Door vragen van iemand die ik nog helemaal niet ken, word ik teruggeworpen op mijn open hart. Ik lees mijn blog terug vanaf 5 december 2011 - de dag waarop ik hoorde dat ze me open gingen leggen - tot na mijn operatie en het nummer dat voor mij aan die periode gekoppeld is: Ken je mij.
Ik heb het toen ontelbare keren meegezongen, geluid op 10. Het mooie is dat ik het nu meezing, maar niet meer op de hoogte van Trijntje, maar op die van mij, wat minimaal 1 octaaf lager ligt.
Nu pas kan ik het op volle kracht meezingen, ik blaas mijn boxen met gemak weg. Gewoon, omdat ik weet dat die hoge tonen wel mooi klinken, maar ik niet voluit kan, en dat ik daar ook niet meer mijn best voor doe of naar verlang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten