Beeld

De Italiaanse fotograaf/stylist wist wel een goede film, dus werd het Bostheater geskipt. Ze haalde me over met het feit dat het een Spaanse was en zo mooi gedraaid. Veel meer heb ik niet nodig.
Ze vertelde er niet bij dat de film in zwart/wit was. Zonder geluid. Met tekstkaarten in beeld. Sneeuwwitje, maar dan anders. Erger. Deprimerender.

Ik ging er vrolijk in en kwam er depressief uit. Bij de Italiaanse was het zo'n beetje andersom. Zij had genoten. Zij vond zelf dat het lag aan het feit dat zij van het beeld was en ik van het woord.
Daarmee was alles gezegd.