Mijn vader werd 84 en dat gingen we vieren door op de vlucht te slaan. Dat alles onder het mom van tuinkachels uitzoeken voor mijn broer en mij. Verlate verjaardagscadeaus.
Te korte research gedaan, dus geen kachel te vinden. Maar wel een kasteel, met kasteeltuin en koetshuis waar we fijn konden lunchen. Toen we de binnenplaats opliepen zagen we eerst zo'n tien rollaters en rolstoelen slordig opgesteld tegen een muur. Even verderop de groep. Leeftijdgenootjes van mijn vader. Alleen sprint mijn vader nog als een jonge god op en neer en heen en weer, wat van deze groep toch niet gezegd kon worden.
'Verrassing,' zei mijn broer tegen hem, 'je surpriseparty.'
De groep keek lichtelijk verbaasd naar de man die zo bulderend van de lach aan ze voorbij ging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten