Ik ben te gast. Het gastpaar gaat veel eerder naar bed dan ik. Geen probleem, blijf ik gewoon aan de tafel achter, met mijn laptop en goede voornemens. De gastvrouw verlaat de kamer en doet een lamp uit, die meer dan 80 procent deel uitmaakt van mijn verlichting.
Zij zijn de kamer nog niet uit, of ik doe hem weer aan.
Na vijf minuten wil zij nog iets pakken en doet zonder iets te zeggen wederom dat zelfde licht uit.
Daar zit ik. Aan de tafel met het tl-licht erboven. De rest van de ruimte donker.
Ik kan mijzelf zien in de weerspiegeling van de ramen, en vind het een mooi beeld.
Een echte schrijver. Die niets te schrijven heeft.
1 opmerking:
Niets te schrijven? Ha, de ironische zelfdistantie van een echte scghrijverd.
Een reactie posten