P speelt op Oerol. Ze belt me op om te vertellen hoe de try-out is gegaan.
'In de derde scene, net als ik aan het sterven ben, begint het me toch te regenen.'
'O, prachtig,' reageer ik, maar ze wil door met haar verhaal.
'En dan sta ik op en loop weg...'
'Terwijl je dood bent?
'Ja, dat kan allemaal in dat stuk.' Het ongeduld klinkt duidelijk door.
Ik denk aan de persoonlijkheidstest. Ik moet helemaal geen foto's ophangen van vroeger, ik moet heel hard gaan werken aan mijn surrealistisch voorstellingsvermogen, wars van alle realiteitszin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten