Het laatste stuk naar Vilanova liepen we over het strand. Op een gegeven moment klonk er een indringend en aanhoudend gefluit. Ik had niet het idee dat het iets met ons te maken had, maar Broh draaide zich om en zag een kleine dikke man in de verte gebaren. Broh vertaalde dat als iemand die ons zijn huis aanbood om te verblijven, en dat voelde niet erg goed, al twijfelen we, want de man stond voor een prachtig roze huis aan het strand.
We liepen door. Over het strand, over de brug, naar de herberg die in de steigers stond. Ergens verderop was een alternatieve herberg ingericht. We moesten omlopen. Het was zeker 7 kilometer.
We liepen over een andere brug, langs camingsites, door t eucalyptusbos. We maakten een grote boog en kwamen uit bij de man die niet meer zwaaide.
We liepen door. Over het strand, over de brug, naar de herberg die in de steigers stond. Ergens verderop was een alternatieve herberg ingericht. We moesten omlopen. Het was zeker 7 kilometer.
We liepen over een andere brug, langs camingsites, door t eucalyptusbos. We maakten een grote boog en kwamen uit bij de man die niet meer zwaaide.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten