22-10-2011

Smaak

Kort na elkaar kreeg ik van twee mannen te horen dat het niet gekker moet worden met mij en mijn lichaam.

Vorige week zat T aan mijn keukentafel en zijn boodschap was duidelijk. Met het verliezen van de kilo's verlies je ook een deel van jezelf. Daar dacht ik nog wel een tijdje over na. Of ik nu anders ben dan voorheen.

Dit weekend is het P. We hebben enorm doorgezakt en drinken nog wat na op de boot. Het gesprek gaat over het lijf. En het lijf dat is afgevallen in het bijzonder.
P gaat even naar de wc, die hangt vol met foto's. Als hij terugkomt zegt hij dat ik inderdaad wel erg ben afgevallen (we kennen elkaar nog niet zo lang).
Hij drinkt lekker door en vraagt dan:
'En wat ga jij nou doen om die acht kilo er weer aan te eten?'
Van dit soort vragen word ik uitermate vrolijk.

Vandaag heb ik een adequaat antwoord.
Ik ga koffie drinken in de Bakkerswinkel met eerst een stuk worteltaart en bij de tweede kop een stuk cheesecake. Dan ga ik, na een kort ommetje, door om een lekker vet broodje Parma bij 't Loosje te eten. Misschien dat ik dan nog even door loop naar het kruitvat om een grote zak drop te scheppen, en reserveer ik vast een tafel bij Bern waar ik vanavond van de kaasfondue ga genieten. Om het geheel wat makkelijker te laten verteren stoom ik daarna door voor minstens vier cognac bij 't Aepjen.
Ik kan niet wachten.

Heerlijk, dit soort mannen!

Geen opmerkingen: