10-03-2014

Erelid

We hadden onszelf in de nesten gewerkt. Om J. over te halen mee te lopen beloofden we haar dat we de volgende dag naar Burgos zouden gaan, zodat zij daar de bus terug kon nemen.

D was paratrooper van 17 tot 21. Het is een belangrijke periode in zijn leven en hij refereert er vaak aan. Hij houdt er niet alleen van mensen te binden, maar ook om ze uit te dagen. Hij geeft opdrachten. Zegt hij zelf. Ik zeg commando's.

Ik kreeg de opdracht om de troepen de volgende ochtend om 07.00 uur bepakt en klaar voor vertrek te hebben, geen seconde later, omdat we 37 km voor de boeg hadden. Tenminste, dat dachten we. Om 6.45 vertrokken we. Ik was tevreden. Ook zonder de complimenten van de commando.

Het was nog donker en we liepen in ganzenpas de berg op. 200 meter klim. We kwamen gelijk aan met de zon. We liepen de dag door, tot J en K na 27 km de bus namen omdat J op tijd weer naar huis moest.

Het is handig om niet na te denken hoe ver je moet, gewoon lekker wandelen en je ziet het wel wanneer je eventueel neervalt. Dus liep ik vrolijk door met D. In totaal 41,4 km. De laatste 2 uur van de in totaal 10 uur vielen wel zwaar.

D had me al verteld dat ik een paratrooper zou kunnen zijn. Mentally and physically. Het enige wat eraan ontbrak was dat hij dacht ik niet kon doden. Een adequate aanname.
Toen we om 20.15 eindelijk aankwamen ging hij voor me staan en verkondigde:
'I make you an honourable paratrooper. And I have never done that in my live to a woman.'

Vandaag: rustdag Burgos. 
Nog te gaan. Wat maakt het uit. 

Geen opmerkingen: