Hoe begin je met afscheid nemen van iemand die je absoluut niet wilt
missen. Hoe zacht kunnen de woorden zijn van de berichten die je verstuurt, zodat er nergens iets kan blijven haken.
Ik zit in een hoekje van kamer 4, onzichtbaar, soms lig ik achter haar voor nog wat meer warmte, als ik niet beweeg kan ze het hebben. Ze weet dat ik er ben. Ze weet ook dat ze maar hoeft te fluisteren om me fysiek te maken.
Zij is zo'n onvoorstelbaar mooi mens, dat zelfs nu, in deze opgegeven situatie, ze er aan denkt om mij op het hart te drukken dat ons gelijktijdig ziek-zijn maar tot op een zeker moment samen opgaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten