En als ik dan iets meemaak dat ik op kan schrijven, had ik liever dat het erg leuk was geweest.
Met M (nr 11 van de 38) was ik op een boekpresentatie. Allemaal bekende gezichten. Maar toch, voor mij blijkbaar net niet bekend genoeg.
M (die staat nog niet in mijn telefoon) gaf me een hand. Bleek de man te zijn waar M11 en ik het nog geen vijf minuten daarvoor over hadden gehad. Hij zat in de redactie van een mooi literair tijdschrift. Dat was dan wel leuk, want hij leek me prettig gezelschap.
Minder leuk werd het toen bleek dat deze M en ik facebookvrienden zijn en ik daar totaal geen idee van had. En wat doe ik dan, in plaats van er overheen praten, negeren dan wel bagatelliseren? Er niet over ophouden. Elke keer weer zeggen hoe erg het is.
M11 zei naderhand dat ik ook behoorlijk rood werd, wat ik dan wel weer een adequate reactie van mezelf vond. Zij was van mening dat ik er niets aan kon doen, want hoeveel facebookvrienden had ik nou helemaal, dat kon ik toch onmogelijk bijhouden. En daar ging M11 wel even de mist in. Vrienden zijn vrienden.
Nou ja. Hopelijk nu dan toch nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten