Ik had haar zo'n 16 jaar niet gezien, en opeens was ze daar weer. Mooie rode A. Ze kwam beladen met broodjes en zonnebloemen en baalde intussen dat ze de baklava was vergeten. Ze sprong rond in mijn huisje alsof ze het zelf had gebouwd en ingericht.
Toen we tegenover elkaar zaten vroeg ze of ze mijn kale kop mocht zien. In had mezelf beloofd dat niemand me zo te zien zou krijgen, maar ik keek eens naar A en vond het wel prima. De muts en de haren gingen zonder gêne af.
Ik verwachtte dat ze zou schrikken, maar dat deed ze helemaal niet. Ze vond het schitterend.
Ze beweerde dat ik een hartstikke mooi hoofd heb, en toen begon ze dat mooie hoofd te aaien. Dat hoofd vond dat na al dat gemuts wel prettig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten