Prachtig ritueel

Voor de Duitser die bij ons aansloot, waren de krachten van de twee tovenaars wat te veel. Hij ging links, en wij rechts.
Naar de bus.
De vriend van de Wizard woont in de bergen, bij Verin, daar moesten we - volgens het gevoel van W - zijn. En vooral in mijn belang.
Ik zou er een mooier mens van worden. Tenminste, zo begreep ik het.
Dus huurden we een auto. Elke investering om mooier te worden is te verantwoorden.

R ontving ons met open armen. Ik ben een kop groter dan hij. Voor de zekerheid zei hij toch even snel tegen de Wizard dat ik nogal groot ben. En dat klopt. Nog steeds. Vorig jaar ontmoette ik hem in het klooster, maar was hij een ander mens. Een humeurige in zichzelf gekeerde man. Hier stond iemand totaal in zijn kracht fantastisch te zijn.

We raapten kastanjes, gingen paddestoelen zoeken, vonden ze en aten ze op. Op zijn balkon staarden we over het gebergte. En in de avond ontvingen we het mooiste ritueel van de hele camino. Onze voeten werden gewassen. Dat klinkt simpel. Maar kniel maar eens voor een onbekende om zijn voeten te strelen, te besprekelen, te wassen en af te drogen.
Dat doet R. In volle overgate.