De mensen hebben hun spullen ingepakt en wonen weer drie- en vierhoog achter. Ik overnacht nog in het kabouterhuis, zoals M het noemt. Vanmorgen werd ik wakker met de dauw op mijn dekbed. Maar het douchen met de open deur, omdat de vorige bewoonster de douchebak achter de voordeur heeft gemaakt, is nog erg prettig. Voor de frisse lucht gecombineerd met het warme water zouden ze reclame moeten maken. Terwijl de dampen van mjjn lichaam slaan, kijk ik naar de gigantische blauwe regen die over de schutting kronkelt.
's Avonds ontsteek ik alle kaarsen die ik heb, want zonnepanelen komen pas volgend jaar. En dan zit ik in de stilte en denk aan die film. Daar slopen de wilde beesten rond zijn bus, hier zijn het de vlaamse gaaien, parkieten en kraaien die van zich laten horen. Maar het voelt wel als het einde van de wereld. En dan ook nog eens de beste kant ervan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten