08-12-2010

De zenuwen

Oud-collega H. wil linken. Dat wil ik ook wel. En pats alle herinneringen aan de toenmalige werkgever G. komen weer terug.

Het sollicitatiegesprek verliep verre van soepel. G wil dat ik uitvoerig vertel over mijn werkzaamheden bij de WDR. Toen ik dat deed, onderbrak hij me met vragen die er naar mijn idee totaal niet toe deden. Toen dat een aantal keer was gebeurd, vroeg ik hem óf hij het wel uitgebreid wilde horen. Wilde hij wel, maar hij had erg weinig tijd.
En zo ging dat maar door. Als ik iets vertelde was het niet goed of hij wilde liever iets anders horen. Ik werd bloednerveus. En als ik nerveus ben, functioneer ik niet optimaal.

G. vertelde hij dat hij zijn bedrijf bewust klein wilde houden want hij hield niet van leidinggeven, al dat gedoe met personeel. Ik flapte eruit dat ik dacht dat hij dat ook helemaal niet kon. Met personeel omgaan.
Doodse stilte.
Ik stotterde dat ik het eigenlijk een heel vervelend gesprek vond. Hij bond wat in, maar het gesprek was daarna best snel afgelopen.

Een maand later werd ik toch nog enthousiast binnengehaald.
Zenuwen werken.

Geen opmerkingen: