15-03-2014

Beter even mijn mond houden

Het was sinds dagen dat ik weer alleen liep. Ik vond het wel een prettige afwisseling. De nacht bracht ik door bij de nonnen. Er was een hele grote, kale binnenplaats die mij aan een luchtruimte van een gevangenis deed denken, maar ik vond de sfeer fijn.



Van de non die me inschreef kreeg ik een hanger met de beschermheilige van de pelgrims en een glas water. We hadden voor het eerst normale bedden, al was het wel zo dat als je een teen bewoog het hele bed piepend heen en weer schommelde.
Ik vond het gezellig. Net een boot.


Op de binnenplaats at ik met een Duitser. Het wemelt hier van de Duitsers en tot nu toe nog geen Nederlander gezien. Ook dat bevalt.
Vanaf het begin van de route heb ik minimaal acht graven gezien en ik vroeg me af waar al die mensen aan onderdoor gingen. Hij was nogal duidelijk. De camino moet je niet onderschatten. Het is zwaar. Ik knikte vriendelijk. Er zijn zelfs mensen - zijn intonatie was zodanig dat je mensen gerust kon vervangen door idioten - die het doen terwijl ze ziek zijn.
Terwijl ze ziek zijn? herhaalde ik.
Nou ja, niet terwijl ze ziek zijn, maar die hebben het jaar ervoor kanker gehad. Echt, ze zijn er.
Ik mompelde 'Ach so...'

Vandaag: 26,7 km. Terradillos de Templarios
Nog: 375,6 te gaan.

Geen opmerkingen: