Vanmorgen dronk ik de perfecte koffie buiten op de stenen bank in de zon voor het klooster. De Wizzard zat naast me en we keken uit over de velden. We wisten dat we de bus naar Santiago zouden nemen, en de Wizzard is er beter in dan ik. Hij neemt gewoon geen afscheid.
Maar voor we weggingen raakte ik in gesprek met Louis. Hij is knap, maar dat doet er niet toe omdat je dat niet meer ziet door zijn waanzinnige uitstraling. Dat is best merkwaardig, maar blijkbaar werkt het beide kanten op. Lelijk en knap verdwijnen als het karakter erdoorheen komt schijnen.
Het is hier al vaak gebeurd op de Camino, dat ik het gevoel heb dat ik via diverse mensen informatie ontvang die belangrijk is voor me, waar ik op kan terugvallen, en dat ik antwoorden krijg op vragen waarnaar ik heb gezocht. Ze worden hier gegeven. Zomaar. Even bij de koffie. Of in een berm.
We pakten onze rugzak, de Wizzard liep gewoon de kloostertuin uit, ik deed een rondje afscheid. Van Louis kreeg ik een edelsteen. Een speciale, een die alles samenvatte waar we het die morgen over hadden gehad.
De Wizzard en ik werden begeleid door Ali, en dat begeleiden hield in dat er gedronken werd in het cafe naast de bushalte. We dronken chopito's en misten bijna de enige bus.
De Wizzard gaat even naar Wales terug, om de boel op te doeken en gaat dan bij de hippies wonen. Zo makkelijk is het vinden van een nieuw leven.
We namen de bus naar Santiago. Bij het pelgrimsbureau kwam ik een Pool tegen die net twee dagen onderweg was. Hij doet de reis in de omgekeerde richting. Hij wilde weten wanneer 'the enlightment' kwam.
'It's happening right now,' antwoordde ik en het ongeloof op zijn gezicht kon niet groter zijn.
Hij vertelde dat hij als de dood was voor de reis.
En in navolging van de Wizzard die alles weggeeft wat hij heeft als andere mensen dat nodig hebben, gaf ik hem mijn gelukscent met Santiago erop en zei hem dat elke keer als hij alleen was of bang, dat dit hem zou helpen.
'I needed that. I needed that,' mompelde hij.
Daarna gingen we nog een keer naar de pelgrimsmis in de kathedraal. Die avond zou ik J&A ergens treffen die me speciaal kwamen ophalen. De kathedraal is gigantisch en deze keer zat ik in de zijbeuk omdat ik die enorme beker met wierook boven me wilde zien slingeren. Ik zat te wachten en door het middenpad kwam A gelopen. Zonder afspraak. Precies goed getimed. Zoals dat gaat hier.
Ik verbaas me nergens meer over.
De Wizzard gaat even naar Wales terug, om de boel op te doeken en gaat dan bij de hippies wonen. Zo makkelijk is het vinden van een nieuw leven.
We namen de bus naar Santiago. Bij het pelgrimsbureau kwam ik een Pool tegen die net twee dagen onderweg was. Hij doet de reis in de omgekeerde richting. Hij wilde weten wanneer 'the enlightment' kwam.
'It's happening right now,' antwoordde ik en het ongeloof op zijn gezicht kon niet groter zijn.
Hij vertelde dat hij als de dood was voor de reis.
En in navolging van de Wizzard die alles weggeeft wat hij heeft als andere mensen dat nodig hebben, gaf ik hem mijn gelukscent met Santiago erop en zei hem dat elke keer als hij alleen was of bang, dat dit hem zou helpen.
'I needed that. I needed that,' mompelde hij.
Daarna gingen we nog een keer naar de pelgrimsmis in de kathedraal. Die avond zou ik J&A ergens treffen die me speciaal kwamen ophalen. De kathedraal is gigantisch en deze keer zat ik in de zijbeuk omdat ik die enorme beker met wierook boven me wilde zien slingeren. Ik zat te wachten en door het middenpad kwam A gelopen. Zonder afspraak. Precies goed getimed. Zoals dat gaat hier.
Ik verbaas me nergens meer over.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten