Ik ging met de Wizzard en Amanda het dorp in. Het regende nog steeds, maar het maakte niet uit. We kochten een regenjas voor Amanda en doken daarna de kroeg in om het te vieren. Daar vertelde ik hoe goed het was om alleen te zijn geweest, ik had al die inzichten nooit gehad als ik bij de groep was gebleven. Zij hadden de nacht doorgebracht in een viersterrenhotel met bubbelbad op de kamer, en het mooie was dat ik dit keer niet dacht: fuck, daar had ik bij moeten zijn.
Ik leer...
Op de terugweg waren er weer schommels. Ik had 's ochtends in mijn eentje al ergens op een schommel gezeten, natuurlijk met mijn huis op mijn rug, hoog, hoger, hoogst. En nu renden we met z'n drieën op de drie schommels af. Voor ons neergezet.
De Albergue is zo'n plek die je iedereen gunt. Gerund door vier mannen, die een sfeer weten te creëren die je elke dag om je heen wilt hebben. Er was een Spanjaard die Fado's zong. De Wizzard gaf hem zijn mondharmonica, en dat maakte de Spanjaard zo onvoorstelbaar gelukkig. Ze zaten in een eindeloze omhelzing, waarna de Wizzard naar bed ging.
De Wizzard geeft vaker dingen weg als hij dronken is, en vergeet dan dat hij het gedaan heeft. Wij moesten hem eraan herinneren dat hij een steen aan een barman had gegeven (die er ook dolgelukkig van werd) en aan mij een zeldzame cent met Santiago erop (ook ik werd daar gelukkig van), en morgen zullen we hem vertellen dat hij zijn mondharmonica cadeau heeft gedaan.
Hij voelt wat iemand nodig heeft en geeft het weg, en het allermooiste is dat hij, als hij hoort wat hij heeft gedaan, hij dat helemaal perfect vindt en er zo mogelijk nog gelukkiger van wordt dan degene aan wie hij het gaf. Ultieme gave.
Tijdens het eten kwam ik naast Mame terecht. Een Spanjaard die de Camino elk jaar loopt en dan zelf op de route gaat zitten om voetzoolreflexmassages te geven. We hadden t over de manieren waarop de camino gelopen wordt. Hij zei met nadruk dat je het alleen moet doen, pas dan komt de camino naar jou. Toen wilde hij weten hoeveel last ik had van pijn of blaren. Ik vertelde dat ik nergens last van had, geen blaar gezien, vanaf het begin. Hij was super contento dat te horen. Mensen denken dat de Camino lijden is; absolute onzin! Het is een 'thing of the mind. And you have it, guapa, You have it.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten