en graag. Maar het moet wel gezien en bewonderd worden, anders vind ik er niets meer aan.
Dus af en toe snottert hij vanonder een klamme deken hoe fantastisch ik voor hem zorg en hoe fijn dat allemaal is. En kom ik weer vrolijk aanparaderen met kopjes soep en thee, wil ik weten of hij wel genoeg drinkt, ruim ik de vaatwasser in en uit, kook (was en strijk ik zou ik hier graag aan toevoegen, maar dat is echt niet het geval).
Ik ben zelf erg onder de indruk. A ook. Al moet dat niet te grote vormen aannemen, want dan krijgt hij het natuurlijk ook te horen. Dat het verschil met normaal nou ook weer niet zo groot is, dat ik sowieso erg veel doe, enz.
Ik verwacht dat hij heel snel weer beter zal zijn.
Dus af en toe snottert hij vanonder een klamme deken hoe fantastisch ik voor hem zorg en hoe fijn dat allemaal is. En kom ik weer vrolijk aanparaderen met kopjes soep en thee, wil ik weten of hij wel genoeg drinkt, ruim ik de vaatwasser in en uit, kook (was en strijk ik zou ik hier graag aan toevoegen, maar dat is echt niet het geval).
Ik ben zelf erg onder de indruk. A ook. Al moet dat niet te grote vormen aannemen, want dan krijgt hij het natuurlijk ook te horen. Dat het verschil met normaal nou ook weer niet zo groot is, dat ik sowieso erg veel doe, enz.
Ik verwacht dat hij heel snel weer beter zal zijn.
01-10-2010
De K van
De redactrice belde me terug om te vertellen dat ze haar twijfels had n.a.v. mijn cv omdat ik geen ervaring had met consumentenprogram- ma's. Ze was maar liever meteen heel eerlijk. Dat vond ze erg belangrijk.
Kortom: ik stond stijf van de stress, iets waar ik normaal geen last van heb. Het gesprek met haar en de eindredacteur ging goed en ze wilden me hebben. Ik twijfelde, niet alleen om de dagprijs, maar ook omdat ik geen goed gevoel bij de redactrice had. Maar na een doorwaakte nacht waarin ik in gedachten allerlei onderwerpen aandroeg, wist ik dat ik niet moest zeuren over foute vibes en het moest doen.
Dat mailde haar ik met de vraag of de reiskosten er wel bovenop kwamen. Ze mailde kortaf terug dat dat het geval was. Prima. Mijn beste vriendin hoefde ze niet te worden. Ik had het wel aardig gevonden als ze gezegd had dat ze blij was dat ik de beslissing had genomen, of iets dergelijks. Maar toen bedacht ik me dat ze natuurlijk liever eerlijk en open was en dat ze dat helemaal niet vond, dus wijselijk haar mond hield.
Vandaag ontving ik een mail van haar dat omdat ze niets meer van mij hoorde ze er van uit ging dat ik het niet wilde doen vanwege de dagprijs. Ze waren in onderhandeling met iemand anders. Maar verder wel veel succes.
Tot zover de redactrice die zo graag maar meteen eerlijk was. En omdat ik soms ook heel eerlijk en open wil zijn weet ik eerlijk gezegd nog wel een item voor de volgende uitzending.
30-09-2010
Lachen
E lacht naar eigen zeggen heel veel. M en ik kijken even naar haar. We zitten al de hele avond aan een tafel, en het is ons echt niet opgevallen dat zij bovenmatig lacht.
Maar zelf is ze resoluut. Ze lacht echt erg veel. Dat doet ze niet opzettelijk. Dat komt door haar jeugd. Toen was iedereen enthousiast over haar gelach. Tegenwoordig is dat heel anders.
Tijdens een radio-interview kreeg ze te horen dat het allemaal perfect ging, maar of ze niet bij alles wilde lachen.
Maar zelf is ze resoluut. Ze lacht echt erg veel. Dat doet ze niet opzettelijk. Dat komt door haar jeugd. Toen was iedereen enthousiast over haar gelach. Tegenwoordig is dat heel anders.
Tijdens een radio-interview kreeg ze te horen dat het allemaal perfect ging, maar of ze niet bij alles wilde lachen.
Leven zonder agent
Misschien moet ik werken aan het verkrijgen van beter geïnformeerde raadgevers.
Voordat ik het standaard contract ging tekenen, legde ik het aan collegaschrijver/vriendin D voor. Volgens D, die het onderhandelen aan haar agent had overgelaten, had zij betere percentages. Ik wilde me niet meteen overgeven aan het idee dat een contract zo standaard is dat er voor een debutant in spe zonder agent niets te onderhandelen valt, dus mailde de uitgever een voorstel over de percentages.
Toen de pennen werden gepakt, mompelde de redacteur:
'O ja, en jij wilt het nog over het contract hebben.'
Een niet al te bemoedigende openingszin van een stevige onderhandeling.
'Je doet jezelf tekort,' vervolgde hij droogjes.
Bleek dat ik het contract op aanraden van mijn informant in het voordeel van de uitgever had willen veranderen.
Voordat ik het standaard contract ging tekenen, legde ik het aan collegaschrijver/vriendin D voor. Volgens D, die het onderhandelen aan haar agent had overgelaten, had zij betere percentages. Ik wilde me niet meteen overgeven aan het idee dat een contract zo standaard is dat er voor een debutant in spe zonder agent niets te onderhandelen valt, dus mailde de uitgever een voorstel over de percentages.
Toen de pennen werden gepakt, mompelde de redacteur:
'O ja, en jij wilt het nog over het contract hebben.'
Een niet al te bemoedigende openingszin van een stevige onderhandeling.
'Je doet jezelf tekort,' vervolgde hij droogjes.
Bleek dat ik het contract op aanraden van mijn informant in het voordeel van de uitgever had willen veranderen.
29-09-2010
Recept voor een nieuwe baan
Vandaag werd ik voor het eerst van mijn leven gebeld door een headhunter. Een headhunter, ik lach me dood met mijn cv!
De headhunter is to the point en lekker zakelijk, zoals dat een headhunter betaamt.
Nou heb ik hem ooit eens ontmoet, en ik herinnerde me gedurende het hele zakelijke gesprek dat hij zo goed brood kon bakken. Fantastisch lekker bruin oerbrood. Hij heeft zelfs nog de moeite genomen om mij dat recept op te sturen.
Wat de baan precies inhield ontging mij hierdoor totaal. Maar dat zal wel goed zitten. Iemand die zorgt dat ik een goed recept krijg, kan vanzelfsprekend ook een lekker baantje voor mij regelen.
De headhunter is to the point en lekker zakelijk, zoals dat een headhunter betaamt.
Nou heb ik hem ooit eens ontmoet, en ik herinnerde me gedurende het hele zakelijke gesprek dat hij zo goed brood kon bakken. Fantastisch lekker bruin oerbrood. Hij heeft zelfs nog de moeite genomen om mij dat recept op te sturen.
Wat de baan precies inhield ontging mij hierdoor totaal. Maar dat zal wel goed zitten. Iemand die zorgt dat ik een goed recept krijg, kan vanzelfsprekend ook een lekker baantje voor mij regelen.
28-09-2010
Biodanza
De boekhandelaar vertelt over het jammerlijke afglijden van een hele lange wiskundige. Die man is zeker 2 meter als het niet meer is.
Ik begrijp dat de lengte de man dwarszit en het daarom bergafwaarts met hem gaat.
Natuurlijk niet! reageert de boekhandelaar verontwaardigd. Dat afglijden komt door zijn vriendin, een 20 jaar oudere vrouw.
Door die vriendin geeft de wiskundige nu biochemische danslessen.
En dat valt waarachtig niet mee daar in de bio-industrie.
http://www.youtube.com/watch?v=QFe34-GBARo&feature=related
Ik begrijp dat de lengte de man dwarszit en het daarom bergafwaarts met hem gaat.
Natuurlijk niet! reageert de boekhandelaar verontwaardigd. Dat afglijden komt door zijn vriendin, een 20 jaar oudere vrouw.
Door die vriendin geeft de wiskundige nu biochemische danslessen.
En dat valt waarachtig niet mee daar in de bio-industrie.
http://www.youtube.com/watch?v=QFe34-GBARo&feature=related
27-09-2010
Contract
Met een publicerende vriendin besprak ik het contract dat ik vandaag bij Nieuw Amsterdam ga tekenen. Een schrijver krijgt 10% van de verkoopprijs van het boek. Ik moet daar nog steeds aan wennen. Maar D is inmiddels gepokt en gemazeld.
'Je lacht je helemaal dood als je de afrekening krijgt. Het voorschot gaat er ook nog van af.'
'Wat? Ik dacht dat je dat gewoon kreeg.'
'Nee, geen sprake van.'
D klinkt heel somber. Ik ben er stil van.
We denken allebei even aan het aantal uren dat er in een doorsnee boek zit. Als je al een opbrengst hebt moet je die niet willen delen door al die uren. D knikt bedachtzaam.
'Het is allemaal innerlijke noodzaak, Car, voor de rest is het niets.'
'Je lacht je helemaal dood als je de afrekening krijgt. Het voorschot gaat er ook nog van af.'
'Wat? Ik dacht dat je dat gewoon kreeg.'
'Nee, geen sprake van.'
D klinkt heel somber. Ik ben er stil van.
We denken allebei even aan het aantal uren dat er in een doorsnee boek zit. Als je al een opbrengst hebt moet je die niet willen delen door al die uren. D knikt bedachtzaam.
'Het is allemaal innerlijke noodzaak, Car, voor de rest is het niets.'
26-09-2010
Karikatuur
Voor mijn verjaardag kreeg ik een pluim. Je mag dan zelf uit een eindeloze catalogus een cadeau kiezen zodat je helemaal niet meer weet of je überhaupt wel iets wilt hebben. Ik koos van een karikatuur van A.
Gister kwam hij binnen. Ik vind er niet veel aan, want ik zie helemaal niet wat de tekenaar naar voren heeft willen brengen. Maar dat kan aan mij liggen, dus vroeg ik hem er naar. Dat had ik beter niet kunnen doen.
Hij is boos. Kortaf. De foto was onduidelijk. Extra lijnen zaten er niet in voor die prijs. En het was een karikatuur.
Precies! dacht en mailde ik. Maar toen hield het mailverkeer heel snel op.
Toch grappig als je van alles in je leven een karikatuur probeert te maken. En dat dat dan allemaal net niet lukt.
Gister kwam hij binnen. Ik vind er niet veel aan, want ik zie helemaal niet wat de tekenaar naar voren heeft willen brengen. Maar dat kan aan mij liggen, dus vroeg ik hem er naar. Dat had ik beter niet kunnen doen.
Hij is boos. Kortaf. De foto was onduidelijk. Extra lijnen zaten er niet in voor die prijs. En het was een karikatuur.
Precies! dacht en mailde ik. Maar toen hield het mailverkeer heel snel op.
Toch grappig als je van alles in je leven een karikatuur probeert te maken. En dat dat dan allemaal net niet lukt.
25-09-2010
Begrip
Of ik wilde oppassen in een chique hotel. Dat wilde ik wel. Er was een echtpaar met een baby en een trouwerij.
Bij binnenkomst struikelde ik over de bal van het kind.
'Did you step on my dress?! Did you step on it?!' was het welkom van de bruid in spe.
Ik had een van mijn betere motorische dagen. De jurk hing nog aan de kastdeur met de sleep goed uitgewaaierd voor de ingang.
Dit had echter wel zijn weerslag.
Bij het kind in bad doen. Wat zou ze zeggen als het hoofdje heel eventjes zou verdwijnen?
Bij het afdalen van de trap. Zou ze het begrijpen als ik zou struikelen en wijdarms naar beneden zou duiken?
Kan een oppas er iets aan doen als een kind een hap niet aankan? Hoe vaak stikt een baby in een speen met vrolijk gekleurde sliert?
Om elf uur was ik dismissed, het kind bleef de resterende uren tot het paar was uitgefeest alleen in het bedje achter.
Ben heel benieuwd wat ze zou zeggen als...
Bij binnenkomst struikelde ik over de bal van het kind.
'Did you step on my dress?! Did you step on it?!' was het welkom van de bruid in spe.
Ik had een van mijn betere motorische dagen. De jurk hing nog aan de kastdeur met de sleep goed uitgewaaierd voor de ingang.
Dit had echter wel zijn weerslag.
Bij het kind in bad doen. Wat zou ze zeggen als het hoofdje heel eventjes zou verdwijnen?
Bij het afdalen van de trap. Zou ze het begrijpen als ik zou struikelen en wijdarms naar beneden zou duiken?
Kan een oppas er iets aan doen als een kind een hap niet aankan? Hoe vaak stikt een baby in een speen met vrolijk gekleurde sliert?
Om elf uur was ik dismissed, het kind bleef de resterende uren tot het paar was uitgefeest alleen in het bedje achter.
Ben heel benieuwd wat ze zou zeggen als...
24-09-2010
Alles voor niets
Op het terras wachtte ik op K. K is een grote, forse man. De iets kleinere medemens verdwijnt in de omhelzingen die hij geeft. Als je in dit geval tenminste van een omhelzing 'geven' kan spreken, hij spreidt ze meer ten toon.
Dit werd gadegeslagen door een middelbare terraszitster.
'Wilt u ook?' vraagt K.
De vrouw aarzelt. K. gaat breeduit voor haar stoel staan.
'Wel even opstaan,' gebiedt hij. Ze doet het. En verdwijnt.
K. is tevreden.
'Free hugs day.'
Dit werd gadegeslagen door een middelbare terraszitster.
'Wilt u ook?' vraagt K.
De vrouw aarzelt. K. gaat breeduit voor haar stoel staan.
'Wel even opstaan,' gebiedt hij. Ze doet het. En verdwijnt.
K. is tevreden.
'Free hugs day.'
23-09-2010
Rolverdeling
In de stad kom ik achter een vader met bakfietskind te rijden. Aan dat straatbeeld ben ik inmiddels gewend. Het zal echt heel handig zijn om die kinderen voorin te stouwen zodat je goed zicht op ze hebt waardoor je niet angstig hoeft te zijn bij iedere zijstraat, elk kruispunt of stoplicht. Prima. Er zijn genoeg klachten geweest van cabaretiers en stukjesschrijvers. Ze gaan er gewoon mee door. Hebben we ons bij neer te leggen.
Maar nu tergen ze - de ouders - ons wel heel erg.
Een kind met een ipad voorin, op zijn gemakje aan het internetten. Iemand moet de zaken een beetje stroomlijnen en papa heeft het te druk met veilig fietsen dus daar hoeven we niets van te verwachten.
Ik kan u zeggen: ik moet nog even wennen.
Maar nu tergen ze - de ouders - ons wel heel erg.
Een kind met een ipad voorin, op zijn gemakje aan het internetten. Iemand moet de zaken een beetje stroomlijnen en papa heeft het te druk met veilig fietsen dus daar hoeven we niets van te verwachten.
Ik kan u zeggen: ik moet nog even wennen.
22-09-2010
Bootje
We trokken naar het platteland om een vletje te bekijken. Het erf stond vol met oude auto's, verroeste boten, tractoren en autobanden.
De bewoners zagen ons aankomen dus bleven we voor de deur staan wachten. Een oude man schikte boterhammen in een mooi patroontje. Zijn lunch voor de volgende dag. Hij keek niet op of om toen we na vijf minuten toch maar een keer op de bel drukten.
Zijn dikke vrouw meldde ons dat ze er niets mee te maken had, we moesten de zoon op het erf gaan zoeken. Daar scharrelde hij wel ergens. Tussen die banden. We mochten binnendoor, waar de aardappellucht nog flink hing te dampen.
We vonden de zoon. En het bootje. De zoon hield er een apart soort taalgebruik op na.
'Er hebben nog meer mensen gebeld en zus en zo.'
'Je kunt er zo mee gaan varen en dit en dat.'
En toen ik niet door de deurtjes naar het roefje kon en klem kwam te zitten, vond hij dat heel erg grappig:
'Je moet er misschien hier en daar en zo wel wat aan doen.'
Wij dachten daar intussen over en onder dat het bootje wel wat voor of achter ons zou zijn.
De bewoners zagen ons aankomen dus bleven we voor de deur staan wachten. Een oude man schikte boterhammen in een mooi patroontje. Zijn lunch voor de volgende dag. Hij keek niet op of om toen we na vijf minuten toch maar een keer op de bel drukten.
Zijn dikke vrouw meldde ons dat ze er niets mee te maken had, we moesten de zoon op het erf gaan zoeken. Daar scharrelde hij wel ergens. Tussen die banden. We mochten binnendoor, waar de aardappellucht nog flink hing te dampen.
We vonden de zoon. En het bootje. De zoon hield er een apart soort taalgebruik op na.
'Er hebben nog meer mensen gebeld en zus en zo.'
'Je kunt er zo mee gaan varen en dit en dat.'
En toen ik niet door de deurtjes naar het roefje kon en klem kwam te zitten, vond hij dat heel erg grappig:
'Je moet er misschien hier en daar en zo wel wat aan doen.'
Wij dachten daar intussen over en onder dat het bootje wel wat voor of achter ons zou zijn.
21-09-2010
Escapisme
Door de mist dringt zich heel voorzichtig de zon. De deuren naar mijn terras staan open. En ik krijg het weer. Onmogelijk om hier achter mijn bureau te zitten werken. De zwanen zijn al geweest dat wel, maar die zeiden vast: Hop, weg jij. Je hebt gister al zonder enig resultaat de hele dag doorgezeten. Genieten. Nu.
Dus denk ik dat je mij zo door de stad kunt zien lopen. Genietend van de herfst die zich al heeft aangekondigd. Mijn favoriete seizoen. De vochtige geur die er hangt met hier en daar een haardvuur.
Gisteren heb ik internet al weer afgestruind voor het ultieme huisje in het bos. A weet nog van niets. Maar het is nodig. De herfst is het seizoen om over straat te slieren. En liever nog door het bos.
Dus denk ik dat je mij zo door de stad kunt zien lopen. Genietend van de herfst die zich al heeft aangekondigd. Mijn favoriete seizoen. De vochtige geur die er hangt met hier en daar een haardvuur.
Gisteren heb ik internet al weer afgestruind voor het ultieme huisje in het bos. A weet nog van niets. Maar het is nodig. De herfst is het seizoen om over straat te slieren. En liever nog door het bos.
20-09-2010
Prachtplek
Het eiland in het weiland is de plek om dingen te vieren. En als je niets te vieren hebt, vier je dat toch gewoon. Met de auto kun je er niet komen, dat is al heel prettig. Een smal pad over de dijk leidt naar een wiebelige hangbrug.
Eenmaal op het eiland hangt er een bordje met daarop felicitaties met de behaalde oversteek.
Als het weer goed is, kun je in de tuin eten en genieten van de hanen en kippen die rond de tafels scharrelen. In de schijthuisjes is het goed toeven, er kan nl gewoon doorgetrokken worden. De bediening is heel vriendelijk en er wordt met aandacht en liefde gekookt.
Zo met de Idian Summer in het vooruitzicht (volgens Krol) zeg ik: Ga er heen. Geniet en duik dan pas de winter in.
19-09-2010
18-09-2010
Type mens
Met W beland ik in de Bakkerswinkel. Hij haalt kauwgom uit zijn mond en stopt het terug in het pakje.
'Niet om te hergebruiken hoor,' stelt hij mij gerust.
Ik was nog niet op dat idee gekomen.
Dan hij kijkt eens goed rond.
'Er komen hier altijd alleen maar vrouwen, terwijl het een hartstikke goede tent is.'
Als ik hem op het seksistische gehalte van die uitspraak wijs, voegt hij er aan toe:
'En homo's. Homo's komen hier ook veel.'
'Niet om te hergebruiken hoor,' stelt hij mij gerust.
Ik was nog niet op dat idee gekomen.
Dan hij kijkt eens goed rond.
'Er komen hier altijd alleen maar vrouwen, terwijl het een hartstikke goede tent is.'
Als ik hem op het seksistische gehalte van die uitspraak wijs, voegt hij er aan toe:
'En homo's. Homo's komen hier ook veel.'
17-09-2010
Begroeting
Iedere dag kijk ik naar ze uit. Het groepje zwanen dat hier statig door de gracht zwemt. Van veraf zie ik ze langzaam mijn richting op komen.
En altijd maakt een zwaan zich los van de groep en zwemt op mij af. Tot vlak onder het raam waar ik zit te schrijven.
Het is een boodschap uit een andere tijd. Ik kan hem niet ontcijferen, toch doet hij me goed.
16-09-2010
Aanmelding
Een kamer in het verleden. Daar worden schrijvers naar verbannen om te ervaren hoe het is om totaal afgesneden te zijn van de buitenwereld. Geen internet, geen mobiele telefoon, geen radio, geen tv, maar des te meer water. De drijvende bungalow dobbert op het Lauwersmeer.
Ze sturen je het meer op om te zien wat er dan uit je handen komt. Is het anders, beter, intenser zonder al die prikkels? Goed om te weten.
Maar ik wil er ook graag het volgende experiment aan koppelen. Worden schrijvers die nog moeten debuteren beter en sneller en vrolijker dan als ze thuis lopen te ijsberen?
Ooit had ik het idee om Arnon Grunberg te vragen zijn naam op mijn debuut te plakken. Een jolige variant op zijn Marek van der Jagt-stunt. Maar ik vind dit een beter idee. Veel beter.
http://weblogs.vpro.nl/eenkamerinhetverleden/over-een-kamer-in-het-verleden/
Ze sturen je het meer op om te zien wat er dan uit je handen komt. Is het anders, beter, intenser zonder al die prikkels? Goed om te weten.
Maar ik wil er ook graag het volgende experiment aan koppelen. Worden schrijvers die nog moeten debuteren beter en sneller en vrolijker dan als ze thuis lopen te ijsberen?
Ooit had ik het idee om Arnon Grunberg te vragen zijn naam op mijn debuut te plakken. Een jolige variant op zijn Marek van der Jagt-stunt. Maar ik vind dit een beter idee. Veel beter.
http://weblogs.vpro.nl/eenkamerinhetverleden/over-een-kamer-in-het-verleden/
15-09-2010
Gewenning
E heeft een baby. Een nieuwe. Dat is volgens haar helemaal niet onwennig want ze had er tenslotte al eerder een gekregen.
We lunchen in het Muziekgebouw. In de grote hal rijdt ze met volle vaart af op de eindeloze diepte van de trap.
'Laten we toch de lift maar nemen.'
In de lift rijdt ze een man over zijn voet. Hij vindt dat nog het minste wat hem kan overkomen. Dat vinden wij sympathiek.
We komen samen met de vriendelijke man in de kelder terecht. Daar willen we helemaal niet zijn. Er komen twee stoere mannen bij. We doen de traditionele liftscène en krijgen midden in die stilte de slappe lach.
Eenmaal aangekomen waar we echt moeten zijn staan we beteuterd te kijken naar al die tafels. Welke kunnen we nemen zodat Deetje het ook een beetje leuk heeft tijdens ons vermaak.
Ik heb geen verstand van de pleziertjes die een 4 maanden oud meisje tevreden kunnen stemmen. Maar uiteindelijk is het wel gelukt. Met hulp van de moeder die eerder al wat ervaring had opgedaan.
We lunchen in het Muziekgebouw. In de grote hal rijdt ze met volle vaart af op de eindeloze diepte van de trap.
'Laten we toch de lift maar nemen.'
In de lift rijdt ze een man over zijn voet. Hij vindt dat nog het minste wat hem kan overkomen. Dat vinden wij sympathiek.
We komen samen met de vriendelijke man in de kelder terecht. Daar willen we helemaal niet zijn. Er komen twee stoere mannen bij. We doen de traditionele liftscène en krijgen midden in die stilte de slappe lach.
Eenmaal aangekomen waar we echt moeten zijn staan we beteuterd te kijken naar al die tafels. Welke kunnen we nemen zodat Deetje het ook een beetje leuk heeft tijdens ons vermaak.
Ik heb geen verstand van de pleziertjes die een 4 maanden oud meisje tevreden kunnen stemmen. Maar uiteindelijk is het wel gelukt. Met hulp van de moeder die eerder al wat ervaring had opgedaan.
14-09-2010
Gesprek
X: 'Ik raak niet graag aan. Ik ben een mens dat een ander niet graag aanraakt. Ja, nou klinkt dat weer zo patiënterig. Trouwens, ik maak ook niet graag geluid.'
Y: 'Waar komt dat dan vandaan?'
X: 'Uit mijn vroege jeugd. Dat heb ik tenminste begrepen.'
Y: 'Was die zo slecht dan?'
X: 'Als het slecht was, is het eigenlijk nog prettiger, voor jezelf dan, hè? Als het goed was hoef je niet zo veel.'
Y: 'Wat is slecht?'
X: 'Gewoon naar. Vervelend.'
Y: 'Ik denk steeds dat denkt iedereen toch wel eens, dat ie een slechte jeugd heeft gehad?'
X: 'Je vraagt het nu aan mij. En daar heb je het al. Dat kleine dingen groot worden. Dat kan ook heel vervelend zijn.'
Y: 'Waar komt dat dan vandaan?'
X: 'Uit mijn vroege jeugd. Dat heb ik tenminste begrepen.'
Y: 'Was die zo slecht dan?'
X: 'Als het slecht was, is het eigenlijk nog prettiger, voor jezelf dan, hè? Als het goed was hoef je niet zo veel.'
Y: 'Wat is slecht?'
X: 'Gewoon naar. Vervelend.'
Y: 'Ik denk steeds dat denkt iedereen toch wel eens, dat ie een slechte jeugd heeft gehad?'
X: 'Je vraagt het nu aan mij. En daar heb je het al. Dat kleine dingen groot worden. Dat kan ook heel vervelend zijn.'
13-09-2010
Zweinstein
Amsterdam heeft haar eigen Zweinstein.
In de tunnel onder de sporen van het Centraal Station kijk ik iedere keer weer naar de nummering. Het gaat goed tot en met spoor vijf. Spoor zes is en blijft onvindbaar.
Ik vraag me elke keer af in welke pilaar ik mijn karretje moet beuken om in die andere wereld te komen. Het kaartje heb ik al.
In de tunnel onder de sporen van het Centraal Station kijk ik iedere keer weer naar de nummering. Het gaat goed tot en met spoor vijf. Spoor zes is en blijft onvindbaar.
Ik vraag me elke keer af in welke pilaar ik mijn karretje moet beuken om in die andere wereld te komen. Het kaartje heb ik al.
12-09-2010
Het andere leven
Het nieuwe leven is begonnen. Dus begin ik met mijn blog. Mag niet. Ik moet mijn pen pakken en mijn boek afmaken. Dat moet ik goed doen. Heel goed want het wordt gecontroleerd. Ik ben echt geworden. Ik heb een redacteur. Ik heb een uitgever die kwaliteit wil. En die moet ik gaan leveren. Liefst nu.
11-09-2010
Nieuw leven
A heeft broer R aan de telefoon. Voor mij is het altijd genieten als A een familielid spreekt omdat dat in het Fries gaat. De gesprekken krijgen plotseling diepgang en een zweem van geheimzinnigheid, ik moet me inspannen om alles te verstaan.
Er wordt vanavond gegeten met de ouders. R vraagt A of ik ook kom 'Of moet ze nog een boek schrijven?'
Hij heeft gelijk.
Ik hoor nu dag en nacht te schrijven. Nergens meer aan mee te doen. Te vervuilen. Ruzie met A krijgen omdat hij geen aandacht meer van me krijgt.
Niets van dat alles.
Morgen begin ik. Vanavond eerst even rustig uit eten met z'n allen. En dan begint het allemaal echt. Heel echt. Echt waar.
Er wordt vanavond gegeten met de ouders. R vraagt A of ik ook kom 'Of moet ze nog een boek schrijven?'
Hij heeft gelijk.
Ik hoor nu dag en nacht te schrijven. Nergens meer aan mee te doen. Te vervuilen. Ruzie met A krijgen omdat hij geen aandacht meer van me krijgt.
Niets van dat alles.
Morgen begin ik. Vanavond eerst even rustig uit eten met z'n allen. En dan begint het allemaal echt. Heel echt. Echt waar.
10-09-2010
Linke toestand
A zit de hele avond op Linkedin te conecten. Hij schuimt oude klasgenoten van het gymnasium af. Meteen beet. Leuke reacties. Een zelfs hele leuke.
"Hallo krullebol met je donkerbruine ogen. Natuurlijk ken ik je nog..."
Voor mij genoeg om een wenkbrauw op te trekken.
A denkt dat ze hem verwart met een andere A van 1 dorp verderop. Die had ook hele donkere krullen en diep donkere ogen.
Ik laat hem in die waan.
"Hallo krullebol met je donkerbruine ogen. Natuurlijk ken ik je nog..."
Voor mij genoeg om een wenkbrauw op te trekken.
A denkt dat ze hem verwart met een andere A van 1 dorp verderop. Die had ook hele donkere krullen en diep donkere ogen.
Ik laat hem in die waan.
09-09-2010
Vloeiend
We gaan ijs eten bij Tofani. Eenmaal binnen staan we naast een Italiaan die vrolijk kwettert tegen de Italiaanse achter de bakken.
Wij worden door een jongen begroet met 'Buona sera.' Waarschijnlijk omdat hij plotseling denkt dat de hele wereld behept is met taaltalent. Ik wil hem niet teleurstellen en bestel in het Italiaans. De man naast mij wordt er vrolijk van:
'Je hebt net postzegels besteld. Met yogurtsmaak.'
Wij worden door een jongen begroet met 'Buona sera.' Waarschijnlijk omdat hij plotseling denkt dat de hele wereld behept is met taaltalent. Ik wil hem niet teleurstellen en bestel in het Italiaans. De man naast mij wordt er vrolijk van:
'Je hebt net postzegels besteld. Met yogurtsmaak.'
08-09-2010
Rood licht
Mijn dag liep op rolletjes. Ik sleepte een correctie-opdracht binnen, kreeg een mail van de redacteur die mij nu echt officieel een contract aanbood (hoera, taart, toeters en bellen), ik had het vooruitzicht om 's avonds met A te vieren dat we elkaar maar liefst 365 dagen leuk vinden en mijn zangles ging ook nog eens erg goed.
Ik verkeerde in een optimale staat van zijn.
Op weg naar huis, zingend op de fiets, liep een vrouw door rood, maar gebaarde naar mij dat ik moest inhouden. Ik schreeuwde dat ik groen had en dacht daar achteraan nog een aantal tamelijk onaangename dingen.
Toen bekeek ik mezelf eens van buitenaf. Dat gaf niet zo'n mooi beeld.
Maar het was wel een mooie stemming.
Ik verkeerde in een optimale staat van zijn.
Op weg naar huis, zingend op de fiets, liep een vrouw door rood, maar gebaarde naar mij dat ik moest inhouden. Ik schreeuwde dat ik groen had en dacht daar achteraan nog een aantal tamelijk onaangename dingen.
Toen bekeek ik mezelf eens van buitenaf. Dat gaf niet zo'n mooi beeld.
Maar het was wel een mooie stemming.
07-09-2010
Bekend
Toen ik het café binnenkwam riep een wildvreemde vrouw aan de bar:
'Vandaag heb ik foto's van jou gezien!'
Ik moest eerst even bijkomen van die tekst. De stamgasten ook. Het was plotseling doodstil.
Zou mijn roem zonder te publiceren mij al vooruit snellen?
Dat bleek niet het geval.
Ze sprak de ontluisterende woorden: 'Jij bent toch de zus van...'
Maar het klopte wel. Het café zette het weer op een drinken. En ik ook. Ik ben ten slotte schrijfster.
En zus.
'Vandaag heb ik foto's van jou gezien!'
Ik moest eerst even bijkomen van die tekst. De stamgasten ook. Het was plotseling doodstil.
Zou mijn roem zonder te publiceren mij al vooruit snellen?
Dat bleek niet het geval.
Ze sprak de ontluisterende woorden: 'Jij bent toch de zus van...'
Maar het klopte wel. Het café zette het weer op een drinken. En ik ook. Ik ben ten slotte schrijfster.
En zus.
06-09-2010
Woordenschat
Ik sta op een feestje met de moeder van de jarige en de drie zussen. 'Hebben jullie dat as-emmertje van papa?'
Dat is nogal een onderwerp voor een verjaardagsfeest. De papa is weliswaar al 18 jaar dood, maar toch.
De andere zussen maken meteen een klikbeweging. Blijkbaar zat er een dekseltje op dat geluid maakte.
Ze hebben dat as-emmertje niet. Zij dachten dat de jongste het emmertje had. De jongste zus bekent dat ze het waarschijnlijk heeft weggegooid.
Ik bekijk haar opeens met hele andere ogen. Dat 'waarschijnlijk' zit mij dwars. Bij zo'n daad weet iedereen óf en wanneer en waarom zij dat heeft gedaan.
'Weet jij dat niet meer zeker? vraag ik, meer onthutst dan de anderen schijnen te zijn.
'Nou ja, waarschijnlijk heb ik het wel weggedaan.'
'Waar had je hem staan?' vraag ik nog om een duidelijker beeld van deze zus te krijgen. Ik stel me een verhuizing van de schouw naar het bureau en dan in de kast voor.
'Het stond naast de bank, daar gooiden we de as van onze sigaretten in.'
Het beeld is compleet. De vader is successievelijk met peuken en al tussen de vuilnis verdwenen.
'En de as van je vader dan?' vraag ik zo neutraal mogelijk.
Het feit dat ik nooit heb gerookt was geen excuus.
Dat is nogal een onderwerp voor een verjaardagsfeest. De papa is weliswaar al 18 jaar dood, maar toch.
De andere zussen maken meteen een klikbeweging. Blijkbaar zat er een dekseltje op dat geluid maakte.
Ze hebben dat as-emmertje niet. Zij dachten dat de jongste het emmertje had. De jongste zus bekent dat ze het waarschijnlijk heeft weggegooid.
Ik bekijk haar opeens met hele andere ogen. Dat 'waarschijnlijk' zit mij dwars. Bij zo'n daad weet iedereen óf en wanneer en waarom zij dat heeft gedaan.
'Weet jij dat niet meer zeker? vraag ik, meer onthutst dan de anderen schijnen te zijn.
'Nou ja, waarschijnlijk heb ik het wel weggedaan.'
'Waar had je hem staan?' vraag ik nog om een duidelijker beeld van deze zus te krijgen. Ik stel me een verhuizing van de schouw naar het bureau en dan in de kast voor.
'Het stond naast de bank, daar gooiden we de as van onze sigaretten in.'
Het beeld is compleet. De vader is successievelijk met peuken en al tussen de vuilnis verdwenen.
'En de as van je vader dan?' vraag ik zo neutraal mogelijk.
Het feit dat ik nooit heb gerookt was geen excuus.
04-09-2010
Volgende graag
Andermans blog. Een mooi instrument als je je een keer verveelt. Ik kom in een wereld van scrappen (hip knutselen), tierlantijntjes ditjes en huisdierdatjes, geliefden en kids (kinderen heeft men niet meer tegenwoordig). En natuurlijk heel veel tekst.
Wat denk je van:
"Dus ik ben Alice."
Waarom dus? Ze komt veel sterker over als ze zou melden: Want ik ben Alice! Hoppa, met uitroepteken en al. Daar kan niemand omheen. Maar dus? Wat dus?
Dus jammer?
Dus pech gehad?
Nee, Alice. Van je collegabloggertje krijg je het advies een en ander aan te passen. Dus doen.
Wat denk je van:
"Dus ik ben Alice."
Waarom dus? Ze komt veel sterker over als ze zou melden: Want ik ben Alice! Hoppa, met uitroepteken en al. Daar kan niemand omheen. Maar dus? Wat dus?
Dus jammer?
Dus pech gehad?
Nee, Alice. Van je collegabloggertje krijg je het advies een en ander aan te passen. Dus doen.
03-09-2010
Verkoopsucces
Gisteravond verkocht ik mijn eerste 100 boeken. Op papier. Of eigenlijk aan de kroegtafel. Het boek moet nog uitkomen, maar dat doet er niet toe. Het komt helemaal overeen met mijn karakterstructuur. Het bestaat nog niet, maar het is er al lang. En allemaal zonder moeite.
Vriend R heeft een hekel aan het bedenken van persoonlijke verjaarscadeaus. Het leek hem erg makkelijk om een stapel in de kelder op te slaan. Gesigneerd, dat wel, voor de snobs onder zijn vrienden, en dat zijn er nogal wat.
'Komt er seks in voor?' vroeg hij, vanwege deze vriendenkring.
'Alleen literaire seks,' antwoordde ik.
Toch keek hij bedenkelijk. Maar uiteindelijk besloot hij dat het wel zou gaan. Het enige wat ik moest doen was de kroegrekening betalen. Die was hoog. Maar vergeleken bij de verkoop van 100 boeken was het niets. Meteen mijn boek in de top tien. Ik moet echt vaker naar het café.
Maar misschien eerst het boek afmaken.
Vriend R heeft een hekel aan het bedenken van persoonlijke verjaarscadeaus. Het leek hem erg makkelijk om een stapel in de kelder op te slaan. Gesigneerd, dat wel, voor de snobs onder zijn vrienden, en dat zijn er nogal wat.
'Komt er seks in voor?' vroeg hij, vanwege deze vriendenkring.
'Alleen literaire seks,' antwoordde ik.
Toch keek hij bedenkelijk. Maar uiteindelijk besloot hij dat het wel zou gaan. Het enige wat ik moest doen was de kroegrekening betalen. Die was hoog. Maar vergeleken bij de verkoop van 100 boeken was het niets. Meteen mijn boek in de top tien. Ik moet echt vaker naar het café.
Maar misschien eerst het boek afmaken.
02-09-2010
Rusland research
http://englishrussia.com/index.php/2008/10/24/swing-and-protect/
Dit kwam ik tegen tijdens mijn zoektocht naar de Russische ziel.
Dit kwam ik tegen tijdens mijn zoektocht naar de Russische ziel.
Ingeburgerd
Mijn overbuurman laat zijn huis opknappen door een Peruaan. Een vrolijke kleine man die niet stuk te krijgen is. P woont al meer dan 20 jaar in Nederland. Ik oefen mijn Spaans, wat me nog niet zo makkelijk afgaat. P wacht geduldig tot ik mijn woorden heb gevonden. Hij verbetert mij niet. Een echte Nederlander zal hij dus wel nooit worden (hura!).
01-09-2010
UPC webcare
De mensen van de helpdesk van UPC hebben exclusieve trainingen gevolgd, ze kunnen van alles, behalve het oplossen van problemen.
Naar aanleiding van mijn blog reageerde UPC Webcare. Dat het allemaal heel spijtig was en of ik deze klacht ook nog eens wilde mailen naar ze. Helemaal perfect.
Toch bleek ook dat alleen maar een goed uitgevoerd onderdeel van de gevolgde training te zijn. Het ophouden van de schijn dat een klacht serieus genomen wordt, gecombineerd met een goed klinkende naam. Vervolgens hoor je nooit meer van ze.
Ik stel me de klantenservice voor. Telefoons bemand door zorgvuldig geselecteerde mensen. Zij die er plezier in scheppen met vertrouwenwekkende stemmen net te doen alsof alles wordt opgelost. Een vasthoudende klant schuift door naar de afdeling Webcare. Maar dan heb je het er ook wel naar gemaakt.
Naar aanleiding van mijn blog reageerde UPC Webcare. Dat het allemaal heel spijtig was en of ik deze klacht ook nog eens wilde mailen naar ze. Helemaal perfect.
Toch bleek ook dat alleen maar een goed uitgevoerd onderdeel van de gevolgde training te zijn. Het ophouden van de schijn dat een klacht serieus genomen wordt, gecombineerd met een goed klinkende naam. Vervolgens hoor je nooit meer van ze.
Ik stel me de klantenservice voor. Telefoons bemand door zorgvuldig geselecteerde mensen. Zij die er plezier in scheppen met vertrouwenwekkende stemmen net te doen alsof alles wordt opgelost. Een vasthoudende klant schuift door naar de afdeling Webcare. Maar dan heb je het er ook wel naar gemaakt.
30-08-2010
Maaiveld
Hierbij feliciteer ik mezelf met jullie.
Per dag heb ik achttien en een halve bezoeker en dat vind ik leuk, stimulerend, hoopvol, goed, super, prettig, fijn en nog veel meer van dat soort moois. Dat ik toch niet die eenzaam nippende schrijfster blijk te zijn die ik dacht dat ik was.
Maar nu moet ik plotseling voor jullie betalen. Als de teller eenmaal de 500 passeert hang je. Altijd hetzelfde in Nederland, beetje succes en wham, daar volgt de rekening.
Per dag heb ik achttien en een halve bezoeker en dat vind ik leuk, stimulerend, hoopvol, goed, super, prettig, fijn en nog veel meer van dat soort moois. Dat ik toch niet die eenzaam nippende schrijfster blijk te zijn die ik dacht dat ik was.
Maar nu moet ik plotseling voor jullie betalen. Als de teller eenmaal de 500 passeert hang je. Altijd hetzelfde in Nederland, beetje succes en wham, daar volgt de rekening.
29-08-2010
Boven komen
Op een bank bij de receptie in het chique pand van de uitgever wachtte ik geduldig op 'mijn' redacteur. Intussen luisterde ik alle gesprekken af die gevoerd werden in de kamers waarvan de deuren wagenwijd open stonden. Uiteindelijk bleek hij gewoon achter zijn bureau te zitten. Zoals het hoort.
Toen ik eindelijk bovenkwam zei hij: 'Zat je al een kwartier te wachten? Ik dacht dat je onder een tram gekomen was.'
Ik kreeg niet de indruk dat hij dat zonde vond van al dat pas ontdekte talent.
Toen ik eindelijk bovenkwam zei hij: 'Zat je al een kwartier te wachten? Ik dacht dat je onder een tram gekomen was.'
Ik kreeg niet de indruk dat hij dat zonde vond van al dat pas ontdekte talent.
27-08-2010
Smaak
A is godzijdank bijna even mateloos als ik. Hij boekte drie restaurants tijdens de restaurantweek. Iets waar je je normaal gesproken wel voor moet generen natuurlijk, maar dat deden we niet.
Dat was heel erg goed. Al viel ons op dat er niet meer gevraagd wordt of alles naar wens is. Bij Geisha wilden ze weten of alles op smaak was en bij Van Vlaanderen vroegen ze 'Is het smaakvol?'
Vermoedelijk geeft dat cachet.
Wij deden in ieder geval alsof we het niet verstonden, zodat ze het een aantal keer moesten herhalen. Zo mooi vonden we het.
'Was het op smaak?'
'Pardon?'
Iets dringender: 'Was het op smaak?'
Wij kijken elkaar aan. Onrust aan de rand van onze tafel.
We zwijgen nog even.
'Of het op smaak was?' herhalen wij dan, de letters verlekkerd voor ons uit smakkend.
'Ja,' schreeuwt de Japanse en klemt haar handen om de lege wijnfles.
'Het was zeer smaakvol,' knikken wij.
Dat was heel erg goed. Al viel ons op dat er niet meer gevraagd wordt of alles naar wens is. Bij Geisha wilden ze weten of alles op smaak was en bij Van Vlaanderen vroegen ze 'Is het smaakvol?'
Vermoedelijk geeft dat cachet.
Wij deden in ieder geval alsof we het niet verstonden, zodat ze het een aantal keer moesten herhalen. Zo mooi vonden we het.
'Was het op smaak?'
'Pardon?'
Iets dringender: 'Was het op smaak?'
Wij kijken elkaar aan. Onrust aan de rand van onze tafel.
We zwijgen nog even.
'Of het op smaak was?' herhalen wij dan, de letters verlekkerd voor ons uit smakkend.
'Ja,' schreeuwt de Japanse en klemt haar handen om de lege wijnfles.
'Het was zeer smaakvol,' knikken wij.
26-08-2010
Bijna-doodervaring
Vanmorgen liet ik, na zo'n twee jaar kop in het zand, de dokter kijken naar een vervaarlijke moedervlek. Hij keek zeer serieus en zei ferm dat die eruit moest en in een potje gezet.
Mijn laatste uur had geslagen.
Maar tijdens het op ruwe wijze wegsnijden van het geheel, waarbij hij eerst een rondje ging zitten poeren om te beoordelen wanneer ik precies dood zou gaan, wist hij het goede nieuws te melden.
Niets aan de hand. Er hoefde niks in een pot.
Bij thuiskomst stelde ik A van dit heugelijke feit op de hoogte. Hij deed niet erg opgelucht. Iedere keer als ik piepte dat het zo'n pijn deed, mijn uitgelepelde arm, zei hij met zijn ogen gewoon nog op zijn boek gericht: 'Als je dat nou eens afzet tegen het feit dat je ook dood had kunnen zijn.'
Ik vind A niet echt goed in doodsangsten.
Mijn laatste uur had geslagen.
Maar tijdens het op ruwe wijze wegsnijden van het geheel, waarbij hij eerst een rondje ging zitten poeren om te beoordelen wanneer ik precies dood zou gaan, wist hij het goede nieuws te melden.
Niets aan de hand. Er hoefde niks in een pot.
Bij thuiskomst stelde ik A van dit heugelijke feit op de hoogte. Hij deed niet erg opgelucht. Iedere keer als ik piepte dat het zo'n pijn deed, mijn uitgelepelde arm, zei hij met zijn ogen gewoon nog op zijn boek gericht: 'Als je dat nou eens afzet tegen het feit dat je ook dood had kunnen zijn.'
Ik vind A niet echt goed in doodsangsten.
25-08-2010
Automatisch minder
Twee weken geleden was de opluchting groot. Eindelijk had ik actie ondernomen en mijn sportkaart met automatische afschrijving opgezegd. Dat had ik zo'n anderhalf jaar eerder moeten doen. Weer een automatische last van mijn ronde schouders.
Vandaag krijg ik een proefles bij een andere sportclub (dat heet allang geen school meer) terwijl de andere kaart nog een maandje doorloopt. De lach van A hierover stemde mij tot nadenken, waar ik eigenlijk helemaal geen zin in had, ik vond het zelf ook een moeilijk verklaarbare actie. En mijn verweer 'Ja, maar dit is onder begeleiding,' maakte geen indruk. Ook niet op mijzelf.
Toch ben ik ervan overtuigd dat het deze keer goed zal gaan. Aardige trainers, alleen maar vrouwen die daar rond mogen lopen en een kaart waar je na een half jaar weer vanaf kan. Perfect toch? En dan laat ik de resultaten die zij behalen qua verkrijgen van een totaal ander figuur nog achterwege.
Vandaag krijg ik een proefles bij een andere sportclub (dat heet allang geen school meer) terwijl de andere kaart nog een maandje doorloopt. De lach van A hierover stemde mij tot nadenken, waar ik eigenlijk helemaal geen zin in had, ik vond het zelf ook een moeilijk verklaarbare actie. En mijn verweer 'Ja, maar dit is onder begeleiding,' maakte geen indruk. Ook niet op mijzelf.
Toch ben ik ervan overtuigd dat het deze keer goed zal gaan. Aardige trainers, alleen maar vrouwen die daar rond mogen lopen en een kaart waar je na een half jaar weer vanaf kan. Perfect toch? En dan laat ik de resultaten die zij behalen qua verkrijgen van een totaal ander figuur nog achterwege.
Over een maand of drie spreek ik u weer. En dan vanuit een nieuw goddelijk omhulsel. Dan weet u dat vast.
24-08-2010
Laten bezinken
'Ik vind het zo knap dat jij van mij houdt.'
'Ik begin er inmiddels ook de grootsheid van in te zien.'
En daar hoefde hij geen seconde over na te denken.
'Ik begin er inmiddels ook de grootsheid van in te zien.'
En daar hoefde hij geen seconde over na te denken.
23-08-2010
Scharen
De teller vliegt omhoog bij het gebruik van seksgerelateerde woorden. Dit ontdekte ik toen ik Exhibitionist als titel gebruikte.
Eerst verkeerde ik in een prettige staat van tevredenheid. Ik werd gelezen. Maar mijn scepsis kreeg de overhand bij het behalen van meer dan 100 lezers binnen een uur. Zoveel mensen ken ik niet eens. En om er zomaar vanuit te gaan dat er ook mensen zijn die niet lezen uit vriendschappelijke welwillendheid, ging er bij mij nog niet in.
Toch vind ik de sprong in aantallen erg mooi. Je weet maar nooit of de mensen die op zoek zijn naar exhibitionisten niet ontzettend hebben genoten van mijn stukje over de boekhandelaar.
Misschien bekeken ze in een adem door zijn vakantiefilmpje. Zou best goed zijn voor ze.
Eerst verkeerde ik in een prettige staat van tevredenheid. Ik werd gelezen. Maar mijn scepsis kreeg de overhand bij het behalen van meer dan 100 lezers binnen een uur. Zoveel mensen ken ik niet eens. En om er zomaar vanuit te gaan dat er ook mensen zijn die niet lezen uit vriendschappelijke welwillendheid, ging er bij mij nog niet in.
Toch vind ik de sprong in aantallen erg mooi. Je weet maar nooit of de mensen die op zoek zijn naar exhibitionisten niet ontzettend hebben genoten van mijn stukje over de boekhandelaar.
Misschien bekeken ze in een adem door zijn vakantiefilmpje. Zou best goed zijn voor ze.
Parade
We gingen er uiteindelijk toch maar heen.
We zagen:
We zagen:
- twee vrouwen die hun tong een stukje naar elkaar uitstaken om elkaar de nieuwe piercing te laten zien
- kinderen met kleding die op een catwalk niet zou misstaan
- king louie-jurkjes & rokjes & accessoires
- bekende amsterdammers
- mannen die omkeken om nog eens goed naar dat hele korte rokje van dat hele jonge meisje te kijken
- onszelf daar tussen lopen
- en heel veel zielen onder heel veel armen
21-08-2010
Consult?
Man van rond de vijfentwintig in de trein. Zwarte broek, zwarte lakschoenen, zwarte jas. Op weg naar Hoorn. Telefoneert.
'Ik kwam daar bij een huis met een tuintje, helemaal afgesloten, ik dacht het is niet goed, komt dat mannetje al naar buiten. Boven in een kamertje vraagt ie hoeveel sigaretten ik rook en of ik een vriendin heb en dat is dan € 219,-. Weet je wat hij zei toen ik em 220 gaf? Die euro heb je nog van mij tegoed want ik heb geen wisselgeld.'
De rest van de reis hield ik mij bezig met de aard van dat bezoek.
'Ik kwam daar bij een huis met een tuintje, helemaal afgesloten, ik dacht het is niet goed, komt dat mannetje al naar buiten. Boven in een kamertje vraagt ie hoeveel sigaretten ik rook en of ik een vriendin heb en dat is dan € 219,-. Weet je wat hij zei toen ik em 220 gaf? Die euro heb je nog van mij tegoed want ik heb geen wisselgeld.'
De rest van de reis hield ik mij bezig met de aard van dat bezoek.
20-08-2010
Exhibitionist
Ik bezocht de boekhandelaar maar was totaal vergeten dat hij om de veertien dagen graag oorlogje speelt.
Bij de koffie vertel ik dat ik een mail naar een belangwekkende partij stuurde, maar er nooit meer iets op hoorde.
'Even kijken, wat heb jij verkeerd gedaan.'
Iets meer op mijn hoede vertel ik dat ik sinds kort zangles krijg.
'Belachelijk, waarom ga je niet in een koor? En wat doe je daar? Sta jij te zingen terwijl de juf op een krukje toekijkt en koffie drinkt?'
Ook wil hij wel eens weten waarom ik eigenlijk blog.
'Om het schrijven op gang te houden,' beken ik aarzelend.
'Onzin, allemaal exhibitionisme.'
Dan is er genoeg gepraat. Ik moet op de site van de boekhandelaar kijken hoe hij zijn vakantie doorbracht. Samengevat in een fijn filmpje dat ruim 6 minuten duurt.
Bij de koffie vertel ik dat ik een mail naar een belangwekkende partij stuurde, maar er nooit meer iets op hoorde.
'Even kijken, wat heb jij verkeerd gedaan.'
Iets meer op mijn hoede vertel ik dat ik sinds kort zangles krijg.
'Belachelijk, waarom ga je niet in een koor? En wat doe je daar? Sta jij te zingen terwijl de juf op een krukje toekijkt en koffie drinkt?'
Ook wil hij wel eens weten waarom ik eigenlijk blog.
'Om het schrijven op gang te houden,' beken ik aarzelend.
'Onzin, allemaal exhibitionisme.'
Dan is er genoeg gepraat. Ik moet op de site van de boekhandelaar kijken hoe hij zijn vakantie doorbracht. Samengevat in een fijn filmpje dat ruim 6 minuten duurt.
19-08-2010
Sail
In een vlaag van Amsterdams meedoen, fietste ik naar het Stenen Hoofd om de intocht van de Tallships te zien. Niet gehinderd door enige kennis van het programma. Ik stond, zat en slenterde er vanaf een uur of twaalf. Na contact met iemand die het kon weten die mij op het hart drukte nog even geduld te hebben, bleef ik.
Zo kon ik getuige zijn van diverse ruzies.
Twee vrouwen, bejaard, die met stoeltjes liepen, wrongen zich naar voren. Daar zaten een man en een vrouw op de bagagerekken van hun fiets. Of die fietsen even weg konden, dan konden de vrouwen daar hun stoeltjes neerzetten.
Even later.
Een man, te dik en een vrouw, beetje te dik, hadden om een uur of 08.00 hun campingstoeltjes uitgeklapt, het bier opengemaakt en zaten zwijgend te wachten. Gezellig. Totdat twee ranke jonge vrouwen het in hun hoofd haalden voor ze te gaan staan. De zittende partij ageerde.
De jonge vrouw zei heel kalmpjes:
'We gaan zo weg, rustig maar mevrouw, het komt allemaal goed.'
Maar na een paar minuten zei ze tegen haar gezelschap dat ze geen zin had in deze sfeer te blijven staan.
Ik gaf haar wel gelijk.
Helemaal toen de campingstoelmevrouw ging staan en aan de rand van de pier de boel ging bekijken. Heel rustig het uitzicht benemend van al die zittende mensen.
Hoewel... uitzicht. Geen boot te zien. Dat gebeurde pas 2 uur later, toen ik degene die het kon weten allang had vervloekt.
Zo kon ik getuige zijn van diverse ruzies.
Twee vrouwen, bejaard, die met stoeltjes liepen, wrongen zich naar voren. Daar zaten een man en een vrouw op de bagagerekken van hun fiets. Of die fietsen even weg konden, dan konden de vrouwen daar hun stoeltjes neerzetten.
Even later.
Een man, te dik en een vrouw, beetje te dik, hadden om een uur of 08.00 hun campingstoeltjes uitgeklapt, het bier opengemaakt en zaten zwijgend te wachten. Gezellig. Totdat twee ranke jonge vrouwen het in hun hoofd haalden voor ze te gaan staan. De zittende partij ageerde.
De jonge vrouw zei heel kalmpjes:
'We gaan zo weg, rustig maar mevrouw, het komt allemaal goed.'
Maar na een paar minuten zei ze tegen haar gezelschap dat ze geen zin had in deze sfeer te blijven staan.
Ik gaf haar wel gelijk.
Helemaal toen de campingstoelmevrouw ging staan en aan de rand van de pier de boel ging bekijken. Heel rustig het uitzicht benemend van al die zittende mensen.
Hoewel... uitzicht. Geen boot te zien. Dat gebeurde pas 2 uur later, toen ik degene die het kon weten allang had vervloekt.
18-08-2010
Actionflappies
Soms worden gesprekken in de trein op zo'n indringende manier gevoerd dat je wel moet luisteren.
Moeder, rood geverfd tegen puberzoon, buiten beeld.
'Als je je nu es volledig bewust werd van hoe je je voeten zet.'
Ik verwacht een zweverig vervolg met een mooie eindconclusie.
'Vooral op de fiets. Dan gaan ze es langer dan drie maanden mee. Ik koop se niet meer voor je. Ja, van de Action ken je se krijgen.'
'Ik krijg kleedgeld, koop ik se daarvan.'
'Dan ken je alleen maar schoene kopen.'
'Als je dat erg vindt, koop jij ze toch voor mij.'
'Je valt op die flappies. Knip je die er af, plak je op die van de Action. Zou ik dus doen.'
'Ik wil 't wel uns zien hoe creatief jij ben met die flappies.'
'Het is gewoon sonde om daarmee naar buiten te gaan, vind je niet? Die jongen kon het niet geloven dat die schoenen pas drie maanden oud waren. Ze stinken wel, zeg. Nou, kijk er nog es goed naar. Weet je hoe lang ik hiervoor moet werken?'
'Nee.'
'Zeker twee dagen.'
Hoe het afliep met de moeder, de zoon, de nieuwe schoenen en de flappies, weet ik niet. Maar ik had wel zo mijn ideeën. Daar werd ik niet vrolijk van. Ik dacht aan gevolgen die generaties lang steviger ingeplant worden.
Stel je voor hij krijgt een kind. Een kind dat ook schoenen nodig heeft.
Moeder, rood geverfd tegen puberzoon, buiten beeld.
'Als je je nu es volledig bewust werd van hoe je je voeten zet.'
Ik verwacht een zweverig vervolg met een mooie eindconclusie.
'Vooral op de fiets. Dan gaan ze es langer dan drie maanden mee. Ik koop se niet meer voor je. Ja, van de Action ken je se krijgen.'
'Ik krijg kleedgeld, koop ik se daarvan.'
'Dan ken je alleen maar schoene kopen.'
'Als je dat erg vindt, koop jij ze toch voor mij.'
'Je valt op die flappies. Knip je die er af, plak je op die van de Action. Zou ik dus doen.'
'Ik wil 't wel uns zien hoe creatief jij ben met die flappies.'
'Het is gewoon sonde om daarmee naar buiten te gaan, vind je niet? Die jongen kon het niet geloven dat die schoenen pas drie maanden oud waren. Ze stinken wel, zeg. Nou, kijk er nog es goed naar. Weet je hoe lang ik hiervoor moet werken?'
'Nee.'
'Zeker twee dagen.'
Hoe het afliep met de moeder, de zoon, de nieuwe schoenen en de flappies, weet ik niet. Maar ik had wel zo mijn ideeën. Daar werd ik niet vrolijk van. Ik dacht aan gevolgen die generaties lang steviger ingeplant worden.
Stel je voor hij krijgt een kind. Een kind dat ook schoenen nodig heeft.
17-08-2010
Hulpvaardigheid
We gingen op weg naar het verre zuiden. Om middernacht hadden we behoefte aan een bed. Het eerste hotel vonden we pas om half 3 in de ochtend.
De man die buiten met vuilnis bezig was vertelde ons dat het vol was. Hij bleek de receptionist. Het slechte nieuws was dat het hotel aan de overkant ook vol was, maar even verderop waren nog kamers vrij. Als we even meeliepen dan tekende hij snel een plattegrond voor ons.
Op een minuscuul blaadje kwam een groot aantal rotondes te staan, met ingewikkelde pijlen en namen. Hij gaf het aan A.
Toen bedacht hij nog dat we zijn naam moesten noemen, dan kregen we een goede deal. Normaal was een kamer €84 en nu maar €51. Pascal pakte het blaadje weer terug, schreef zijn naam er voor de zekerheid bij, wij keken niet al te wakker, en knikte tevreden. Zijn goede daad van de nieuwe dag was gedaan.
In de auto twierelierde en tierlantijnde ik maar door over de vriendelijkheid van de man: wat een geluk, dat het nog bestond, wat ongelofelijk aardig al die moeite.
A zweeg en stopte bij het hotel er tegenover dat volgens onze weldoener ook tot de nok toe vol zat. Het was nog niet eens voor de helft gevuld.
'Gewoon een deal,' zei A.
Ik twijfelde tussen het verliezen van mijn geloof in de mensheid en het verachten van mijn eigen naïviteit. Maar het was te laat voor een goed onderbouwde keuze.
De man die buiten met vuilnis bezig was vertelde ons dat het vol was. Hij bleek de receptionist. Het slechte nieuws was dat het hotel aan de overkant ook vol was, maar even verderop waren nog kamers vrij. Als we even meeliepen dan tekende hij snel een plattegrond voor ons.
Op een minuscuul blaadje kwam een groot aantal rotondes te staan, met ingewikkelde pijlen en namen. Hij gaf het aan A.
Toen bedacht hij nog dat we zijn naam moesten noemen, dan kregen we een goede deal. Normaal was een kamer €84 en nu maar €51. Pascal pakte het blaadje weer terug, schreef zijn naam er voor de zekerheid bij, wij keken niet al te wakker, en knikte tevreden. Zijn goede daad van de nieuwe dag was gedaan.
In de auto twierelierde en tierlantijnde ik maar door over de vriendelijkheid van de man: wat een geluk, dat het nog bestond, wat ongelofelijk aardig al die moeite.
A zweeg en stopte bij het hotel er tegenover dat volgens onze weldoener ook tot de nok toe vol zat. Het was nog niet eens voor de helft gevuld.
'Gewoon een deal,' zei A.
Ik twijfelde tussen het verliezen van mijn geloof in de mensheid en het verachten van mijn eigen naïviteit. Maar het was te laat voor een goed onderbouwde keuze.
16-08-2010
15-08-2010
Hiernamaals
De Franse campagne. Een met klimop begroeide oude boerderij, een hangmat waar we met z'n tweeën in liggen. A's vader brengt ons drankjes. We durven niet te schommelen, we zijn er al een keer doorheen gezakt. A's moeder gooit een zak chips moutarde tussen ons in. In de verte ploegt de boer het land.
Ik nip aan m'n kir en denk aan het feit dat het verkeren kan.
Zo ziet ons hiernamaals eruit.
Voor ongeveer 3 kwartier. Telefoon. Of A een training wil doen. Overmorgen. Dat betekent dat we eerder terug moeten. We doen het. Omdat het plezier van zo'n training weer in een ander stukje Walhalla ligt. Al is dat zonder A's lieve ouders, schommelen in de hangmat, zoete kir, een ploegende boer en een warme augustuszon.
Ik nip aan m'n kir en denk aan het feit dat het verkeren kan.
Zo ziet ons hiernamaals eruit.
14-08-2010
Lijstjes
Eigenlijk doe ik het in elke vakantie. Al jaren. Een lijstje maken van hoe ik mijn leven na mijn vakantie ga aanpakken. Vergelijkbaar met de goede voornemens bij de jaarwisseling. Maar die heb ik al jaren geleden laten varen. Dat scheelt al een hoop gedoe.
Af en toe vind ik die vakantielijsten terug. Er staat altijd hetzelfde op. Dan staar ik daar eens naar en realiseer me dat ik al die punten inderdaad allemaal wilde aanpakken en veranderen. Vervolgens spreek ik mezelf streng toe over mijn niet te benijden karakterstructuur; het gebrek aan doorzettingsvermogen, mijn zap-instelling. Ik herinner me niet dat dat een enorme blijvende indruk achterliet.
Misschien dat ik deze vakantie eens een lijstje maak van dingen die ik hetzelfde wil houden. Kom ik veel opgewekter weer thuis en gedurende het jaar blijft die stemming lekker hangen. Tevredenheid over alles wat ik doe. Geheel volgens plan.
En daar kom ik nu pas op.
Af en toe vind ik die vakantielijsten terug. Er staat altijd hetzelfde op. Dan staar ik daar eens naar en realiseer me dat ik al die punten inderdaad allemaal wilde aanpakken en veranderen. Vervolgens spreek ik mezelf streng toe over mijn niet te benijden karakterstructuur; het gebrek aan doorzettingsvermogen, mijn zap-instelling. Ik herinner me niet dat dat een enorme blijvende indruk achterliet.
Misschien dat ik deze vakantie eens een lijstje maak van dingen die ik hetzelfde wil houden. Kom ik veel opgewekter weer thuis en gedurende het jaar blijft die stemming lekker hangen. Tevredenheid over alles wat ik doe. Geheel volgens plan.
En daar kom ik nu pas op.
13-08-2010
Sterk karakter
Vrouwen slaan mag niet. Zelfs niet in Italië. Toch heeft het hoogste hof bepaald dat een man die geweld tegen zijn vrouw had gebruikt niet gestraft hoeft te worden omdat de vrouw 'karakter had en geen angst.'
Dat is kwalijk.
De vrouw had zich als 'een persoon zonder angst' gedragen.
Aih.
Bovendien was ze 'slechts geschokt, sterk geëmotioneerd en wanhopig' geweest.
Tjonge.
Geen reden dus om de man in kwestie te veroordelen.
Gelukkig maar!
Dat is kwalijk.
De vrouw had zich als 'een persoon zonder angst' gedragen.
Aih.
Bovendien was ze 'slechts geschokt, sterk geëmotioneerd en wanhopig' geweest.
Tjonge.
Geen reden dus om de man in kwestie te veroordelen.
Gelukkig maar!
12-08-2010
Een echte
De uitgever is geïnteresseerd. En ik ben dat ook.
Dus als er de komende tijd geen zondvloed over ons neerdaalt, de dijken het houden en de briljante redacteur niet tot inkeer komt, dan gaat het toch echt allemaal gebeuren.
Ik heb plotseling een keurmerk.
Hij is midden op mijn voorhoofd gestempeld. Mensen kijken er naar. Met enige verbazing, dat wel. Alsof ze dat nooit van mij hadden gedacht...
Dus als er de komende tijd geen zondvloed over ons neerdaalt, de dijken het houden en de briljante redacteur niet tot inkeer komt, dan gaat het toch echt allemaal gebeuren.
Ik heb plotseling een keurmerk.
Hij is midden op mijn voorhoofd gestempeld. Mensen kijken er naar. Met enige verbazing, dat wel. Alsof ze dat nooit van mij hadden gedacht...
11-08-2010
Uitspuiten
We gaan naar bed. Ik neem een fles babyolie en wc-papier mee. Dat is niet mijn gewoonte, maar morgen moeten mijn oren uitgespoten worden en dan moet je van te voren druppelen. A heeft hier nog nooit van gehoord, laat staan dat hij zo'n handeling ooit heeft zien voltrekken. Met belangstelling volgt hij mijn bewegingen.
Ik leg mijn hoofd in schenkbare houding en dep met wc-papier. Draai me om en doe het andere oor. Als ik klaar ben houd ik voor elk oor een prop wc-papier om de zaak op de gewenste plek te houden.
A ligt op zijn rug en staart naar het plafond. Zijn stem klinkt heel laag als hij zegt:
'Ze hadden nog iemand over, die kon ik krijgen. Er mankeerde wel het een en ander aan. Maar dat hebben ze me er niet bijverteld.'
Ik geloof niet dat ik hem helemaal goed versta.
Ik leg mijn hoofd in schenkbare houding en dep met wc-papier. Draai me om en doe het andere oor. Als ik klaar ben houd ik voor elk oor een prop wc-papier om de zaak op de gewenste plek te houden.
A ligt op zijn rug en staart naar het plafond. Zijn stem klinkt heel laag als hij zegt:
'Ze hadden nog iemand over, die kon ik krijgen. Er mankeerde wel het een en ander aan. Maar dat hebben ze me er niet bijverteld.'
Ik geloof niet dat ik hem helemaal goed versta.
10-08-2010
UPC
Ik krijg een herinnerings-sms van UPC. Achterstallige rekening waar ik me niets van herinner, maar dat zegt niets. Ik bel maar eens.
Grote verwarring. Aan het einde van het gesprek blijkt dat ik al bijna 3 jaar een automatische afschrijving heb, maar dat ik ook facturen ontvang gepaard gaand met dreig-sms'jes, dus betaal ik al maanden dubbel.
Afgezien van mijn chaotische administratie, vind ik het verontrustend dat UPC daar zelf niets van zegt. De vrouw heeft net een training gehad. Ze begrijpt mij heel goed. Ze begrijpt me zelfs helemaal. (Commando meepraten met de klant tot die plat ligt en dan weer rustig opbouwen in de gewenste eigen richting).
Ze gaat het tot op de bodem uitzoeken. Aan het einde van het gesprek vat ze alles overzichtelijk samen, zodat ons gesprek 2x langer duurt dan nodig. Ik weet nog precies wat er gezegd is, ik heb opgelet, sterker nog, ik kan het me ook nog herinneren. Heel gek.
Drie dagen later. Zelfde vrouw. Ze is er helemaal uit. Ik ben verhuisd. Daarom moet ik naar het gemeentehuis om een uittreksel te halen, want ik ben misschien niet degene die ik voorgeef te zijn.
... acht, negen, tien.
'Ik woon al 15 jaar op hetzelfde adres, mijn telefoonnummer is hetzelfde, mijn rekeningnummer is hetzelfde, alles is het zelfde behalve de toevoeging K aan mijn huisnummer. Dat was vroeger t/o 33 omdat ik op een woonboot woon. De gemeente heeft die nummering veranderd. Dus het lijkt mij niet nodig dat ik nu tijd ga verspillen met het halen van zo'n uittreksel.'
Dat begreep de mevrouw weer helemaal. Maar ik moest het toch echt doen, anders kon de 600 euro niet worden teruggestort.
Ik meldde dat ik rente wilde.
Dat begreep de mevrouw dan weer helemaal niet. Maar ze ging wel even het gesprek voor mij samenvatten.
Grote verwarring. Aan het einde van het gesprek blijkt dat ik al bijna 3 jaar een automatische afschrijving heb, maar dat ik ook facturen ontvang gepaard gaand met dreig-sms'jes, dus betaal ik al maanden dubbel.
Afgezien van mijn chaotische administratie, vind ik het verontrustend dat UPC daar zelf niets van zegt. De vrouw heeft net een training gehad. Ze begrijpt mij heel goed. Ze begrijpt me zelfs helemaal. (Commando meepraten met de klant tot die plat ligt en dan weer rustig opbouwen in de gewenste eigen richting).
Ze gaat het tot op de bodem uitzoeken. Aan het einde van het gesprek vat ze alles overzichtelijk samen, zodat ons gesprek 2x langer duurt dan nodig. Ik weet nog precies wat er gezegd is, ik heb opgelet, sterker nog, ik kan het me ook nog herinneren. Heel gek.
Drie dagen later. Zelfde vrouw. Ze is er helemaal uit. Ik ben verhuisd. Daarom moet ik naar het gemeentehuis om een uittreksel te halen, want ik ben misschien niet degene die ik voorgeef te zijn.
... acht, negen, tien.
'Ik woon al 15 jaar op hetzelfde adres, mijn telefoonnummer is hetzelfde, mijn rekeningnummer is hetzelfde, alles is het zelfde behalve de toevoeging K aan mijn huisnummer. Dat was vroeger t/o 33 omdat ik op een woonboot woon. De gemeente heeft die nummering veranderd. Dus het lijkt mij niet nodig dat ik nu tijd ga verspillen met het halen van zo'n uittreksel.'
Dat begreep de mevrouw weer helemaal. Maar ik moest het toch echt doen, anders kon de 600 euro niet worden teruggestort.
Ik meldde dat ik rente wilde.
Dat begreep de mevrouw dan weer helemaal niet. Maar ze ging wel even het gesprek voor mij samenvatten.
09-08-2010
Prima vraag
Een publicerende thrillervriendin belt me op.
'Als jij als Nederlandse regering ontdekt dat Manhattan van jou is, wat zou jij dan doen?'
Dat zijn goede vragen om een dag mee te beginnen.
'Onmiddellijk exploiteren, sue'en, en alle gederfde inkomsten terugvorderen vanaf 17e eeuw. Om ze gek te maken een Amerikaanse topadvocaat nemen en wachten op de val van het land.'
Ze is onder de indruk.
'Dat is een hele goede.'
Wist ik overal maar zo'n adequaat antwoord op te geven. Of worden mij gewoon consequent de verkeerde vragen gesteld?
'Als jij als Nederlandse regering ontdekt dat Manhattan van jou is, wat zou jij dan doen?'
Dat zijn goede vragen om een dag mee te beginnen.
'Onmiddellijk exploiteren, sue'en, en alle gederfde inkomsten terugvorderen vanaf 17e eeuw. Om ze gek te maken een Amerikaanse topadvocaat nemen en wachten op de val van het land.'
Ze is onder de indruk.
'Dat is een hele goede.'
Wist ik overal maar zo'n adequaat antwoord op te geven. Of worden mij gewoon consequent de verkeerde vragen gesteld?
08-08-2010
Zomergast
A vindt dat Jelle een jankhoofd heeft. En nu dat eenmaal gezegd is, kan ik het niet anders meer zien. Afgezien daarvan wil het maar niet vlotten met Jelle. Hij interrumpeert waar hij had moeten zwijgen, blijft stil waar er niets te halen valt. Onderkoelde humor ontgaat hem totaal.
Gisteren zetten we Zomergasten te laat aan. Ik kende Paulien Cornelisse niet, maar die paniekerige blik beviel me wel. Ook haar natuurlijke, niet-sterachtige houding vond ik een prettige verademing.
De vragen van Jelle waren opmerkelijk. Of Paulien in haar eentje hardop lachte bij het zien van een grappig programma?
Paulien, schrikachtig: 'Ja. Is dat gek? Jij niet?
Nee, dat deed hij niet. Zich zo laten gaan.
In Pauliens blik stond te lezen dat ze er weer een probleem bij had. En ze heeft er al zo veel. Dat blijken overigens geen echte problemen te zijn, tenminste als het aantal mensen dat er ook last van heeft een maatstaf is.
Vanaf acht uur had ze er dankzij Jelle waarschijnlijk diverse vraagstukken bijgekregen. Hij zou zelf ook eindelijk eens een aantal problemen moeten krijgen, maar helaas ging dat helemaal langs hem heen. Aan Paulien lag het niet. Een van de betere vond ik wel:
'O, je hebt zelf wat research gedaan, wat leuk!'
Gisteren zetten we Zomergasten te laat aan. Ik kende Paulien Cornelisse niet, maar die paniekerige blik beviel me wel. Ook haar natuurlijke, niet-sterachtige houding vond ik een prettige verademing.
De vragen van Jelle waren opmerkelijk. Of Paulien in haar eentje hardop lachte bij het zien van een grappig programma?
Paulien, schrikachtig: 'Ja. Is dat gek? Jij niet?
Nee, dat deed hij niet. Zich zo laten gaan.
In Pauliens blik stond te lezen dat ze er weer een probleem bij had. En ze heeft er al zo veel. Dat blijken overigens geen echte problemen te zijn, tenminste als het aantal mensen dat er ook last van heeft een maatstaf is.
Vanaf acht uur had ze er dankzij Jelle waarschijnlijk diverse vraagstukken bijgekregen. Hij zou zelf ook eindelijk eens een aantal problemen moeten krijgen, maar helaas ging dat helemaal langs hem heen. Aan Paulien lag het niet. Een van de betere vond ik wel:
'O, je hebt zelf wat research gedaan, wat leuk!'
05-08-2010
Vandalisme
Op de kade heb ik rond een boom een 'tuintje' gemaakt. Het was een lelijke kale hondenpoepplek en nu is het een vrolijke bedoeling met gekleurde bloemen. Het tuintje is omheind door gaas. Diverse auto's reden het gaas plat dus zette ik er wat grotere planten in een pot op de hoek binnen het gaas zodat het goed zichtbaar was. De ruimte om de auto's te parkeren is overigens ruim genoeg. Ook deze plastic pot vond ik gespleten terug.
Bij de eerste keer platrijden dacht ik wat een hufterigheid. En was ik van slag. Bij de tweede keer ook. Na de vierde keer dacht ik, misschien zien ze het niet bij het achteruitrijden. En zette een aardenwerk plantenbak op de hoek. Vanmorgen bij thuiskomst was ook die kappotgereden. Alles plat. Bloemen, gaas en plantenbak.
Wat hufterigheid al niet met je stemming kan doen.
Bij de eerste keer platrijden dacht ik wat een hufterigheid. En was ik van slag. Bij de tweede keer ook. Na de vierde keer dacht ik, misschien zien ze het niet bij het achteruitrijden. En zette een aardenwerk plantenbak op de hoek. Vanmorgen bij thuiskomst was ook die kappotgereden. Alles plat. Bloemen, gaas en plantenbak.
Wat hufterigheid al niet met je stemming kan doen.
03-08-2010
Iets roze
Mijn nichtje van zeven is verslaafd geraakt aan een nieuw spelletje. Om de beurt moeten we een dier in ons hoofd nemen en de ander moet raden welke dat is. Ik heb er een in mijn hoofd.
'Kan het vliegen?'
'Ja.'
'Is 't roze?'
'Ja.'
'Maar het is geen flamingo.'
'Waarom niet?'
'Een flamingo kan helemaal niet vliegen!
'Echt wel', zeg ik.
Ze heeft een kwartier lang geschaterd.
'Iets rozes dat vliegt!'
Dat ik daar zelf niet opkwam.
'Kan het vliegen?'
'Ja.'
'Is 't roze?'
'Ja.'
'Maar het is geen flamingo.'
'Waarom niet?'
'Een flamingo kan helemaal niet vliegen!
'Echt wel', zeg ik.
Ze heeft een kwartier lang geschaterd.
'Iets rozes dat vliegt!'
Dat ik daar zelf niet opkwam.
02-08-2010
Spiegeltje spiegeltje
Ik beken. Ik heb een code geïnstalleerd om te zien of de schrijverij ook lezers oplevert. Om 'eerlijk' te blijven dacht ik: ik maak em zichtbaar. Maar ik deed dat in een veel te opvallende kleur, die ook helemaal niet matcht met de zorgvuldig uitgekozen blogsfeer. En dat irriteert een perfectioniste natuurlijk mateloos. Maar na twee glazen wijn (tweede bekentenis, het is 2 uur in de middag) kan ik de settings niet terugvinden om dat te veranderen.
Aan de andere kant heb ik mijn ijdelheid kunnen bedwingen (er zijn blijkbaar twee stromingen actief). Ik kon namelijk het aantal bezoekers al meteen op enkele duizenden zetten. Ik heb dat niet gedaan.
Respect!
En waarom ik nu bang ben dat niemand mijn blog meer zal volgen omdat er een anonieme teller is geïnstalleerd is een hele goede vraag waar ik niet zo snel uitkom.
Aan de andere kant heb ik mijn ijdelheid kunnen bedwingen (er zijn blijkbaar twee stromingen actief). Ik kon namelijk het aantal bezoekers al meteen op enkele duizenden zetten. Ik heb dat niet gedaan.
Respect!
En waarom ik nu bang ben dat niemand mijn blog meer zal volgen omdat er een anonieme teller is geïnstalleerd is een hele goede vraag waar ik niet zo snel uitkom.
01-08-2010
Onderweg
We zitten langs de snelweg koffie te drinken om de rest van de reistijd goed aan te kunnen. Naast de tafeltjes staat een glijbaan. Dat is niet bevorderlijk voor het bijkomen.
Een jongetje staat te rammen op de plastic afscheiding, terwijl een ander gillend en schreeuwend het trapje op en af rent en dan krijsend van de glijbaan dendert. Dit allemaal in kippenvel genererend Duits.
De Muti bekijkt haar jongens met vertederende glimlach. Mijn venijnige blikken doen haar nichts.
'Toll, mein liebchen!' roept ze de ergste van de twee toe.
A heeft vind ik altijd goede ideeën. Hij stelt nu een shredder aan het uiteinde van de glijbaan voor. Goed dicht zodat we geen last hebben van het gespetter.
Ik vraag onmiddellijk patent aan. Toll.
Een jongetje staat te rammen op de plastic afscheiding, terwijl een ander gillend en schreeuwend het trapje op en af rent en dan krijsend van de glijbaan dendert. Dit allemaal in kippenvel genererend Duits.
De Muti bekijkt haar jongens met vertederende glimlach. Mijn venijnige blikken doen haar nichts.
'Toll, mein liebchen!' roept ze de ergste van de twee toe.
A heeft vind ik altijd goede ideeën. Hij stelt nu een shredder aan het uiteinde van de glijbaan voor. Goed dicht zodat we geen last hebben van het gespetter.
Ik vraag onmiddellijk patent aan. Toll.
29-07-2010
Wanen
Inmiddels lig ik ziek op de bank. Maar daar ontvang ik een mooi mailtje.
Ik stuurde mijn korte verhalen naar twee uitgeverijen. Met de eerste heb ik binnenkort een vrijblijvend gesprek en de tweede is 'zeker te spreken over mijn werk' en wil meer lezen.
En ik moet denken aan een gedicht van Judith Herzberg. Even uit mijn hoofd want de kast met dichtbundels is in deze staat te ver weg:
Hoe is dat zo gekomen
Van altijd blijven slapen
Tot nooit meer willen zien.
Mijn versie:
Hoe is dat zo gekomen
Van nee dank u wel, succes
Tot kom, van harte welkom.
Tenminste, dat hoop ik dan.
Waarschijnlijk doet de koorts haar werk erg goed.
Ik stuurde mijn korte verhalen naar twee uitgeverijen. Met de eerste heb ik binnenkort een vrijblijvend gesprek en de tweede is 'zeker te spreken over mijn werk' en wil meer lezen.
En ik moet denken aan een gedicht van Judith Herzberg. Even uit mijn hoofd want de kast met dichtbundels is in deze staat te ver weg:
Hoe is dat zo gekomen
Van altijd blijven slapen
Tot nooit meer willen zien.
Mijn versie:
Hoe is dat zo gekomen
Van nee dank u wel, succes
Tot kom, van harte welkom.
Tenminste, dat hoop ik dan.
Waarschijnlijk doet de koorts haar werk erg goed.
25-07-2010
Go or no go
Thuiskomen. Dat valt niet mee. Mensen, maar vooral geluiden buiten houden, een nieuwe opdracht zien te krijgen, facturen wegwerken, mailjes - waar je nog helemaal niet aan toe bent - beantwoorden. Waarom niet gewoon wegblijven? Eindelijk de knoop doorhakken. Nederland is het niet.
Dit werd gestaafd door een marketingjoker die in Het Parool wist te vertellen dat Amsterdam het niet meer heeft. Ze maakt geen keuze. En dan gaat het bergafwaarts. Helaas herken ik een hoop.
Deze keer blijkt het mailverkeer een onverwachtse wending te geven aan mijn thuiskomst.
Een uitgever is geïnteresseerd in mijn verhalen en wil een vrijblijvend gesprek. Beklemtoon vrijblijvend. Da's een.
Verder ben ik na een strenge selectie - yep, dat deed ik maar even - toegelaten tot een Artists in Residence in Spanje. Ik mag hier stilletjes een maand gaan zitten schrijven. Totaal verzorgd. Door niemand afgeleid. Ik hoef alleen maar mijn ticket te betalen.
http://www.resartis.org/index.php?id=20&tx_newloginbox_pi3[showUid]=291
Reden genoeg voor een groot feest. Maar nee, zo werkt het dus niet.
Ik zit nu al ik weet niet hoe lang te simmen omdat ik juist in november de kans had mijn eerste lesbische huwelijk bij te wonen, samen met A een bijzondere training zou doen, en ook nog eens naar de première van zijn theatervoorstelling zou gaan. Tel daarbij op dat ik helemaal geen maand zonder hem kan en je hebt ongeveer mijn staat van zijn van het moment te pakken.
Speciaal om het mij nog moeilijker te maken hebben de Spanjaarden gezegd dat ik ook wel een week later mag arriveren. Maar, Rupsje Nooitgenoeg, heeft ook daar moeite mee. Zo'n kans. En daar dan een hele week van missen...
Wat te doen?
Ik heb net de knoop doorgehakt. Het wordt een maand Spanje. Omdat een mens, en een schrijver in het bijzonder, niet kinderachtig mag zijn. Sterker nog: op den blote knietjes moet neerzijgen in goddelijke dankbaarheid.
Betekent ook dat ik mezelf zo direct genadeloos ga toeschreeuwen. Kernwoorden: verwend nest, dubber, afhankelijke, alleswiller, amateur! Dit alles gevolgd door een streng denkverbod.
Het is toch wat. Thuiskomen.
Dit werd gestaafd door een marketingjoker die in Het Parool wist te vertellen dat Amsterdam het niet meer heeft. Ze maakt geen keuze. En dan gaat het bergafwaarts. Helaas herken ik een hoop.
Deze keer blijkt het mailverkeer een onverwachtse wending te geven aan mijn thuiskomst.
Een uitgever is geïnteresseerd in mijn verhalen en wil een vrijblijvend gesprek. Beklemtoon vrijblijvend. Da's een.
Verder ben ik na een strenge selectie - yep, dat deed ik maar even - toegelaten tot een Artists in Residence in Spanje. Ik mag hier stilletjes een maand gaan zitten schrijven. Totaal verzorgd. Door niemand afgeleid. Ik hoef alleen maar mijn ticket te betalen.
http://www.resartis.org/index.php?id=20&tx_newloginbox_pi3[showUid]=291
Reden genoeg voor een groot feest. Maar nee, zo werkt het dus niet.
Ik zit nu al ik weet niet hoe lang te simmen omdat ik juist in november de kans had mijn eerste lesbische huwelijk bij te wonen, samen met A een bijzondere training zou doen, en ook nog eens naar de première van zijn theatervoorstelling zou gaan. Tel daarbij op dat ik helemaal geen maand zonder hem kan en je hebt ongeveer mijn staat van zijn van het moment te pakken.
Speciaal om het mij nog moeilijker te maken hebben de Spanjaarden gezegd dat ik ook wel een week later mag arriveren. Maar, Rupsje Nooitgenoeg, heeft ook daar moeite mee. Zo'n kans. En daar dan een hele week van missen...
Wat te doen?
Ik heb net de knoop doorgehakt. Het wordt een maand Spanje. Omdat een mens, en een schrijver in het bijzonder, niet kinderachtig mag zijn. Sterker nog: op den blote knietjes moet neerzijgen in goddelijke dankbaarheid.
Betekent ook dat ik mezelf zo direct genadeloos ga toeschreeuwen. Kernwoorden: verwend nest, dubber, afhankelijke, alleswiller, amateur! Dit alles gevolgd door een streng denkverbod.
Het is toch wat. Thuiskomen.
Abonneren op:
Posts (Atom)