Sandie de Bhutaniër legt overdag lijken af volgens speciale rituelen en in de avond parkeert hij zijn auto op de landweg naast het kamp en tekent hij.
Iedere keer als ik langsloop stop ik even om zijn werk te bewonderen, zeg dat ik het mooi vind. En elke keer antwoordt hij hetzelfde, met dat schitterende accent van Indiërs (mijn lievelingsaccent):
'Carrrroline! This is rubbish! I can do much better. This is just passing time...'
Hij duwde me aan het begin van de week een tekening in mijn handen.
Ik bleef maar denken: vrouw met baard.
Gisteren kreeg ik deze van hem. Dat kwam al meer in de richting.
Uiteindelijk blijkt dat niet alleen gezichten de volgende ochtend suddenly pop up in his mind...
Iedere keer als ik langsloop stop ik even om zijn werk te bewonderen, zeg dat ik het mooi vind. En elke keer antwoordt hij hetzelfde, met dat schitterende accent van Indiërs (mijn lievelingsaccent):
'Carrrroline! This is rubbish! I can do much better. This is just passing time...'
Hij duwde me aan het begin van de week een tekening in mijn handen.
Gisteren kreeg ik deze van hem. Dat kwam al meer in de richting.
Uiteindelijk blijkt dat niet alleen gezichten de volgende ochtend suddenly pop up in his mind...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten