22-10-2015

Zegening

We zetten de eerste stappen op de Camino Espiritual. En met twee tovenaars, of nee, eigenlijk bleek de jonge tovenaar toch meer een tovenaarsleerling te zijn, liepen we door bossen, langs beken, gehuchten en verlaten strand. Het weer was weer prachtig.

Aan het einde van de dag kwamen we aan bij Monasterio de Armenteira en probeerde ik de twee nonnen over te halen om ons onderdak te geven. Er volgde een druk overleg. Uitkomst was dat we na de dienst zouden horen of het mogelijk was.

Mijn geloof is anders, maar de dienst was indrukwekkend. Ik verstond niet alles, maar wel het deel dat ze voor ons, pelgrims, al het goede wensten. Mijn blik kruiste die van een non. Haar ogen waren diep bruin, haar blik prachtig.
Ze zongen. De klanken gingen omhoog en rond in de kleine kappel.
Ik bleef maar huilen.

Na afloop vertelde de non dat het niet mogelijk was te blijven. Maar ze wilde ons wel zegenen. Ze wilde bij mij beginnen. Ik zei snel tegen Broh dat hij eerst moest gaan, omdat ik geen idee had was ik moest doen. Broh reageerde niet. Ze begon bij mij.
Ik hoefde alleen maar mijn hoofd te buigen.


Pontevedra-Armenteira 21km

Geen opmerkingen: