Gisteravond zaten we in een prachtig oud gebouw, het leek een klooster. Een Hongaar van 73 met zijn dochter, die ik vanaf de eerste avond trof, een Italiaan waarmee ik ook al drie nachten een slaapzaal deelde en een Spanjaard.
We hadden het rijk alleen, want degene die ons opendeed wist niet hoe snel ze weer weg moest komen. De wind gierde om het gebouw, de ramen sprongen spontaan open, maar het was er geweldig. We hadden een gigantische keuken met lange tafels, een open haard (zonder hout, maar ala) en volledig ingerichte keuken. De Italiaan maakte carbonara.
We dronken de wind weg.
We hadden het rijk alleen, want degene die ons opendeed wist niet hoe snel ze weer weg moest komen. De wind gierde om het gebouw, de ramen sprongen spontaan open, maar het was er geweldig. We hadden een gigantische keuken met lange tafels, een open haard (zonder hout, maar ala) en volledig ingerichte keuken. De Italiaan maakte carbonara.
We dronken de wind weg.
Vandaag heb ik min of meer een rustdag en dat valt niet mee. Omdat ik zin heb om door te lopen, maar vooral omdat ik nu de groep kwijt ben. Dat is dan het eerste nadeel: afscheid nemen van mensen waarvan je geen afscheid wilt nemen. Ik weet wel dat er nieuwe komen, maar toch.
Vandaag: 9,4 km. Logrono.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten