Inmiddels lig ik ziek op de bank. Maar daar ontvang ik een mooi mailtje.
Ik stuurde mijn korte verhalen naar twee uitgeverijen. Met de eerste heb ik binnenkort een vrijblijvend gesprek en de tweede is 'zeker te spreken over mijn werk' en wil meer lezen.
En ik moet denken aan een gedicht van Judith Herzberg. Even uit mijn hoofd want de kast met dichtbundels is in deze staat te ver weg:
Hoe is dat zo gekomen
Van altijd blijven slapen
Tot nooit meer willen zien.
Mijn versie:
Hoe is dat zo gekomen
Van nee dank u wel, succes
Tot kom, van harte welkom.
Tenminste, dat hoop ik dan.
Waarschijnlijk doet de koorts haar werk erg goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten