Afgelopen zaterdag raakte ik in de trein van 4.45 verzeild tussen het uitgaanspubliek dat de eerste trein naar huis nam. Dat was geen pretje.
De vrouw tegenover me had de hik en dat duurde maar voort. Ze meldde haar vriend dat ze er niets aan kon doen. Hij geloofde haar. Ze hikte er lustig op los.
Toen wilde ze het toch wel even over kotsen hebben.
Dat is niet mijn favoriete onderwerp. Vooral niet omdat ik dacht dat ze anderen misschien op een idee zou brengen.
Aan de andere kant van het gangpad hing een meisje over het tafeltje volkomen lam te zijn, haar vriendin er tegenover was in een niet veel betere staat. Er schoven nog twee meisjes aan. Ook zeker laveloos, maar blijkbaar iets minder, want het nieuwe meisje wilde van de hanger weten of het wel goed met haar ging. Die tilde haar hoofd een klein beetje op, keek opzij zodat ze onwaarschijnlijk scheel keek, en zei 'Ja, hoor,' en viel weer voorover.
Toen ging de meiden het hebben over hun avonturen in de disco. De sociale trok haar jas uit en daar kwam een niemandalletje onder vandaan met mooi zicht op een nietserig behaatje.
Ik zat net lekker in het verhaal van een gozer die geen bier meer wilde halen, toen ik helaas uit moest stappen. Geen van de vrouwen was over haar nek gegaan.
Het was een goede reis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten