Ik heb A minstens twee jaar niet gezien. Hij is Bulgaar, violist en ik ken hem van de tijd dat ik volgspotter bij het Nationale Ballet was en hij met grote tegenzin in het orkest zat.
Onze levens zijn in die twee jaar zo'n drie keer positief over de kop gegaan. Hij is kort geleden bij het orkest weggegaan en zoekt nu een baan waar hij in ieder geval niet tussen 24 overspannen vrouwen moet functioneren. Dat begrijp ik.
Het gesprek bij de Japanner - voormalig bordeel in de pijp - gaat fast forward. We doen twee jaar in één avond.
Hij vertelt over diverse examens, allemaal briljant afgelegd, en over het feit dat hij tot zijn verbazing nog nergens aan de bak komt terwijl hij toch echt de beste is, over het outplacement type dat vroeg wat hij het liefste wilde: weg uit Nederland, over discriminatie, het ingebakken schuldgevoel van de Nederlanders, en zijn scooterdebacle. Nieuwe gekocht, maar omdat hij niet kan fietsen, kreeg hij het rijden op zo'n ding niet voor elkaar. Overal verkeer, toeterende mensen, fietsers, hekken en alles geregeld, alles ingeperkt, klein en nauw. Hij heeft de scooter met verlies verkocht.
Ik kreeg zijn nieuwe tatoeage op zijn zij te zien - de Japanner dus ook - die ik mooi vond, terwijl ik eigenlijk niet van die dingen houd.
Naar aanleiding van mijn boek vertelde hij dat hij twee Nederlandse boeken in zijn leven had gelezen. En daar was hij niet enthousiast over. Al die korte zinnen. Hij wist alleen nog niet of dat de Nederlandse stijl was of niet, maar hij zou dat aan de hand van mijn boek gaan ontdekken.
Nederlanders lazen volgens hem ook heel veel. Of ik dat ook deed. Ik bevestigde dat. En huur je die dan? Nee. Die huur ik niet.
Om het Nederlands beter onder de knie te krijgen leest hij elke dag een artikel en schrijft alle uitdrukkingen die hij niet kent op in zijn telefoon. Hij liet me een indrukwekkende lijst zien. Ik had me tot gisteren nooit gerealiseerd dat wij een volk van uitdrukkingen zijn.
Aan het einde van de avond had ik weer een nieuwe kijk op Nederlanders. En eigenlijk wilde ik maar één ding: met hem mee. Weg uit Nederland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten