30-07-2013

Tafelen

Op FB meldde ik heel stoer dat ik beter een tafel kon maken dan een maaltijd. Wat klopt. Maar of die tafel nou zo top is...

Ik maakte in ieder geval 1 grote cosmetische inschattingsfout. Wat jammer is, maar ook wel weer goed. Stel je voor dat ik de perfecte tafel had gemaakt. Hoe snel verveeld zou ik dan zijn.
Nu kan ik gelukkig elke keer als ik eraan zit denken dat het anders, beter had gemoeten. Dat houdt een vrouw toch levend en alert en een oeverloze zeikerd.


29-07-2013

Sprookje

Midden op het fietspad lag hij, in de zon. Een dikke zwarte portemonnaie. Ik had mijn goede daad nog niet gedaan, het was vroeg, dus verheugde ik me op de inhoud. Ik kreeg visioenen van dubbelgevouwen honderdjes die ik allemaal aan de rechtmatige eigenaar zou teruggeven, met een serene glimlach die moest uitdrukken dat dit voor mij de normaalste zaak van de wereld is, alles vanwege mijn ziel zo blank als - wat dan ook.
De prins zou mij als dank trouwen.

In de boshut aangekomen bleek er 5 euro in te zitten, ala, maar ook al zijn pasjes. Het was allemaal een beetje groezelig. Met hier en daar een pasfoto.
Daar ging mijn ochtendfantasietje.

26-07-2013

Beeld

De Italiaanse fotograaf/stylist wist wel een goede film, dus werd het Bostheater geskipt. Ze haalde me over met het feit dat het een Spaanse was en zo mooi gedraaid. Veel meer heb ik niet nodig.
Ze vertelde er niet bij dat de film in zwart/wit was. Zonder geluid. Met tekstkaarten in beeld. Sneeuwwitje, maar dan anders. Erger. Deprimerender.

Ik ging er vrolijk in en kwam er depressief uit. Bij de Italiaanse was het zo'n beetje andersom. Zij had genoten. Zij vond zelf dat het lag aan het feit dat zij van het beeld was en ik van het woord.
Daarmee was alles gezegd.

25-07-2013

Even niet

Het zou over condensdrogers kunnen gaan. Of antirupsenremedies. Over schoonmakers, kitsche kandelaars of harigheid. Misschien over losgeslagen terrassen, gewenningsverschijnselen, konijnengeluiden, wereldreizen, Ruigoord en kant - met of zonder hoofdletter.

Maar dat gaat het niet. Dat gaat niet.

23-07-2013

Mededeling

Ik loop over de brug en een man die de Chinese toko op de hoek aan het bevoorraden is, loopt langs me in tegengestelde richting.
'Ik hou van jou,' fluistert hij.

Het is niet helemaal mijn type, maar ala, kniesoor.

22-07-2013

Hitte

P (84) ging met de trein naar Brussel, maar kreeg enorme vertraging. Het was blijkbaar sowieso een verschrikkelijke reis, vanwege haar medereizigers.

'Ze zitten allemaal bloot. Al die billen! Dat is twee keer zo warm. Het zijn net koeien, zet er drie bij elkaar en je hebt een vuurtje.'

Zo heb ik nog nooit naar mijn reisgenoten gekeken. Maar ik vind het wel een sterk beeld.

19-07-2013

Half acht

De reiger staat stil in de sloot, het Westergasterras heeft zijn zitkussens binnengehaald, het grasveld van het Westerpark staat vol met barretjes, een minireuzenrad, rijen wc's; het is wachten tot Milkshake morgen losbarst.
De straten en fietspaden zijn schoongespoten, de brug wordt al natgemaakt om later op de dag niet te gaan klemmen, Mediterranee is open, de Haarlemmerstraat rustig, een vader zingt met galmende bas voor zijn zoon die voorop zit: 'Bijna thuis, we zijn bijna thuis,' de kaasboer nog dicht, de viswinkel aan het schoonmaken, deur open.

De rust zo op de vroege ochtend is ongekend in de normaal gesproken filerijdende straat. Iedereen op vakantie. Pas als ik bij CS ben en het daar ook wonderbaarlijk stil is, besef ik dat het zaterdag is. Wat is het toch een luxe om buiten een weekindeling om te leven. 

18-07-2013

Koppen raden

De Trosnieuwsshow luister ik via mijn computer en dan zet ik de webcam aan. Bij elke nieuwe gast luister ik eerst naar de stem en maak een voorstelling van het uiterlijk.
Het is een goed spel waar ik onvoorstelbaar slecht in ben.

17-07-2013

Hype

Volgend jaar mei komt er een verhalenbundel van mij uit: Tweedehands bloemen. 
Het worden hele erge, nare, eenzame, verlangende, woeste, schurende verhalen.
Geen sprankje hoop te bekennen.

Dat is dus appeltje-eitje voor de marketingafdeling.
Ik reken op een bestseller.

13-07-2013

Rond haar bed

Omdat zij van de zinnen is, gingen we aan haar bed wat zitten voorlezen. Ze had zich opgetut, wilde rechtop en we kregen af en toe op onze kop als we iets zeiden wat niet klopte. Dat was prettig.
Van te voren hadden we de waarschuwing gekregen dat het niet dramatisch mocht worden, en daar hielden wij ons aan. Af en toe riep ze dat sentimentele uitingen bewaard moesten worden voor de begrafenis.
Het lukte.

Nescio werd gelezen en dat was prachtig. Zij lag te genieten. Vaak met haar ogen dicht, af en toe met gefronste wenkbrauwen vanwege onverteerbare schoonheid.
Ze zei dat ze ons niets kwalijk nam. Behalve als we Nescio niet lazen.
Ze stiftte even snel haar lippen.
Zonder spiegel.

Het was goed.
Maar het is te erg om exact te weten wanneer ze dood gaat.

12-07-2013

Vertekend

Het lijkt me zo irritant als je mensen altijd ziet denken: jij bent in het echt veel kleiner. 

11-07-2013

Boven het IJ festival

Heel erg aan te raden: De warme winkel met PoĆ«ten & Bandieten. Over de Russische dichter Boris Ryzhy. Je wordt met een boot naar Zaandam gevaren. Dat alleen al is de moeite waard. 

En natuurlijk de sfeer van het NDSM-terrein. Altijd goed. 





Rovend

De afgelopen maand heb ik:
  • 22 uur op de fiets van en naar t ziekenhuis doorgebracht
  • 7 uur in de wachtkamer gezeten
  • 3 keer koffie gekregen van de vrijwillige koffiemevrouw
  • Me 5 keer op enge plekken laten biopten 
  • 27 keer mailcontact gehad met de directeur van Pink Ribbon
  • Minimaal 35 keer gedacht hoe bijzonder mensen kunnen zijn, zelfs al heb je ze nog nooit gezien
  • Me 1 keer rond laten leiden door L 
  • 5 keer geoefend met 40 seconden mijn adem inhouden
  • Me 21 keer laten bestralen
  • 21 keer gedaan alsof het een verjongingsmachine was
  • 9 keer mijn adem 37 en 35 en 8 en 35 seconden ingehouden 
  • En 12 keer 35, 8, 35 seconden
  • Er geen 1 keer genoeg van gekregen 
  • 57 wijntjes niet gedronken
  • 1 keer ontplofbaar kwaad geweest 
  • Van meer dan 20 laboranten de naam proberen te onthouden
  • Me 10 keer laten bijschilderen
  • me 69 keer ingesmeerd met Boegem Balsem
  • 4 keer met de radiotherapeut io gesproken
  • 1 keer met de radiotherapeut (per telefoon)
  • 2 keer met de psychiatrisch verpleegkundige
  • 1 keer met de internist 
  • 1 keer met de oncologisch chirurg (die door 5 mensen was aangeraden) 
  • 2 keer met de emdr-therapeut
  • 4 keer de weekplanning gehaald bij de plan-mevrouw
  • En 3 keer gevierd dat het allemaal super goed is gegaan

Gaat toch best wat tijd inzitten, in ziek-zijn. 

Ground control

Mijn hart. 
Maar rechtsboven lijkt meer een walviskaak met huig.
Wie weet.

10-07-2013

Verdenking

Als ik de fles vermiste wasverzachter samen met mijn schone was uit de machine haal, weet ik dat de huurders er dus toch geen gekke gewoonte op nahielden.

09-07-2013

Samen op. Alleen af.

Hoe begin je met afscheid nemen van iemand die je absoluut niet wilt missen. Hoe zacht kunnen de woorden zijn van de berichten die je verstuurt, zodat er nergens iets kan blijven haken.

Ik zit in een hoekje van kamer 4, onzichtbaar, soms lig ik achter haar voor nog wat meer warmte, als ik niet beweeg kan ze het hebben. Ze weet dat ik er ben. Ze weet ook dat ze maar hoeft te fluisteren om me fysiek te maken.

Zij is zo'n onvoorstelbaar mooi mens, dat zelfs nu, in deze opgegeven situatie, ze er aan denkt om mij op het hart te drukken dat ons gelijktijdig ziek-zijn maar tot op een zeker moment samen opgaat.

08-07-2013

Het eerste rondje zit er bijna op

In '99 kocht ik Walsch, maar legde het al heel snel weg. De laatste weken kreeg ik steeds sterker het gevoel dat ik het toch moest gaan lezen.

Ik ben er nu in bezig en alles klikt in elkaar.
Dit is dus de juiste tijd, niet 14 jaar geleden.

Ik ben bijna bij het begrijpen en daardoor weer aan een heel nieuw begin. 
Hoe mooi is dat.

Maar gelukkig

Is er ook de K van Kunst en de Kus van Joyce.

06-07-2013

De K van Kut en Kanker

We appen onze woede over onze ziekte over en weer. Ik stel voor dat we een rondje 'in elkaar slaan' organiseren waarbij we hard hoeken. Liefst met ordinaire, onredelijke, blubberige bejaarden. Dat het vast oplucht als de kunstgebitten en stifttanden in de rondte vliegen.

De app van de andere kant blijft stil. Misschien was ze zo boos nog niet. Of in ieder geval op dit moment niet zo razend als ik.

Maar na een twee uur komt haar reactie:
Dat is als hardcore jazz in mijn oren, fijne!

05-07-2013

Als sneeuw

R belt, we gaan eten. Hij vraagt of ik naar Haarlem kom of dat hij bij zal komen. Ik ben een beetje zwabberig, dus vraag ik of hij naar de boot komt. Hij vindt dat geen probleem en zegt dat hij onderweg wel wat eten zal scoren.

Uit schuldgevoel dat ik hem ook nog met het eten opzadel, zeg ik:
'Weet je het zeker, zal ik niet iets proberen?'
'Nee, want dan raak je in paniek. Doe maar een keer als ik er niet bij ben.'

Dat schuldgevoel is meteen helemaal weg.
Win win.

04-07-2013

Hulpbehoevend

Elke dag zit er iemand achter zijn computertje het net af te struinen om dan toe te slaan op het moment dat hij denkt dat hij zaken kan doen.

Het spijtige is dat diegene niet zo goed kan lezen. In plaats van mij een fijne jonge minnaar aan te bieden, biedt hij hulp in de huishouding aan. Hij had namelijk het idee dat ik dat wel zou kunnen gebruiken.

Zou dat komen door het stof dat ik op mijn wijnflessen heb laten zitten?
Kom ik misschien huishoudhulpbehoevend over?

Ik hou het er toch maar op dat het een gecodeerd bericht is en dat ik razendsnel moet handelen voor hij een andere blogger met een prangende hulpvraag heeft gevonden.

03-07-2013

Als dat alles is...

Huisje grondig schoongemaakt. De rozenklompen teruggevonden.
Nog nooit meegemaakt: stof op mijn wijnflessen. Als beloning niet gestoft.

Nog maar vijf bestralingen te gaan.
AVL wil me verder niet hebben en stuurt me terug naar 't OLVG. Als dat geen humor is.
De sjaaltjes hopen zich gestaag op. De variatie-in-persoonlijkheid-pruiken moeten nog gekocht worden. Begin me te verheugen.

Tacky lampje gekocht. Waarvan iedereen zegt dat hij enorm lelijk is. Wat klopt.
Tas van mijn dromen gekregen.

De roman is uit. Korte verhalen zijn in.

Ontbreekt alleen nog de jonge minnaar. 

01-07-2013

Erger

In de wachtkamer zit een vrouw. Ze heeft een map (A4-formaat) op haar schoot liggen en leest hieruit voor. Hele schema's schalt ze door de ruimte om ons duidelijk te maken dat het verschrikkelijk is wat ze allemaal moet doorstaan. Dat wachten, he, dat wachten. Die apparaten zijn altijd kapot.
(Ik ben 14x geweest, nog nooit een kapot apparaat getroffen.)

Een man aan een infuus chemo gekluisterd, te zwak om zich te bewegen en ik hoop ook om te luisteren, zit met zijn ogen dicht stil in een hoekje. De andere wachter doet braaf mee en zegt af en toe 'Ach en wee' en 'Verschrikkelijk.'
De vrouw knapt hier niet van op. Het blijft allemaal onverdraaglijk. Zij is overigens niet de patiƫnt. Dat is haar man.

De koffiekar, bemand door een vrijwilliger, komt voorbij en krijgt er van langs. Die ochtend was de koffiemevrouw namelijk niet geweest. En zij had wel een (gratis) koffie gewild. Nu trouwens ook. Zwart. Helemaal.

Met de koffie in haar hand gaat ze door.
'Als het maar werkt...'
Ze neemt een slok.
'Dat hopen we tenminste.'
Ik zie haar denken dat zij anders al die keren helemaal voor niets hierheen is gekomen.

Haar man komt terug van de wc, hij schuifelt naar zijn stoel.
'Je hebt net de koffiekar gemist.'
De man is nauwelijks te verstaan, hij heeft geen stem. Dat komt omdat die vrouw nooit naar hem luistert en nu moet ze zich eindelijk, na tientallen jaren, eens inspannen voor hem.
'Ga er anders even achteraan,' zegt ze.
De man fluistert hees 'Nee, ik hoef geen koffie...'

Hij wordt naar binnen geroepen en zij gaat door. Over huishouden dat gedaan moet worden en nu niet kan en allemaal maar blijft liggen. Over de files. Over uren die ze in het ziekenhuis moet doorbrengen. Dat ze geen zin meer heeft om te lezen. Geen zin heeft om de stad in te gaan. Geen zin.

Haar man komt na een kwartier weer heel voorzichtig aanlopen, zij staat op en stampt boos weg. Zonder te groeten.