We begonnen rustig. De nacht was te gebroken. Het korte bed, ala, maar we hadden de ramen open en heel Oporto sjeesde langs. Onregelmatig. De Wizard nam een douche van een uur op de gang, om de vijf minuten ramelde iemand aan de deur - en toen gingen we op pad om na 500 meter aan de koffie en vage vette broodjes te gaan.
Ik heb een supersonische rugzak aangeschaft en weet me god niet waar welke lus en band voor dient. Maar zodra de beursheid begint ben ik de eerste die opeens precies begrijpt wat de bedoeling is.
We liepen langs de kust omhoog. En op het moment dat we dachten: zo is het wel weer genoeg, was er niks te vinden en liepen we nog 7 km verder.
Uiteindelijk lukte het. Een camping met kleine hutjes erop. Maar die laatste stappen op het terrein hield ik niet meer vol. Alsof ik gezopen had. Zo slingerde ik van caravan naar caravan omdat we ons hutje niet konden vinden.
Maar wat een bevrijding om de rugzak, met of zonder lussen en supersonische toestanden, af te doen.
Inderdaad, ik zeg het nog maar een keer: geluk is een contrastgevoel.
Masinthos-Lavra 18 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten