In Spanje zei S altijd: 'Yesterday was the best day of my life, and today is going to be even a better one.' En zo is het.
Vandaag bonk ik stuiterend van geluk door mijn tuinhuisje omdat de plannen die onderweg naar Santiago zijn gesmeed nu al vorm krijgen.
Ik heb de kinderverhalen uit mijn computer getrokken en ben als een gek aan het schrijven. Het volkje op de Horizon zat op me te wachten. Ze rennen door elkaar heen om zinderend van levenslust van alles te beleven.
Het monster Toekelidoekeli verkeert nog steeds in de veronderstelling dat hij heel erg eng is, alleen schrikt geen Horizonner van hem. Hempie ligt nog lekker op haar wolken luchtbed Kop-oppers te eten, Loetje hangt nog op haar kop (omdat ze stottert als ze rechtop zit) voor de boomhut van Tamme die verliefd op haar is, en Waantje houdt met haar verrekijker nog steeds iedereen in de gaten omdat het anders mis zal gaan. Denkt ze.
En dat is best zielig, want zij gaat kanker krijgen.
Ik kan er ook niets aan doen. Het moet.
Maar het allermooiste van vandaag is dat een onwaarschijnlijk goede illustrator, wonend in Zuid-Afrika (hoe chique kan je het krijgen) JA heeft gezegd op mijn vraag mijn boek te illustreren.
Wij worden de nieuwe Schmidt/Westerdorp combinatie. Wij zijn namelijk goed.
Ik weet - en daarom ben ik zo onstuitbaar gelukkig - dat zij mijn verhalen naar een nog hoger plan zal brengen. Door haar wordt mijn werk compleet.
Hier alvast een voorpublicatie van een van haar tekeningen: Loetje.
En bezoek ook vooral haar website.
Binnenkort beschikbaar. Wordt vervolgd...
Vandaag bonk ik stuiterend van geluk door mijn tuinhuisje omdat de plannen die onderweg naar Santiago zijn gesmeed nu al vorm krijgen.
Ik heb de kinderverhalen uit mijn computer getrokken en ben als een gek aan het schrijven. Het volkje op de Horizon zat op me te wachten. Ze rennen door elkaar heen om zinderend van levenslust van alles te beleven.
Het monster Toekelidoekeli verkeert nog steeds in de veronderstelling dat hij heel erg eng is, alleen schrikt geen Horizonner van hem. Hempie ligt nog lekker op haar wolken luchtbed Kop-oppers te eten, Loetje hangt nog op haar kop (omdat ze stottert als ze rechtop zit) voor de boomhut van Tamme die verliefd op haar is, en Waantje houdt met haar verrekijker nog steeds iedereen in de gaten omdat het anders mis zal gaan. Denkt ze.
En dat is best zielig, want zij gaat kanker krijgen.
Ik kan er ook niets aan doen. Het moet.
Maar het allermooiste van vandaag is dat een onwaarschijnlijk goede illustrator, wonend in Zuid-Afrika (hoe chique kan je het krijgen) JA heeft gezegd op mijn vraag mijn boek te illustreren.
Wij worden de nieuwe Schmidt/Westerdorp combinatie. Wij zijn namelijk goed.
Ik weet - en daarom ben ik zo onstuitbaar gelukkig - dat zij mijn verhalen naar een nog hoger plan zal brengen. Door haar wordt mijn werk compleet.
Hier alvast een voorpublicatie van een van haar tekeningen: Loetje.
En bezoek ook vooral haar website.
Binnenkort beschikbaar. Wordt vervolgd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten