We mailden en belden de hele ochtend heel Nederland om toch nog een extra gezin met pubers te vinden. Toen gingen we de zon in.
In wat we voor het gemak onze lunchpauze noemden - we houden de zaak graag overzichtelijk - kocht ik twee zwemvesten. Toen reden we langs Gein om voor de goede zaak een boerengezin binnen te hengelen, alhoewel de ervaring leert dat de tijd tussen uitzetten en vangst minimaal een week in beslag neemt.
Het boerenechtpaar had onze mail niet gezien, ze keken eens per maand naar hun computer. Maar I haalde de familie met grote zwierigheid binnen en toen kregen we een rondleiding.
Op het erf knieknikten net geboren lammetjes, en was een koe steunend bezig een kalf te werpen. Het vlies puilde naar buiten en werd weer naar binnen gezogen. We keken gebiologeerd toe.
Nadat we de eindredacteur tevreden en gerust hadden gesteld, reden we in onze nopjes naar Ottenhome om op het terras aan het water te lunchen. Dit was dan de echte pauze. Onderweg naar het mediapark zag ik opeens een kringloopwinkel. We stopten. Al was het maar omdat daar volgens I een man werkte wiens teen geamputeerd was en zij op de hoogte was van alle ins en outs van die teen. Behalve de man met loopgips, zag ik een lamp die ik kocht voor vijf euro. De lamp bleek stuk. Toen kocht ik hem voor twee euro.
In de auto bedacht ik dat ik helemaal geen plaats meer heb voor een lamp. En zeker niet voor een kapotte.
In de container op het mediapark lag een knalrode bank. I hield me tegen.
Terug achter het bureau maakten we her en der wat mensen blij, schreven een bevestigingsmail en gingen naar huis.
In wat we voor het gemak onze lunchpauze noemden - we houden de zaak graag overzichtelijk - kocht ik twee zwemvesten. Toen reden we langs Gein om voor de goede zaak een boerengezin binnen te hengelen, alhoewel de ervaring leert dat de tijd tussen uitzetten en vangst minimaal een week in beslag neemt.
Het boerenechtpaar had onze mail niet gezien, ze keken eens per maand naar hun computer. Maar I haalde de familie met grote zwierigheid binnen en toen kregen we een rondleiding.
Op het erf knieknikten net geboren lammetjes, en was een koe steunend bezig een kalf te werpen. Het vlies puilde naar buiten en werd weer naar binnen gezogen. We keken gebiologeerd toe.
Nadat we de eindredacteur tevreden en gerust hadden gesteld, reden we in onze nopjes naar Ottenhome om op het terras aan het water te lunchen. Dit was dan de echte pauze. Onderweg naar het mediapark zag ik opeens een kringloopwinkel. We stopten. Al was het maar omdat daar volgens I een man werkte wiens teen geamputeerd was en zij op de hoogte was van alle ins en outs van die teen. Behalve de man met loopgips, zag ik een lamp die ik kocht voor vijf euro. De lamp bleek stuk. Toen kocht ik hem voor twee euro.
In de auto bedacht ik dat ik helemaal geen plaats meer heb voor een lamp. En zeker niet voor een kapotte.
In de container op het mediapark lag een knalrode bank. I hield me tegen.
Terug achter het bureau maakten we her en der wat mensen blij, schreven een bevestigingsmail en gingen naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten