Het was een gestrompel vandaag. God straft niet onmiddellijk, maar wel meedogenloos. De bult op mijn been werd steeds prominenter en mijn o zo positieve geest kon die niet wegdenken. Daar liep ik dan, met nogal veel pijn, naast W, die normaal gesproken in Nederland de Turk uithangt en mij tien meter achter zich laat omdat hij zo nodig door het leven moet rennen, maar hier, mirakel, het geduld kon opbrengen om mijn tempo aan te houden. En dat lag rond de schildpad.
Hij beweerde zelfs op een gegeven moment dat ik de handicap had gekregen om hem langzaam te leren lopen, wat erg beviel. Ik vind dat god een omslachtige manier kiest om W zijn lessen te leren. Ik zeg: doe hem een bult en laat mij met rust.
Hij beweerde zelfs op een gegeven moment dat ik de handicap had gekregen om hem langzaam te leren lopen, wat erg beviel. Ik vind dat god een omslachtige manier kiest om W zijn lessen te leren. Ik zeg: doe hem een bult en laat mij met rust.
Vandaag: 7,6 km. Sarria
Nog: 115,6 te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten