We gingen eten in Vondel CS. Bestelden water. J benadrukte nog: gewoon kraanwater. Het meisje knikte serieus. J hield een betoog over betalen voor water. Het was een 'dingetje' om niet te zeggen, zijn dingetje.
Aan het einde van de avond vroeg J de rekening. Het meisje haalde alleen het bedrag uit haar handcomputer. 170 euro. J pinde. Het meisje verdween. J bedacht toch dat hij de rekening wilde. Zeker nadat I had verteld dat een vriend van haar altijd de rekening checkt en het nooit klopt.
Het meisje kwam met de rekening. J checkte. Hij had 50 euro te veel betaald.
Het meisje reageerde erg goed. Ik vond dat J de manager aan moest spreken ipv het meisje dat alleen maar de routing volgde die ze opgelegd kreeg. De manager was binnen en J liet het zitten.
Wij liepen weg. Tot ik vroeg: 'Staat het water er eigenlijk op?'
Het stond er op.
J stormde naar binnen. Wij achter hem aan. De manager, een studente, die in vergadering zat met haar onderstudenten, kwam naar ons toe. Het was zo perfect dat J het zei. Daar was ze echt blij om. Maar wie het dan was. Dat wilde ze per se weten. Gelukkig zei J dat niet. De manager kwam met - kort samengevat - een bullshit verhaal, waarbij ze de schuld op haar personeel schoof.
J kreeg een tegoedbon van 25 euro en de fles wijn van 35 terug.
Wij liepen weg.
I: 'Heb je nou dat geld van die wijn gekregen?'
J stormde weer naar binnen.
Aan het einde van de avond vroeg J de rekening. Het meisje haalde alleen het bedrag uit haar handcomputer. 170 euro. J pinde. Het meisje verdween. J bedacht toch dat hij de rekening wilde. Zeker nadat I had verteld dat een vriend van haar altijd de rekening checkt en het nooit klopt.
Het meisje kwam met de rekening. J checkte. Hij had 50 euro te veel betaald.
Het meisje reageerde erg goed. Ik vond dat J de manager aan moest spreken ipv het meisje dat alleen maar de routing volgde die ze opgelegd kreeg. De manager was binnen en J liet het zitten.
Wij liepen weg. Tot ik vroeg: 'Staat het water er eigenlijk op?'
Het stond er op.
J stormde naar binnen. Wij achter hem aan. De manager, een studente, die in vergadering zat met haar onderstudenten, kwam naar ons toe. Het was zo perfect dat J het zei. Daar was ze echt blij om. Maar wie het dan was. Dat wilde ze per se weten. Gelukkig zei J dat niet. De manager kwam met - kort samengevat - een bullshit verhaal, waarbij ze de schuld op haar personeel schoof.
J kreeg een tegoedbon van 25 euro en de fles wijn van 35 terug.
Wij liepen weg.
I: 'Heb je nou dat geld van die wijn gekregen?'
J stormde weer naar binnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten