Er stonden twee meisjes voor de deur. Of ik kinderpostzegels wilde. Dat wilde ik, en ik vroeg ze binnen.
'We mogen niet binnen komen.'
'O, nee, natuurlijk, heel goed. Doen we het zo.'
'Ik vertrouw je wel.'
Dat vond ik een mooie opsteker.
'Ik heb eigenlijk een tafeltje nodig, om te schrijven. Ik kom gewoon binnen.'
Binnen was de thuishulp hard aan het werk.
De formulieren werden ingevuld, ik hoorde de verhalen over hun huizen (1 boot, 1 gewoon) de buurt, dat ze elf en zes waren, en dat de jongste heel goed in geografie was, al had ze dat nog nooit gehad, en dat ze geen huiswerk deed, want dat vond ze stom.
Toen vroeg ze met knikje naar de thuishulp: 'Is dat je werkster?'
De thuishulp is een jonge man. Een donkere.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten