Ik keek mijn gids na, die zei niks over een berg, maar had het over asfalt. Dus liep ik na drie kwartier toch maar weer naar omlaag, om bijna beneden de groep tegen te komen.
Er is gewoon geen ontsnappen aan. Ik denk dat de boodschap is: genoeg in je eentje gedaan, nu gezellig samen. Ik keerde om en deed de berg voor een tweede keer. We klommen tot 700 meter, en liepen door een dik pak sneeuw. De weersvoorspellingen waren afschrikwekkend geweest: sneeuwstormen en windkracht 8, maar we hadden zon en nauwelijks wind.
De Mexicaan, nieuw aangesloten, vroeg me waarom ik hier was. Ik vertelde dat mijn broer dat had bedacht tijdens de chemo. De Mexicaan: 'Does your brother love you?'
En toen: 'And the Himalaya next month?'
Uiteindelijk kwamen we in een gehucht terecht, en daar bleek dat we verkeerd waren gelopen. Daar moest op gedronken worden. Er was een bar die beloofde open te gaan als je aanbelde, wat uiteindelijk, na wat gedoe, dan ook gebeurde. We dronken koffie en cognac. En liepen toen vrolijk de berg weer af.
Vandaag: 16,3 Vega de Valcarce. Maar met alle ommetjes erbij was het 27,1
Nog: 166,3 te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten