Cosmic navigation

De plannen hier zijn altijd heel enthousiast, maar ze worden net zo enthousiast weer van tafel geveegd. Gisteren ging Amanda vast vooruit naar een Festival, wij waren te moe, dus zouden wij vandaag gaan. We gingen niet, en dat was blijkbaar gisteren al duidelijk. Want naast het feit dat de plannen constant veranderen, versta ik nog steeds maar de helft van wat de Wizzard allemaal zegt, en ik vraag hem niet elke keer wat hij nou eigenlijk zegt. 

Ongeveer raden wat er gezegd wordt is lastig. Als je bijvoorbeeld alleen al naar de namen van de vriendengroep kijkt. Pink, Seaweed, Twist en Pok. Dat gok je niet eventjes bij elkaar.

Vandaag liep ik 20 minuten van ons kamp naar Glastonbury om me daar te vergapen aan alle vrouwen die in de meest extreme outfits rondlopen (het is festival of the Goddess) en alle winkeltjes met spirituele dingen, en vooral veel, heel veel elfjes en feeën. En toen liet ik tarotkaarten leggen door iemand die angstig rake dingen zei. (Het komt allemaal goed. Geen zorgen). 

In Avalon werd ik voorgesteld aan een man, weer de rituele hug, en toen vroeg hij:
‘Do you climb mountains?’
Ik moest daar erg lang over nadenken omdat ik dacht dat het in psychologische zin zeker zo was, maar Broh antwoordde al voor me.  Dat we elkaar op de Camino hadden ontmoet.
‘Yeah, I thought so, you have the energy of somebody climbing mountains all the time.’

Vanmiddag ben ik in the Chalice Well gaan baden. Broh vond het veel te koud. Het was schitterend. Een heel donker oud gebouw, over de vloer stroomde her en der al water over de gigantische stenen. Er  waren bassins, een hele grote ondiepe en iets hoger, door een muurtje verbonden een kleine diepe. De hele ruimte werd verlicht door waxinelichtjes. Er stonden vrouwen naakt in het ondiepe water in een cirkel, handen vast, te zingen.

Ik kleedde me uit en ging het diepe in. Het was heel erg koud en heel erg lekker. Toen ik weer over het muurtje klom viel ik en maakte een prachtige duik waarbij ik mijn teen openhaalde. Het bloeden stopte niet, maar Broh deed er een mandarijnenschil op.

Broh heeft me nu gedropt in de tuinen van Chalice Well. Hij komt op me ergens ophalen. Waar weten we niet. Maar hij wordt de Cosmic Navigator genoemd. Dus ik heb alle vertrouwen.
Gisterenochtend zei hij dat hij zijn jas nodig moest terug vinden. Iemand had hem geleend en wist niet meer waar hij hem gelaten had. Gistermiddag zaten we bij ook bij de bronnen te schuilen voor de regen. Dus meer achteraf dan normaal. En Broh haalt een jas uit de bosjes. De zijne.

Ik liep het hek uit, de achterkant niet de meest logische, en hij komt me tegemoet.