En daar gingen we weer. Ditmaal had ik mijn linkerhand op mijn rechter onderarm gelegd zodat ik geen onverwachtse bewegingen kon maken.
Dat klinkt goed, maar dat was het niet.
Ik zat stijf van de zenuwen door de angst met een vleugel thuis te komen of iets anders groots wat niet in de auto zou passen.
Hierdoor miste ik een Perzisch tapijt van 20, een oranje stoeltje van 50, en een kist voor 30 euro.
En dat was nou ook weer niet de bedoeling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten