Het is dan toch gebeurd. W heeft zijn slaapzaalervaring. Het eerste wat ik deed was de openslaande deur naar het balkon openzetten. Er was dit keer geen Japanner die hem razendsnel weer dichtdeed, maar het was nog vroeg. We gingen eerst nog op verkenning uit en glipten een kerkdienst binnen, en ook behoorlijk snel weer uit. Het cafe was een betere plek voor ons Heidenen.
We namen drie uur lang wijn en tapas, intussen met onze mobiele telefoons en Ipad het contact met de wereld behoudend. Ik vind het wat hebben. Urenlang aan een tafel, wat drinken, wat schrijven, foto's uitwisselen, kletsen. Heerlijk.
Op de slaapzaal bleek dat we een hele horde Spanjaarden als kamergenoot hadden, en W bleef maar zeggen: 'Ze trekken thermo aan, ze trekken thermo aan... ' (lange onderbroeken en shirts met lange mouwen). Hij maakte zich zorgen over het raam. Intussen vond hij het prachtig dat hij het nu echt eens ging meemaken.
Vanmorgen begonnen we in het donker met het bij elkaar scharrelen van onze spullen. Maar het was zeven uur, en bijna iedereen was wakker, dus werd ik moedig en deed het licht aan. De Spanjaard die in het bed naast de deur lag ontplofte. Hij had het een en ander te zeggen, maar ik verstond er niets van, en dat scheelde een hoop stress.
W was goed de ervaring ingedoken. Hij had nauwelijks een oog dichtgedaan.
A pelgrim has born!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten