Morgen wordt een leuke dag. Het podium op om geïnterviewd te worden over reizen met O'Hanlon. Een makkelijk onderwerp. En ik vind het ook wel prettig om nou eens niet zelf briljante vragen te moeten verzinnen, maar lekker achterover te leunen en kijken wat een ander ervan bakt.
Alleen jammer dat ik weet dat het zo niet zal gaan.
Allereerst is er natuurlijk het eeuwige vraagstuk wat aan te trekken. Dan wat te doen met de zenuwen die toch altijd weer om de hoek komen kijken om uiteindelijk na afloop te weten wat ik eigenlijk had moeten antwoorden.
En dan de apotheose: het signeren. Ik word bloednerveus als mensen verwachtingsvol staan te wachten op een mooie tekst. Ik ben tenslotte de schrijfster.
Weten zij veel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten