Ik ga niet dood. Dat is een hele opluchting. Ik fiets heel anders door de stad dan op de heenweg naar het ziekenhuis.
Voor de uitslag had ik hier en daar nooit-meergedachten, tot B tegen me zei dat 'nooit meer' zo terminaal klonk en of ik daar geen 'het wordt anders' van kon maken.
Dat kon natuurlijk niet.
Nu wel.
Verder fietste ik al drie keer precies tussen hoosbuien door, was koriander het allerlekkerste wat ik vandaag (tot nu toe) heb gegeten, heb ik fluitend opgeruimd, bloemen gekocht, getelefoneerd, afspraken gemaakten, ga ik koken en verheug ik me op de kroeg.
Ik blijf nog even.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten